Πόσες και πόσες φορές δεν έχει τύχει σε συζητήσεις μας να λέει κάποιος :"Βλέποντας το θέμα αντικειμενικά...".Αμέσως όλοι νιώθουμε κάπως περίεργα αφού γνωρίζουμε ότι η αντικειμενικότητα δύσκολα βρίσκεται και αν βρεθεί σίγουρα κρύβει μια...υποκειμενικότητα μέσα της.
Πρέπει να υπάρξουν οι κατάλληλες συνθήκες για να φτάσουμε στο σημείο να μιλάμε για αντικειμενική άποψη.Π.χ. να μην έχει κάποιος οποιόδηποτε συμφέρον έστω και το ελάχιστο ή να μην γνωρίζει τίποτα εντελώς για το θέμα που συζητιέται.Στις περισσότερες περιπτώσεις πάντα υπάρχει κάτι που θα μας επηρεάσει σε τέτοιο βαθμό ώστε να μεταβληθεί η γνώμη μας αρκετά για να μην θεωρηθεί αντικειμενική.
Αλλά και πάλι πως μπορούμε να ορίσουμε την αντικειμενικότητα;Ίσως να μην υφίσταται καν...και ποιος την έχασε για να την βρούμε εμείς;
Εφόφον κάθε άνθρωπος έχει δικά του κριτήρια για να κρίνει καταστάσεις και συνδυάζει με τον τρόπο που αυτός θέλει τα πράγματα στο μυαλό του,η υποκειμενικότητα κάνει πάρτι!!Στην ουσία αυτοανερείται η αντικειμενικότητα.Γι αυτό τον λόγο ας ακούμε τις απόψεις των άλλων χωρίς να τις παίρνουμε τόσο στα "σοβαρά",αφού ο καθένας κρίνει με βάση τη δικιά του θεωρία,και ταυτόχρονα να μην τις απορρίπτουμε αμέσως,πιστεύοντας ότι δεν μας συμφέρει αυτό που ακούσαμε.Πάντα θα υπάρχει ένα η περισσότερα στοιχεία που θα μας φανούν εξαιρετικά χρήσιμα και θα μας βοηθήσουν να αναθεωρήσουμε.
Οπότε...ζήτω η υποκειμενικότητα!!!
Πολύ σωστά τα λες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕξάλλου, η υποκειμενικότητα και η μοναδικότητα του καθένα είναι που κάνουν τη ζωή ενδιαφέρουσα και της δίνουν χρώμα!
Καλή αρχή παίδες! :-)
Έχεις πολύ δίκιο σε αυτό που γράφεις
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστούμε!!
Εξαιρετική η θέση σου περί αντικειμενικότητας,όμως παρόλα αυτά θα ήθελα να προσθέσω ένα επιπρόσθετο σχόλιο:
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια να υπάρξει αντικειμενική οπτική,όσον αφορά την κρίση ενός θέματος,μάλλον θα πρέπει να υπάρξει η αντικειμενική του αλήθεια.Αυτό θα σήμαινε ότι το εκάστοτε γεγονός αναφοράς,θα έπρεπε να έχει γνωρίσματα,τα οποία θα γίνονταν αντιλειπτά από όλους κατά τον ίδιο τρόπο.
Επομένως το ερώτημα μπορεί να ταυτιστεί με το κατά πόσο είναι εφικτή η υπάρξη μιας αδιαμφισβήτητης αλήθειας(της αντικειμενικής).
Και βέβαια είναι προφανές ότι δεν μπορεί να υπάρξει,κάθως κάθε άτομο αντιλαμβάνεται τα ερεθίσματα με τον δικό του μοναδικό τρόπο.Έτσι η συμφωνία πολλών απόψεων,που δημιουργούν την αυταπάτη της αντικειμενικότητας, αποτελεί μία σύμπτωση,αφού πάντα θα υπάρχει μία διαφωνία ή αν δεν υπάρχει δεν θα μπορεί σε καμία περίπτωση να αποκλειστεί.
Έτσι,το κάθετι αποτελεί πηγή πολλών διαφορετικών αληθειών,οι οποιές είναι απόλυτα σωστές,αφού πρέπει να αξιολογούνται με βάση τον τρόπο αντίληψης του υποστηρικτή τους.Ταυτόχρονα όμως,αυτές η αλήθειες δεν μπορούν (με τη σύνθεσή τους) να δώσουν ένα ορθό συμπέρασμα,για αυτό που πραγματεύονται,καθώς το συμπέρασμα μάλλον δεν θα υπάρξει ποτέ ως οικουμενικό(αντικειμενικό),αλλά στην καλύτερη περίπτωση ως το επικρατέστερο.
Συνεπώς,αρκεί το γεγονός ότι δεν μπορεί να υπάρξει αντικειμενική αλήθεια,ώστε να καταλήξουμε στο ότι δεν υπάρχει η αντικειμενικότητα που θα μπορούσε να την εκφράσει...
(Συγγνώμη για την πολύ συνοπτική μου αναφορά,λόγω του ότι γράφω απλά ένα σχόλιο..Βέβαια,πάντα υπάρχει η δυνατότητα να αναλύσουμε εκτενέστερα αυτή την οπτική του ζητήματος... :) )