Ναι, με θράσος. Γιατί μερικά πράγμα πρέπει να λέγονται έξω απ' τα δόντια. Γιατί βαρέθηκα να κρυβόμαστε πίσω από το δάκτυλό μας. Γιατί στην εποχή που διανύουμε, η μόνη μας στήριξη είναι οι ανθρώπινες σχέσεις... και τις καθιστούμε τόσο μα τόσο δύσκολες. Ναι, οι ανθρώπινες σχέσεις δεν είναι δύσκολες από μόνες τους, ούτε είναι δύσκολες γιατί κάποιος αποφάσισε μια μέρα ότι έτσι είναι. Είναι περίπλοκες γιατί ο άνθρωπος είναι εκ φύσεως περίπλοκο ον, συνεπώς δεν μπορεί παρά να αποζητά την περιπλοκότητα. Όλοι μας έχουμε πει κάποια στιγμή στη ζωή μας "πόσο απλά θα θέλαμε να είναι τα πράγματα" κι όμως όταν τα απλά πράγματα μας προσφέρονται ανοιχτά, αρεσκόμαστε μόνο στο να αναζητούμε τρόπους να τα κάνουμε περίπλοκα...
Υπάρχουν αλήθειες αντικειμενικές, αδιάψευστες κ αναντίρρητες. Ακόμη κι εγώ που δεν πιστεύω στην αντικειμενικότητα των πραγμάτων, οφείλω να αναγνωρίσω ότι μερικά πράγματα είναι γενικά παραδεκτά. "Τα φαινόμενα απατούν", μέγιστη αλήθεια και εξαιρετικά συναφής με το ζήτημα των ανθρώπινων σχέσεων. Κοιτάξτε γύρω σας, στη σχολή, τη δουλειά, την καφετέρια, το εστιατόριο, όλα εκείνα τα απλά, καθημερινά μέρη που περνάμε μεγάλο μέρος της ζωής μας. Ρίξτε μια ματιά στους φίλους σας, τους γνωστούς σας, την οικογένειά σας ακόμα και τους άγνωστους που περνάνε δίπλα σας στον συρμό του μετρό... τι βλέπετε; Βλέπετε ό,τι κι εγώ: ανθρώπους μόνους, σε παρέες, ζευγάρια, φίλοι, συνάδελφοι, συγγενείς, άγνωστοι... Άνθρωποι γελαστοί, σκυθρωποί, θλιμμένοι, αδιάφοροι, προβληματισμένοι, κουρασμένοι, χαρούμενοι, ευτυχισμένοι, πονεμένοι, νευριασμένοι... και πείτε μου, ποιοι απ' όλους αυτούς αντικατοπτρίζουν στο πρόσωπό τους την αλήθεια;
Ποιος είναι, άραγε, περισσότερο μόνος; Εκείνος που κάθεται μόνος του στην καφετέρια, απορροφημένος στο βιβλίο του κι εξοικειωμένος με τη μοναχικότητά του... ή μήπως εκείνος που κάθεται με την παρέα του, χαμογελάει μηχανικά, αντιδρά μηχανικά, απαντάει μηχανικά κι όμως νιώθει να ανήκει τόσο σε τούτη την παρέα όσο κι ο μοναχικός τύπος στο απέναντι τραπεζάκι; Ποιος είναι περισσότερο δυστυχισμένος, εκείνος που δεν έχει σύντροφο ή εκείνος που έχει και δεν μπόρεσε ποτέ να τον καταλάβει και να τον νιώσει; Πότε είμαστε περισσότερο μόνοι μας, όταν αποτραβιόμαστε για να μάθουμε καλύτερα τον εαυτό μας ή όταν βρισκόμαστε ανάμεσα σε άτομα που δεν κατανοούμε, δεν βρίσκουμε κοινά σημεία, δεν τα νιώθουμε αρκετά κοντά μας ώστε να χτίσουμε μια σχέση εμπιστοσύνης; Πώς μπορείς να ακολουθήσεις μια κοινή σχεσιακή πορεία, είτε αυτή είναι φιλική είτε ερωτική, αν δεν προσπαθήσεις να μάθεις και να κατανοήσεις τους γύρω σου; Και πώς θα κατανοήσεις τους γύρω σου, αν πρώτα δεν κατανοήσεις τον εαυτό σου;
Μαζεύονται πολλά ερωτήματα, όμως αυτός ήταν εξαρχής ο σκοπός μου: να προβληματιστούμε λίγο. Όλοι μαζί. Δεν εξαιρώ τον εαυτό μου από αυτή τη διαδικασία ούτε από τις ομάδες ατόμων που μόλις περιέγραψα. Έχω περάσει από αυτές τις φάσεις και ξέρω πόσο δύσκολες είναι... Έχω βρεθεί μόνη μου σε ένα μέρος γεμάτο κόσμο και παρέες κι έχω νιώσει ολοκληρωμένη...όπως κι έχω βρεθεί σε παρέα, με διάθεση τόσο διαφορετική και τόσες υπαρξιακές σκέψεις να κατακλύζουν το μυαλό μου, που μου δημιουργούσαν την αίσθηση ότι ήμουν μόνη μου - κι ας είχα όλους τους φίλους μου γύρω. Έχω βρεθεί στη δυσάρεστη θέση να μην κατανοώ τους φίλους μου κ στην ακόμη πιο δυσάρεστη να μην κατανοούν εκείνοι εμένα. Έχω βρεθεί στη θέση να μην κατανοώ τον εαυτό μου, να βιώνω τη μοναξιά μου πιο έντονα παρά ποτέ, να είμαι απογοητευμένη από τις ανθρώπινες σχέσεις σε μια ηλικία που κανείς δεν θα έπρεπε να απογοητεύεται από τους ανθρώπους... αλλά έχω βρεθεί και στην υπέροχη θέση να έχω στη ζωή μου άτομα που αξίζει να τα εκτιμάς, άτομα που βρίσκονται μπροστά σου την κατάλληλη στιγμή για να σου δώσουν την ώθηση να πιστέψεις ότι αξίζει να επενδύεις στις ανθρώπινες σχέσεις... Χρωστάω τεράστια ευγνωμοσύνη σε αυτά τα άτομα γι' αυτό που είμαι τώρα... επειδή ό,τι κι αν είναι αυτό, είναι σίγουρα πολύ καλύτερο απ' αυτό που θα ήμουν αν δεν τα γνώριζα.
"Για να αλλάξεις τον κόσμο, πρέπει πρώτα να αλλάξεις τον εαυτό σου", δεύτερη μέγιστη αλήθεια. Όλα ξεκινούν από εμάς τους ίδιους. Δεν μπορείς να κρίνεις τους άλλους αν δεν έχεις μάθει να κρίνεις πάνω απ' όλα τον εαυτό σου... και το να κρίνεις τον εαυτό σου δεν σημαίνει απαραίτητα ότι αυτομάτως θα γίνεις σωστός ή αλάνθαστος. Η αυτοκριτική και η ενδοσκόπηση έχουν στόχο να μας βοηθήσουν να μάθουμε καλύτερα ποιοι είμαστε κι αν αυτό που είμαστε μας ικανοποιεί ή νιώθουμε την ανάγκη να το βελτιώσουμε... Μαθαίνουμε να αγαπάμε τον εαυτό μας με τα ελαττώματά του, γιατί μόνο έτσι θα μάθουμε να αγαπάμε εξίσου τους άλλους... Χωρίς τα "ελαττώματά" μας, πιθανότατα δεν θα ξεχωρίζαμε σε τίποτα από τον πλησίον μας... εκείνα είναι που μας κάνουν μοναδικούς, που μας διαφοροποιούν, που μας καθιστούν αξιοπρόσεκτους στους άλλους... Οι μικρολεπτομέρειες είναι που δένουν τις σχέσεις, όχι τα δεδομένα που είναι ορατά σε όλους.
Δεν ξέρω αν βλέπω τα πράγματα από λάθος οπτική γωνία, αλλά πραγματικά αν κάποιος δεν είναι σε θέση να εμπιστευτεί και να κατανοήσει τον εαυτό του, τότε πώς μπορεί να δημιουργήσει σχέσεις με τους γύρω του; Κι αν οι σχέσεις που δημιουργούμε δεν στηρίζονται στην εμπιστοσύνη, τότε πώς μπορεί να είναι αληθινές; Είναι δυνατόν να μπορεί να ζει κανείς με τον μόνιμο φόβο της προδοσίας; Κι αν εσύ δεν μου δείχνεις εμπιστοσύνη, τότε πώς θα μπορέσω ποτέ εγώ να σε εμπιστευτώ; Και το αντίστροφο...; Αν αυτός δεν είναι ο ορισμός της μοναξιάς, να δημιουργείς σχέσεις που στηρίζονται στην καχυποψία, στην έλλειψη εμπιστοσύνης, στο φαίνεσθαι και όχι στο είναι, τότε ποιος είναι; Αν ο ορισμός της μοναξιάς δεν είναι να μην ξέρουμε τον εαυτό μας, να μην νιώθουμε καλά μαζί του, τότε ποιος είναι; Η μοναχικότητα είναι αποτέλεσμα συνειδητής επιλογής μας, η μοναξιά όχι...
Νομίζω ότι κάπου εδώ πρέπει να αφήσω τις ευγένειες και να τα χώσω λίγο άγρια. Νιώθεις μόνος σου; Ψάξε λίγο να βρεις σε ποιο ακριβώς σημείο έχασες τον εαυτό σου. Χρειάζεσαι βοήθεια; Ζήτα τη. Εκείνοι που σε αγαπάνε - κ υπάρχουν πάντα άτομα που σε αγαπάνε, ακόμα κ αν εσύ το αγνοείς - θα ανακαλύψεις ότι ήταν πάντα εκεί, περιμένοντας πότε θα το φωνάξεις. Νιώθεις ότι τα πράγματα δεν πάνε καλά; Συζήτα το! Σε ενοχλεί κάτι; Μην συσσωρεύεις τα γεγονότα μέσα σου μέχρι να φτάσεις στο σημείο που δεν θα μπορείς να ελέγξεις το ξέσπασμά σου... Πες το! Νιώθεις ότι ένα άτομο είναι υπερβολικά σημαντικό για να το αφήσεις να βγει από τη ζωή σου; Μην περιμένεις να το χάσεις πρώτα για να του πεις πόσο σημαντικό είναι... Νιώθεις ότι δεν καταλαβαίνεις κάποιον, ότι η σχέση σου μαζί του δεν είναι αυτή που θα ήθελες; Ψάξε να βρεις τι δεν κάνεις σωστά... δώσε λίγη περισσότερη προσοχή, δες λίγο πιο μακριά. Οι βιαστικές κινήσεις κ τα ξεσπάσματα συσσωρευμένης απογοήτευσης συνήθως δεν οδηγούν πουθενά... μιλάω εκ πείρας. Και για κανέναν, μα για κανέναν απολύτως λόγο μην δίνεις δικαιώματα να χαθεί η εκτίμηση προς το άτομό σου... κι ακόμα περισσότερο, η εκτίμηση προς τον ίδιο σου τον εαυτό. Δεν είναι κακό να διορθώνουμε τα λάθη μας και να μαθαίνουμε απ' αυτά... το κακό είναι να μην τα συνειδητοποιούμε.
Εν τέλει, δεν ξέρω ποια είναι η σωστή απάντηση για όλα αυτά τα ερωτήματα που νομίζω ότι βασανίζουν τους περισσότερους από μας. Ένα ξέρω σίγουρα, ότι χωρίς εμπιστοσύνη δεν χτίζονται σχέσεις, χωρίς ειλικρίνεια δεν επιβιώνουν και χωρίς αλληλοβοήθεια δεν έχουν νόημα... Είσαι ένα σημαντικό άτομο στη ζωή μου εσύ που πιθανότατα το διαβάζεις αυτό... και θα είμαι εδώ για σένα όποτε με χρειαστείς... όχι μόνο για να σε στηρίξω, να σε αγαπήσω, να σε βοηθήσω αλλά και για να σε ταρακουνήσω, να σε υποχρεώσω να δεις την αλήθεια όταν εθελοτυφλείς κ να καταλάβω πότε αυτό που σε απασχολεί ξεπερνάει τόσο εμένα όσο κι εσένα... είμαι εδώ και ξεκινάω αυτή τη σχέση θέλοντας πρώτα και πάνω απ' όλα να σου δώσω ό,τι μπορώ. Μπορεί να μην είμαι πάντα όλα αυτά, μπορεί να έχω κ εγώ τις άσχημες στιγμές μου αλλά σίγουρα προσπαθώ τον περισσότερο καιρό... και μου φαίνεται, τελικά, ότι αν όλοι ξεκινούσαμε ξέροντας τι έχουμε να προσφέρουμε κι όχι προσδοκώντας να λάβουμε, οι σχέσεις θα ήταν πολύ πιο ισορροπημένες... και η μοναξιά πολύ πιο μειωμένη.Όλα ξεκινούν και τελειώνουν στον εαυτό μας... Μακάρι να μάθουμε κάποια στιγμή να τον αγαπάμε.
Υ.Γ.: Special thanks στην Εύα για την ενθάρρυνση και την έμπνευση αλλά κ σε πολλά άλλα άτομα που με προβλημάτισαν αυ τές τις μέρες...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου