Κλαίω...

Κλαίω γιατί έμεινα μόνη σ' ένα κόσμο που συνεχίζει να "τρώει" τις σάρκες του με μένος... Φοβάμαι γιατί "βλέπω" και ενώ θέλω να  κλείσω τα μάτια μου, δεν μπορώ...Κάποιος να μιλήσει, κάποιος να φωνάξει, κάποιος ν' αντιδράσει... Όχι με βία, όχι με μολότοφ, όχι με τρομοκρατία.. Βαρέθηκα να μου επιβάλλουν την τρομοκρατία για να με προστατέψουν από την τρομοκρατία... Βαρέθηκα να παλεύω με λυσσασμένα τέρατα μισαλλοδοξίας και χαζομάρας... Όσοι έχετε μείνει εκεί έξω και μπορείτε να "σκέφτεστε" ακόμα... Βοηθήστε.. Είναι έκκληση, είναι η πρώτη φορά που θέλω να "κλάψω",να "πενθήσω" γιατί σήμερα κάποιοι "έβαψαν" τα χέρια μου με αίμα... Τα "έβαψαν " για να υπερασπιστούν τα δικαιώματά μου... Από πότε πρέπει να προστατεύω τα δικαιώματά μου, "λερώνοντας" τα χέρια μου με αίμα... Το ποινικό μου μητρώο, αυτό της συνείδησής μου μαύρισε... Μέχρι να συμπληρώσω τα 21 μου χρόνια, έγινα φόνισσα δεκάδων και εκατοντάδων ψυχών, είμαι θύτης γιατί τους άφησα και είμαι θύμα γιατί τους πίστεψα... Σήμερα λοιπόν έπαψα να πιστεύω, δεν πιστεύω κανέναν, δεν θέλω κανέναν, τους φοβάμαι όλους και κυρίως αυτούς  που θέλουν το "καλό" μου και μου το επιβάλλουν με το έτσι "θέλω"... Μην ζητάτε λοιπόν τα κεφάλια των ιθυνόντων, γιατί τότε πρέπει να βάλετε και το δικό σας στην γκιλοτίνα... Μην ζητάτε την δικαίωση καίγοντας και λεηλατώντας, το κάψιμο ακόμα και του χειρότερου "κακοποιού" βρομίζουν και τα "δικά " μας χέρια... Μην ζητάτε δικαιοσύνη λοιπόν όταν οι ίδιοι δεν σέβεστε, μάθετε να συνυπάρχετε, δεχτείτε και το "άσπρο" και το "μαύρο" και το "γκρι"... Δεν το χρωστάμε σ' εμάς, αλλά σε αυτούς τους ανθρώπους που σήμερα τους δείξαμε το χειρότερό μας πρόσωπο...Το χρωστάμε σε αυτό το έρμο το έμβρυο, στη μητέρα του, σε όλες αυτές τις τραγικές φιγούρες που μόνο παράπλευρες απώλειες δεν μπορούν να χαρακτηριστούν...