As time goes by...

Φτάνει μια στιγμή που συνειδητοποιείς πόσο γρήγορα περνάει ο καιρός(βασικά είναι πολλές αυτές οι στιγμές αλλά τέλος πάντων)και σκέφτεσαι διάφορα.Προσωπικά πιστεύω ότι το 2010 τρέχει και δεν το φτάνουμε.Ειδικά μετά το Πάσχα ο καιρός φάνηκε να επιταχύνει ακόμα περισσότερο.Εκεί που δεν το περιμέναμε...να το και το καλοκαίρι.Από τις χαμηλές θερμοκρασίες και τα χοντρά ρούχα στους 30 βαθμούς και τα κοντομάνικα.
Είναι να αναρωτιέσαι αν έκανες τίποτα ουσιώδες όλον αυτόν τον καιρό...και φτάνεις στην εξεταστική...ωραία...τι ωραία δηλαδή..θεϊκά!!!
Να έχεις ένα σωρό πράγματα στο κεφάλι σου και να έχεις και τις εξετάσεις καλοκαιριάτικα.Τι να πουν και τα παιδιά που δίνουν Πανελλήνιες...

Πόσα καταφέραμε στο πρώτο μισό της χρονιάς άραγε;Γίναμε καλύτεροι άνθρωποι;Ωριμότεροι ίσως;Μάθαμε τίποτα που να αξίζει;
Στις σχέσεις μας με τους συνανθρώπους μας ήμασταν "σωστοί";
Δεν ξέρω πραγματικά...Ώρες ώρες νομίζει κανείς ότι η ζωή σε προσπερνάει και δεν προλαβαίνεις να την αρπάξεις.Όλα γίνονται τόσο γρήγορα και μερικές φορές δεν μπορείς να ακολουθήσεις,φτάνοντας στο σημείο να μην ξέρεις τι κάνεις...άν κάνεις..Είναι και η εποχή τέτοια που παίζει τον ρόλο της...απίστευτοι ρυθμοί...
Μήπως έφτασε το πλήρωμα του χρόνου για να αναρωτηθούμε αν όλα αυτά που έχουμε μας ικανοποιούν και αν θέλουμε πραγματικά να κάνουμε αλλαγές.Όχι απαραίτητα μεγάλες...αρκεί και μια μικρή αλλαγή για να νιώσουμε την διαφορά.
Μήπως πρέπει επιτέλους να σκεφτούμε αν έχουμε κάνει λάθη και αν αυτά τα λάθη έκαναν κακό σε άλλους;Mea culpa?
Ας τα διορθώσουμε και ας ζητήσουμε συγγνώμη από αυτούς που πρέπει.
Είναι ανάγκη να ψάξουμε βαθύτερα μέσα μας για να ανακαλύψουμε τον αληθινό εαυτό μας..και αυτό γιατί αρκετά συχνά προσαρμοζόμαστε στις απαιτήσεις των άλλων ξεχνώντας αυτό που νιώθουμε μέσα μας.Κάποτε όμως αυτό βγαίνει στην επιφάνεια...σα να ξυπνάει η ψυχή από τον λήθαργο που την έριξε ο νους.
Ελεύθερη ψυχή...ελεύθερο πνεύμα...
Μακριά από την "σκλαβιά" των "πρέπει" και των "θέλω" των άλλων...χωρίς να αγνοούμε εντελώς τις απόψεις των άλλων.Κάτι χρήσιμο θα έχουν να προσφέρουν.
Δεν χρειάζεται να εγκλωβιζόμαστε...φτάνει μια στιγμή μόνο για να συνειδητοποιήσεις την κατάσταση στην οποία βρίσκεσαι.
Αυτή η στιγμή μπορεί να προκύψει από το τίποτα.Από ένα τραγούδι που θα ακούσεις,τον θόρυβο της βροχής,την ησυχία ένα βράδυ του καλοκαιριού ακόμα και από την φασαρία του δρόμου ή μιας καφετέριας.
Σα να πατάς ένα κουμπί και να αρχίζει να λύνεται το "μυστήριο" της ψυχής σου.Και θέλει χρόνο για να ταξιδέψεις σε όλα τα μονοπάτια της.Όταν όμως "ξυπνήσεις" αισθάνεσαι την διαφορά.Ότι κάτι άλλαξε μέσα σου από αυτό το ταξίδι.Μπορεί να χρειαστεί να το ξανακάνεις όμως και πάλι θα σου προκαλεί αξιοπερίεργα συναισθήματα.
Και ο καιρός περνάει...έτσι είναι η ζωή...όχι ότι έχουμε προλάβει να ζήσουμε τόσα πολλά για να κρίνουμε αλλά φαίνονται κάποιες πτυχές της...