tag:blogger.com,1999:blog-43002235716091185572024-03-20T13:51:50.400+02:00Blogolego ergo sumΣτην ομάδα πιστεύουμε ότι η έννοια της αντικειμενικότητας είναι τελείως υποκειμενική... Για το λόγο αυτό, το ιστολόγιό μας δεν χαρακτηρίζεται από συγκεκριμένη θεματολογία. Feel free to join us... Unknownnoreply@blogger.comBlogger42125tag:blogger.com,1999:blog-4300223571609118557.post-75206927382451740152017-06-07T21:02:00.000+03:002017-06-07T21:10:05.146+03:00Περί επιστήμης και ηθικής <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<span style="color: white; font-family: "helvetica neue" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;"></span><br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: white; font-family: "helvetica neue" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Έχοντας αφιερώσει τουλάχιστον τα τελευταία 6 χρόνια της ζωής μου στην επιστήμη και την έρευνα κι έχοντας φτάσει αισίως στο επίπεδο του διδακτορικού, οφείλω να πω ότι η φετινή θεματολογία της έκθεσης πραγματικά με προβληματίζει. Αρχικά, αναρωτιέμαι κατά πόσο μπορεί ο μέσος μαθητής - χωρίς πρότερη γνώση του ερευνητικού τομέα και των μεθόδων, αξιών αλλά και προβλημάτων που τον διέπουν - να εξετάσει ένα τόσο σοβαρό και λεπτό ζήτημα, όσο είναι τα ηθικά εφόδια του επιστήμονα που θα τον βοηθήσουν να επιτύχει τον στόχο του. Χωρίς να θέλω να προσβάλω τους μαθητές κι αναφερόμενη εξίσου στον εαυτό μου την εποχή που ήμουν μαθήτρια, δυστυχώς η έννοια της επιστήμης που διδασκόμαστε στο σχολείο απέχει παρασάγγης από την ερευνητική πραγματικότητα. Εννοώντας ότι τα πράγματα δεν είναι ούτε τόσο ιδανικά ούτε τόσο απλά και, κυρίως, δεν είναι μαύρο ή άσπρο. </span></div>
<span style="color: white; font-family: "helvetica neue" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;">
</span>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: white; font-family: "helvetica neue" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;">Έπειτα, θεωρώ πολύ ανησυχητικό το γεγονός ότι το κείμενο προοδευτικά εστιάζει στην ανθρωποκεντρική αναγκαιότητα της επιστήμης αποκλείοντας, κατ' αυτόν τον τρόπο, την ουσία ύπαρξης της επιστημονικής έρευνας, η οποία αναφέρεται ορθώς στην αρχή του κειμένου αλλά στην πορεία αναιρείται: την αναζήτηση της γνώσης. Πίσω από κάθε ερευνητικό πρότζεκτ, ασχέτως με την κατάληξη ή/και χρησιμοποίησή του στην πορεία, υπήρξε τουλάχιστον ένας άνθρωπος που αναρωτήθηκε "γιατί;". Ο άνθρωπος δεν είναι σίγουρα η μόνη μορφή ζωής πάνω στον πλανήτη Γη και πιθανότατα ούτε και στο ευρύτερο σύμπαν. Η επιστημονική έρευνα εστιάζει κατά ένα μεγάλο ποσοστό στον άνθρωπο, αλλά όχι ολοκληρωτικά - κι ούτε θα έπρεπε να συμβαίνει αυτό. Είναι παγκοσμίως γνωστό ότι οι επιχορηγήσεις για τη διεξαγωγή της έρευνας δίνονται - κατά κύριο λόγο - με απώτερο σκοπό τη βελτίωση της ανθρώπινης ζωής. Παρόλα αυτά, υπάρχουν άλλα, εξίσου σοβαρά θέματα, τα οποία χρήζουν επιστημονικής μελέτης και δεν θα έπρεπε να θεωρούνται υποδεέστερα της ανθρωποκεντρικής έρευνας - επί παραδείγματι, η μελέτη και διατήρηση του περιβάλλοντος, η μελέτη του διαστήματος, η εξέλιξη των ειδών, η αποσαφήνιση των μηχανισμών που διέπουν τη ζωή κ.α. </span></div>
<span style="color: white; font-family: "helvetica neue" , "arial" , "helvetica" , sans-serif;">
<div style="color: white; text-align: justify;">
Έπειτα, τελικά το θέμα δεν είναι να ορίσει κανείς τι είναι ηθικά σωστό και τι λάθος, αλλά για ποιον είναι ηθικά σωστό ή λάθος. Η έρευνα που είναι ηθικά σωστή για τον άνθρωπο μπορεί να αποβεί ανήθικη για άλλους ζωντανούς οργανισμούς και τούμπαλιν. Ποιος μπορεί να θέσει με βεβαιότητα τα κριτήρια σύμφωνα με τα οποία κάποιο έμβιο ον έχει ανώτερη ηθική προτεραιότητα; Πως ορίζεται η ηθική όταν θέτεις πάγια τις ανθρώπινες ανάγκες πάνω από την ευρύτερη ευημερία και προστασία του κόσμου που σε φιλοξενεί; Η γνώση πηγάζει μέσα από τις δοκιμές, τις αποτυχίες και τα λάθη. Κάποιος που σέβομαι πολύ μου είπε κάποτε ότι λάθος δεν έκανε ποτέ, αυτός που δεν έκανε ποτέ τίποτα. Δεν είναι λάθος ο τομέας της επιστήμης που κάποιος ερευνά ούτε είναι λάθος η γνώση που προκύπτει μέσα από την έρευνα. Η γνώση είναι ουδέτερη και τα δεδομένα πίσω από τη γνώση υπάρχουν προτού ανακαλυφθούν και θα υπάρχουν ακόμα κι αν δεν ανακαλυφθούν ποτέ. Η διαχείριση της γνώσης μπορεί να είναι είτε ωφέλιμη είτε καταστροφική κι αυτό εξαρτάται αποκλειστικά και μόνο από τον εκάστοτε διαχειριστή. Δεν παύει, όμως, να ισχύει το γεγονός πως κάτι που είναι ωφέλιμο για μας δεν είναι απαραίτητα ωφέλιμο για τη ζωή στο σύνολό της. </div>
<div style="color: white; text-align: justify;">
Ως επιστήμονας, έχεις καθήκον πρώτα και πάνω απ' όλα να θυμάσαι γιατί έγινες επιστήμονας κι αυτό δεν ήταν ούτε για να πάρεις το Νόμπελ ούτε γιατί πίστεψες ότι εσύ θα σώσεις τον πλανήτη. Έγινες επιστήμονας γιατί κάποτε συνειδητοποίησες ότι δεν ξέρεις τίποτα, ότι έχεις απορίες κι ότι έχεις ανάγκη για απαντήσεις. Εκεί ξεκινούν όλα. Η έρευνα δεν οφείλει να είναι ανθρωποκεντρική, γιατί ο κόσμος δεν είναι ανθρωποκεντρικός. Η ανθρωποκεντρική θεώρηση είναι προϊόν της ανθρώπινης αντίληψης κι όχι απόρροια της ευρύτερης ύπαρξης της ζωής και της φύσης. Ως σκεπτόμενο ον ο άνθρωπος, και ιδιαίτερα ο επιστήμονας, οφείλει να ερευνά τον κόσμο ολιστικά και όχι μονομερώς. </div>
<div style="text-align: justify;">
<div style="color: white;">
Συνεπώς, πώς ορίζεται η ηθική αξιοποίηση της επιστήμης; Έχω βρεθεί πολλάκις σε συζητήσεις περί ηθικής στον ερευνητικό τομέα και το μόνο που μπορώ να πω με βεβαιότητα, είναι πως εγώ ακόμα δεν μπορώ να απαντήσω σε αυτή την ερώτηση, χωρίς να φέρω αντίρρηση στον εαυτό μου. Και δεν είμαι σίγουρη αν θα μπορέσω να απαντήσω ποτέ με βεβαιότητα. Όσο περισσότερα μαθαίνω για τον κόσμο και τη ζωή, τόσο λιγότερο σίγουρη νιώθω.</div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="color: white; margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhuC4sbf2ai3Tt1v147w23pqUD3bsGFoD3ZEdq9P1yjiU5UwS9zHCecVj7affSTkkGgYsIueu_VU7SIhDKeOojFbZ-Lo7C23kdpq2ds4IsMmJipS3jnWKCWukhZxm88W5l2pH78vTvJfk4/s1600/we+have+no+idea+.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><span style="color: black;"><b><img border="0" data-original-height="720" data-original-width="1080" height="265" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhuC4sbf2ai3Tt1v147w23pqUD3bsGFoD3ZEdq9P1yjiU5UwS9zHCecVj7affSTkkGgYsIueu_VU7SIhDKeOojFbZ-Lo7C23kdpq2ds4IsMmJipS3jnWKCWukhZxm88W5l2pH78vTvJfk4/s400/we+have+no+idea+.jpg" width="400" /></b></span></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><span style="color: black;"><b>"We Have No Idea: a guide to the unknown universe", by Daniel Whiteson and Jorge Cham.</b></span></td></tr>
</tbody></table>
<br /></div>
</span></div>
Nathttp://www.blogger.com/profile/16424481515254160800noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4300223571609118557.post-9796783472034880212016-01-20T21:30:00.000+02:002016-01-20T21:30:43.735+02:00Ανασκόπηση<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Υπάρχουν στιγμές που το παρελθόν ξετυλίγεται μπροστά στα μάτια σου, συμπαρασύροντας όλες τις αποφάσεις, τις κινήσεις και τις επιλογές που έκανες και χάραξαν την πορεία σου μέχρι το σήμερα. Εγώ τις ονομάζω κομβικές. Η εμπειρία έχει δείξει ότι δεν είναι ούτε τυχαίες ούτε αναίτιες. Πολλοί θα το χαρακτήριζαν λανθασμένα ως προσκόλληση στο παρελθόν. Η αλήθεια όμως απέχει και έγκειται στο γεγονός ότι αυτές οι στιγμές είναι το προοίμιο μιας μεγάλης αλλαγής στη ζωή σου και προκύπτουν μέσα από την αγωνία, την προσμονή και το άγνωστο του μέλλοντος. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Τις τελευταίες μέρες σκέφτομαι έντονα τα χρόνια που πέρασαν και με έφεραν ως εδώ. Σχεδόν δεν μπορώ να πιστέψω πόσο γρήγορα και ταυτοχρόνως πόσο αργά περνάει ο καιρός. Σκέφτομαι τους στόχους και τα όνειρα που είχα τελειώνοντας το σχολείο και κατά πόσο τα πραγματοποίησα ή σκοπεύω να τα πραγματοποιήσω. Συνειδητοποιώ, φυσικά, πως κάθε βήμα που έχω κάνει από τότε το έκανα με την προοπτική να πλησιάσω λίγο περισσότερο αυτά τα όνειρα. Είναι, όμως, αρκετό; Τελικά τι είναι αρκετό και πόσο πρέπει να προσπαθήσεις για να πετύχεις αυτό που θέλεις; Επιπλέον, το δικό σου "αρκετό" συμπίπτει με το "αρκετό" εκείνων από τους οποίους εξαρτάται το μέλλον σου; Ίσως και να μη μάθω ποτέ. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Είσαι στο σχολείο και θες </span><span style="font-family: Times, 'Times New Roman', serif;">να γίνεις επιστήμονας - όλα ήταν ουτοπικά τότε. Ξ</span><span style="font-family: Times, 'Times New Roman', serif;">έρεις ότι πρέπει να προσπαθήσεις πολύ για να μπεις στη σχολή που θέλεις. Και προσπαθείς πολύ και μπαίνεις. Βλέπεις ότι το Πανεπιστήμιο δεν ήταν αυτό που είχες φανταστεί, φυσικά, αλλά συνεχίζεις να προσπαθείς. Βρίσκεις το δρόμο σου μέσα από τις αντιξοότητες κι αυτό σε ωθεί να συνεχίσεις να προσπαθείς. Δεν απογοητεύεσαι, κάνεις ό,τι μπορείς και χρησιμοποιείς στο έπακρο κάθε μέσο και ευκαιρία που προκύπτει, γιατί έχεις ένα όνειρο και θα το πραγματοποιήσεις. Στο τέλος έρχεται το πολυπόθητο Πτυχίο. Ξέρεις όμως ότι αυτό δεν είναι αρκετό και πρέπει να συνεχίσεις την εκπαίδευση, να συνεχίσεις την προσπάθεια. Η επιστήμη δεν είναι στάσιμη όπως στάσιμη δεν είναι και η ίδια η ζωή κι αυτή η διαρκής εξέλιξη είναι που διαμόρφωσε εξαρχής την επιθυμία σου να αφιερωθείς σ'αυτή. Έτσι συνεχίζεις στο μεταπτυχιακό. Στην πραγματικότητα όχι για το ίδιο το πτυχίο, αλλά γιατί πιστεύεις πως μέσα απ' αυτό μπορείς να προσθέσεις σκαλοπάτια σε μια σκάλα που χτίζεις σταδιακά, με πολύ κόπο από τότε που θυμάσαι τον εαυτό σου.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Κάθε επίπεδο της σκάλας κάποια στιγμή τελειώνει κι αν θες να συνεχίσεις να προχωράς πρέπει να θέσεις τα θεμέλια για το επόμενο βήμα. Κάθε μέρα που περνάει αξιολογείς το περιβάλλον σου, τον κόσμο γύρω σου, τις συνθήκες, τις προοπτικές και τα μέσα που διαθέτεις. Κυρίως, όμως, αξιολογείς τον εαυτό σου. Ξέρεις ότι τα έχεις καταφέρει καλά μέχρι εδώ και νιώθεις τυχερός, τόσο για τις ευκαιρίες που σου παρουσιάστηκαν όσο και για τα άτομα που γνώρισες και σε βοήθησαν - ο καθένας με τον τρόπο του - να γίνεις αυτός που είσαι. Ξέρεις το μέγεθος της προσπάθειας που χρειάστηκε να καταβάλεις για να ξεπεράσεις όλα τα εμπόδια. Αξιολογείς όλες τις θυσίες που έχεις κάνει, το χρόνο που έχεις διαθέσει, τους φίλους που θα ήθελες να βλέπεις περισσότερο, το σπίτι και τα χόμπι που παραμέλησες. Και παρόλα αυτά ξέρεις ότι θέλεις να συνεχίσεις.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Είσαι στο σημείο όπου όλη η πορεία, η προσπάθεια και οι επιλογές σου πρόκειται να καθορίσουν το μέλλον σου. Έχεις αποφασίσει τι θέλεις να κάνεις και περιμένεις κάποιους άγνωστους να κρίνουν αν αξίζεις αρκετά για να το κάνεις. Και περιμένεις. Κι όσο περιμένεις, σκέφτεσαι. Κι όσο σκέφτεσαι αναρωτιέσαι τι περισσότερο θα μπορούσες να είχες κάνει. Κι αν είχες κάνει ακόμα περισσότερα, θα ήταν αρκετά; Κι αν τελικά σε απορρίψουν, μετά τι ακολουθεί; Ποιο είναι το επόμενο βήμα; Θα αφήσεις να πάνε χαμένα όλα αυτά τα χρόνια και η προσπάθεια; </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Φυσικά δεν θα αφήσεις να πάει χαμένο τίποτα. Αιωρείσαι σε ένα μεταβατικό στάδιο και το άγχος σου δημιουργεί αρνητικές σκέψεις. Μόλις ξεπεράσεις λίγο την απαισιοδοξία, καταλαβαίνεις πως πανικοβάλλεσαι ακόμα και στη σκέψη ότι όλα θα πάνε καλά. Είναι το άγνωστο του μέλλοντος που τρομάζει τον άνθρωπο καθώς και η σκέψη ότι η ζωή όπως την ήξερε θα αλλάξει τελείως. Και τελικά σκέφτεσαι: so what? Σε κάθε περίπτωση, εσύ δεν θα τα παρατήσεις. Κανείς δεν χάνεται αν έχει αποφασίσει ότι δεν θα χαθεί. Σέβεσαι τον εαυτό σου, τις δυνατότητές σου και δεν σταματάς ποτέ να προσπαθείς. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Εννοείται πως όλα αυτά αποτελούν έναν φαύλο κύκλο που δεν παύει ποτέ να περιστρέφεται μέσα στο μυαλό μου. Μαζί, μπλέκονται κι όσα θέλω και δεν έχω καταφέρει ακόμα να κάνω. Παρόλα αυτά, καταλήγω πάντα να σκέφτομαι δύο φράσεις που με έχουν στιγματίσει και έχουν ειπωθεί από δύο αγαπημένους μου συγγραφείς μέσα από το έργο τους:</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><i>"What would come, would come... and you would have to meet it, when it did." ~ J.K. Rowling </i></span></div>
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><i>"All we have to decide is what to do with the time that is given us.</i></span><i>" ~ J.R.R. Tolkien</i><br />
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><br /><div style="text-align: justify;">
Στις δύσκολες στιγμές της ανασκόπησης, αναπόφευκτα αυτά τα λόγια περνάνε σαν πινακίδες νέον μέσα από το μυαλό μου και ανεβάζουν την αυτοπεποίθησή μου. Τότε θυμάμαι και το Innuendo:</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<i><div style="text-align: justify;">
<i>You can be anything you want to be</i></div>
<div style="text-align: justify;">
<i>Just turn yourself into anything you think that you could ever be</i></div>
</i></span><br /><div class="separator" style="clear: both;">
<iframe width="320" height="266" class="YOUTUBE-iframe-video" data-thumbnail-src="https://i.ytimg.com/vi/g2N0TkfrQhY/0.jpg" src="https://www.youtube.com/embed/g2N0TkfrQhY?feature=player_embedded" frameborder="0" allowfullscreen></iframe></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="color: #141823; font-family: Times, Times New Roman, serif;"><span style="background-color: white; line-height: 18px;"><br /></span></span></div>
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">Στην τελική, το παν είναι να μη χαθεί η θέληση... </span><div style="text-align: left;">
<span style="color: #141823; font-family: Times, Times New Roman, serif;"><span style="background-color: white; line-height: 18px;"><br /></span></span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="color: #141823; font-family: Times, Times New Roman, serif;"><span style="background-color: white; line-height: 18px;"><br /></span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
Nathttp://www.blogger.com/profile/16424481515254160800noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-4300223571609118557.post-17870983418852123682011-06-08T01:54:00.001+03:002011-06-08T02:00:29.072+03:00Το παιχνίδι ήταν στημένο λέμε....<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div style="text-align: left;"><span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;">Καλησπέρα αγανακτισμένοι μου και καλό καλοκαίρι...αγανάκτισε ο διευθυντής και θυμήθηκε ότι έχει να γράψει από την κατοχή...όπως πάντα σκόρπιες ιδέες στο μυαλό περνούν στο πληκτρολόγιο και προσπαθούν να μπουν στην σειρά.Λογικά σε πολλούς από εσάς πρέπει να έφτασε ένα mail στο οποίο αναφέρεται λεπτομερώς το στημένο σκηνικό που έχει δημιουργηθεί μετά την μεταπολίτευση.</span></div><a name='more'></a><br />
<div style="text-align: left;"><span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;">Για όσους δεν έτυχε να το λάβουν θα επισημάνω κάποια στοιχεία που κάνουν μπαμ αλλά πρώτα θα ξεκινήσω με μια μικρή ιστορική αναδρομή</span></div><div style="text-align: left;"><span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;">Βρισκόμαστε στα 1946-47...ο πιο αιματηρός πόλεμος της ανθρώπινης ιστορίας έχει τελειώσει πριν από ένα χρόνο.Η Ελλάδα είναι κυριολεκτικά ρημαγμένη,οπότε υπάρχουν και οι κατάλληλες συνθήκες για να ξεκινήσει και ένας εμφύλιος.Έτσι κέφι να γίνεται βρε αδερφέ...Ο κόσμος χωρίζεται σε αριστερούς,δεξιούς,κεντρώους και με την "βοήθεια" (ποιων άλλων;!;!) των μεγάλων δυνάμεων η ρουφιανιά πάει σύννεφο,κάποιοι παίρνουν τα βουνά,κάποιοι μένουν στις πόλεις και το πανηγύρι αρχίζει!Κάνω ένα μεγάλο άλμα και προσγειώνομαι στα 60's.Μετά από μακρά περίοδο συνεχόμενων εκλογών και πολιτικών αναταραχών,την εξουσία παίρνει με καθόλα δημοκρατικά μέσα μια ομάδα συνταγματαρχών το 1967.Και ποιος υποκίνησε το πραξικόπημα;</span></div><div style="text-align: left;"><span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;">Ελάτε βρε,οι φίλοι μας οι Αμερικανοί,οι οποίοι δεν γούσταραν να έχουν φασαρίες συνέχεια σε ένα τόσο κομβικό σημείο του πλανήτη οπότε έδωσαν ένα χέρι στη χούντα.Κάποια στιγμή όμως ενοχλήθηκαν γιατί παρά τα χίλια κακά της η χούντα είχε βάλει το κράτος σε μια σειρά.Καθώς όμως ο λαός επαναστατούσε,τράβηξαν τη χείρα βοηθείας που είχαν δώσει το '67 και προκαλώντας μια αναταραχή(ένα κομμάτι κεϊκ για τον θείο Σαμ) με Κύπρο και Τουρκία έσπρωξαν στον γκρεμό τους στρατιωτικούς.Μεταπολίτευση....</span></div><div style="text-align: left;"><span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;">Η χώρα ζει μεγάλες στιγμές καθώς επιστρέφει η δημοκρατία.Και φτάνουμε στο περίφημο mail ,στο οποίο αποδεικνύεται πέρα για πέρα το πόσο στημένο είναι όλο αυτό που ζούμε.Αναλαμβάνει ο Καραμανλής και βρίσκεται με ένα</span><span style="color: black;"> <span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;">υγιές χρέος 330 εκ(λόγω της βιομηχανικής και αγροτικής ανάπτυξης,το χρεός αυτοεξοφλείτο)το οποίο εκτοξεύει στα 8 δις!!</span></span></div><div style="text-align: left;"><span style="color: black;"><span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;">Από την άλλη μεριά τ</span></span><span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;">ο μεγάλο σοσιαλιστικό κόμμα ιδρύεται με λεφτά τινός;;;;Μα φυσικά των τραπεζών του Ροκφέλερ που χρηματοδότησαν τον Παπανδρέου.Παράλληλα οι μυστικές υπηρεσίες(του θείου Σαμ ντε!)φένονται να έχουν τεράστιες μαντικές ικανότητες,καθώς εμφανίζονται να είναι 1000% σίγουρες για την εκλογή του Παπανδρέου το '81.Η χώρα δανείζεται τεράστια ποσά τα οποία πέφτουν στην αγορά,δίνονται σε μισθούς,συντάξεις κλπ.Κάποια στιγμή αρχίζουμε να καταναλώνουμε περισσότερα απ' όσα παράγουμε και το χρέος γιγαντώνεται.</span></div><div style="text-align: left;"><span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;">Στα περίφημα 90's η κατάσταση επιδεινώνεται,με τον γκαντέμη να χαρίζει τις ΔΕΚΟ με το αζημίωτο,τον κοντό το 2000 να σκαρώνει μαζί με τον Σόρος το κόλπο του Χρηματιστηρίου και μαζέυουν τα χρήματα που ο λαός όντας εξαπατημένος έτρεξε να επενδύσει.Και το χρέος προς την δόξα τραβά...Οι τράπεζες ως γνήσιοι τοκογλύφτες ρίχνουν ζεστό χρήμα σε μια κατεστραμένη αγορά,δανείζουν αβέρτα και το χάος φαίνεται στον ορίζοντα με την Goldman Sachs να κάνει παιχνίδι.Τα σκάνδαλα δίνουν και παίρνουν,οι Ολυμπιακοί Αγώνες τελικά αποδεικνύονται ένα τεράστιο ΛΑΘΟΣ,καθώς τους πληρώσαμε 300 δις με τις γνωστές υπερκοστολογήσεις κλπ κλπ.</span></div><div style="text-align: left;"><span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;">Βγαίνει το 2004 η ΝΔ και οι κακομοίρηδες ορμάνε να φάνε και αυτοί αφού 20 χρόνια ήταν στην πείνα.Ο Καραμανλής ο τζούνιορ παρότι έξυπνος,ξύνεται ολημερίς και ολυνυχτίς ενώ οι από κάτω του αλωνίζουν.Το χρέος φτάνει στον θεό...και ο λαός φερόμενος ανόητα τους ξαναψηφίζει το 2007.Η μόνη σωστή κίνηση του χοντρού ήταν η προσέγγιση στην Ρωσία και τον Πούτιν για τον αγωγό φυσικού αερίου Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολη που θα έφερνε υγιές χρήμα μετά από χρόνια στην Ελλάδα.Αυτό έμελε να είναι και το τέλος του.Ο θείος Σαμ τσαντίζεται απίστευτα και αφού του κάνει ένα νταβαντούρι με την Ντορούλα του βάζει το πιστόλι στον κρόταφο(μπορεί και κυριολεκτικά,κανείς δεν ξέρει,μην σας κάνει εντύπωση η σιωπή του)και τσουπ εκλογές το 2009.</span></div><div style="text-align: left;"><span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;">Ο Τζέφρι συνεννοείται από πριν με τον Ντομινίκ(τρελό αγόρι και αυτός) για την προσφυγή στο ΔΝΤ,πετάει το περίφημο "Λεφτά υπάρχουν" για να κοροϊδέψει τον λαό που το χάφτει και τον ψηφίζει.Τα υπόλοιπα είναι common knowledge που θα έλεγε σε άπταιστα αγγλικά ο αμερικανοθρεμένος Τζέφρι.Οποία έκπληξις,τα ταμεία είναι άδεια χρωστάμε γενικά σε όποιον μιλάει και το μνημόνιο μπαίνει στην καθημερινότητά μας.Η ανικανότητα του Τζορτζ φαίνεται από χιλιόμετρα,έτσι και αλλιώς άβουλο πιόνι είναι,ότι του λένε κάνει.Υπογράφει το μνημόνιο χωρίς να διαπραγματευτεί τους όρους και η μετά από 35 χρόνια η χούντα φοράει το δημοκρατικό της κοστούμι και επικρατεί.Νομοσχέδια περνάνε με την μορφή του κατεπείγοντος,βουλευτές διαγράφονται έτσι δημοκρατικά επειδή έχουν άλλη γνώμη,οι κερδοσκόποι στείνουν το δικό τους πάρτι και το έλλειμμα δημοκρατίας προστίθεται στο έλλειμμα του προϋπολογισμού.</span></div><div style="text-align: left;"><span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;">Ρωσία και Κίνα έρχονται να αγοράσουν το χρέος,δανείζοντας μας με χαμηλά επιτόκια αλλα ξαφνικά όλοι μαθαίνουμε ότι υπάρχει όρος στο μνημόνιο να μην δεχθούμε εξωτερική βοήθεια πέραν των ΔΝΤ,ΕΕ και Ευρωπαϊκής Τράπεζας.Είμαστε πλεόν δεμένοι χειροπόδαρα,χρωστάμε τα μαλλιά της κεφαλής μας,τα κέρατα μας,της Μιχαλούς κλπ.</span></div><div style="text-align: left;"><span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;">Τα πράγματα σήμερα έχουν ως εξής:</span></div><div style="text-align: left;"><span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;">Έχουμε ανύπαρκτη κυβέρνηση που καθυστέρησε υπερβολικά να πάρει μέτρα,απέτυχε στην εφαρμογή του μνημονίου,έφερε το δεύτερο και πάει για τρίτο.</span></div><div style="text-align: left;"><span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;">Έχουμε </span><span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;"> ηλίθιο και ανίκανο πρωθυπουργό,υποχείριο των ξένων που στράφηκε στην εύκολη λύση που του πρότειναν,να τα πάρει από μισθωτούς και συνταξιούχους χωρίς να ακουμπήσει τους μεγαλοκαρχαρίες που δεν ξέρουν τι έχουν.</span></div><div style="text-align: left;"><span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;">Έχουμε αλαζόνα και υπερόπτη υπουργό οικονομικών που ανέβασε στα ύψη το ΦΠΑ,μειώνοντας την αγοραστική δύναμη του κόσμου άρα και τα έσοδα του κράτους,έβαλε τεράστια φορολογία οπότε ποιος χαζός θα έρθει στο Ελλάντα να επενδύσει ενώ σιγά σιγά εξαφανίζεται η μεσαία τάξη κάτι που θα έχει ως αποτέλεσμα την εμφάνιση 2 τάξεων,των πολύ φτωχών και των πολύ πλούσιων.</span></div><div style="text-align: left;"><span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;">Έχουμε προβοκάτορα και προπαγανδιστή αντιπρόεδρο της κυβέρνησης.Σαφώς και πρόκειται περί πανέξυπνου ανθρώπου που ξέρει τι θα πει και πότε θα το πει,αποπροσανατολίζοντας την κοινή γνώμη τραβώντας τα φώτα πάνω του(προβολείς βασικά).</span></div><div style="text-align: left;"><span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;">Έχουμε τα ΜΜΕ που εντεταλμένα και διατεταγμένα εκπροσωπούν την κυβέρνηση.Το mega φαντάζει πλέον γραφείο τύπου. </span></div><div style="text-align: left;"><span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;">Και φυσικά έχουμε το κίνημα των αγανακτισμένων,την πιο αμεσοδημοκρατική διαδικασία στην σύγχρονη ιστορία,που μακάρι να αποτελέσει το εφαλτήριο για την μεγάλη αλλαγή.Ακομμάτιστα,χωρίς χρώματα απλά ο ενωμένος λαός αντιδρά σε ό,τι του καταστρέφει την ζωή.Κάθε Κυριακή στα πανευρωπαϊκά ραντεβού όλο και περισσότερος κόσμος προσέρχεται στην διαδήλωση δίνοντας μια νότα αισιοδοξίας απένατι στην απογοήτευση που υπάρχει.</span></div><div style="text-align: left;"><span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;"><br />
</span></div><div style="text-align: left;"><span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;">Υ.Γ. 1)Είμαι πολύ περιέργος για το αν θα ψηφιστεί το περίφημο μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα με τόσες αντιδράσεις στο εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ... και με 500 χιλιάδες κόσμου(μπορεί και πολύ παραπάνω την επόμενη Κυριακή)να αντιστέκεται.Λέτε να δείξουν πάλι το δημοκρατικό τους επίπεδο και πολύ απλά να το περάσουν με το έτσι θέλω;</span></div><div style="text-align: left;"><span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;">Υ.Γ.2)Οι πολιτικές εξελίξεις θα είναι ραγδαίες από δω και πέρα,με τις εκλογές να αχνοφένονται.</span></div><div style="text-align: left;"><span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;">Υ.Γ.3)Το παγκόσμιο σύστημα ασκεί πλέον οικονομική κατοχή σε πολλές χώρες και μπορεί άνετα να στήνει σκάνδαλα τύπου Στρος Καν για να καταστρέψει όσους το ενοχλούν(πήγαινε για πρόεδρος στην Γαλλία αλλά ο Νικολά τον χτύπησε στο αδύνατο σημείο του που ήταν μείον του)</span></div><div style="text-align: left;"><span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;">Υ.Γ.4)Σιγά μην μας αφήσουν να πτωχεύσουμε και να γυρίσουμε στην δραχμή...θα τους πάρουμε όλους μαζί στον γκρεμό!!</span></div><div style="text-align: left;"><span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;">Υ.Γ.5)ΟΛΟΙ ΣΥΝΤΑΓΜΑ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ!!</span><br />
<br />
<span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;">Εκ της διευθύνσεως </span></div></div>Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4300223571609118557.post-2549823648414854632011-01-12T02:21:00.003+02:002011-01-12T02:27:35.125+02:00Ο κύριος Μπουμπούκος που παγκαλίζει και o Homo Fasistus<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgCPl1nCYlZ2cXuYXOAxC9XzLP4svi7IU-ZDGu6sT2zbZB8FghUPVmlHjeUzRtcKNWbShug4-i_X7v-FBSlemsec33C-sL38kSJDtQ0J2XUbyBOJTjFGZmN6MYFqeHx_6nLK-OAQoTp84g/s1600/%25CE%25A0%25CE%259B%25CE%2595%25CE%25A5%25CE%25A1%25CE%2597%25CE%25A3-%25CE%2591%25CE%2594%25CE%25A9%25CE%259D%25CE%2599%25CE%25A3.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgCPl1nCYlZ2cXuYXOAxC9XzLP4svi7IU-ZDGu6sT2zbZB8FghUPVmlHjeUzRtcKNWbShug4-i_X7v-FBSlemsec33C-sL38kSJDtQ0J2XUbyBOJTjFGZmN6MYFqeHx_6nLK-OAQoTp84g/s1600/%25CE%25A0%25CE%259B%25CE%2595%25CE%25A5%25CE%25A1%25CE%2597%25CE%25A3-%25CE%2591%25CE%2594%25CE%25A9%25CE%259D%25CE%2599%25CE%25A3.jpg" /></a></div>Υπό τους ήχους των Manowar,των οποίων οι πεποιθήσεις είναι ξεκάθαρες στα τραγούδια τους(οι μεταλάδες γνωρίζουν τι εννοώ)συγγράφεται το σημερινό άρθρο που αφορά τον Μπουμπούκο και τις δηλώσεις του στην εκπομπή του Αυτιά.<br />
Ο εν λόγω κύριος εξέφρασε την άποψη ότι οι άνθρωποι που δεν πληρώνουν τα διόδια,έχοντας παράλληλα δημιουργήσει και το αντίστοιχο κίνημα,δεν είναι ΠΟΛΙΤΕΣ αλλά....... ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΕΣ.<br />
Έτσι θα το έγραφε και αυτός...με κεφαλαία στις επίμαχες λέξεις...<br />
<a name='more'></a><br />
Το μάθαμε και αυτό λοιπόν...μάλιστα κύριε Μπουμπούκο.Οι πολίτες πλέον είναι μια ξεχωριστή κατηγορία ανθρώπων με δεξιές,ακροδεξιές ή και φασιστικές αντιλήψεις και σε ΚΑΜΙΑ μα ΚΑΜΙΑ περίπτωση με αριστερές,κομμουνιστικές ή αναρχικές.<br />
Άρα ο κόσμος που δεν έχει να πληρώσει τα διόδια που αυξήθηκαν με τα νέα μέτρα(όπως αυξήθηκαν οι τιμές στα εισητήρια,ο ΦΠΑ κ.α)είναι όλοι τους κομμουνιστές!!!!Βέβαια για τον κύριο Μπουμπούκο κομμουνιστής = μίασμα = απολίτιστος = άξεστος = ζώο = κάτι διαφορετικό από τον homo fasistus που αντιπροσωπεύει ο ίδιος.<br />
Στην δεύτερη δεκαετία του 21ου αιώνα και στην ελληνική τηλεόραση ακούγονται και τονίζονται τέτοιες απόψεις χωρίς καμία παρατήρηση ή έστω μια ενόχληση βρε (homo fasistus) αδερφέ.<br />
Και όμως υπάρχουν άνθρωποι που σε δύσκολες εποχές για τους πολίτες,αναδεύουν τα σκατά που έχουν στο κεφάλι τους και λένε τέτοια πράγματα στην τελεόραση,μόνο και μόνο για να εκδηλώσουν την έντονη αντίθεση και έχθρα τους απέναντι σε απόψεις που διαφέρουν από τις δικές τους κατα πολυ.<br />
Αλήθεια κύριε Μπουμπούκο έχεις βρεθεί ποτέ σε κατάσταση που να μην μπορείς να πληρώσεις τα διόδια,τα οποία ξεφυτρώνουν σαν μανιτάρια στους δρόμους και έχουν και αυξημένη τιμή;;;;<br />
Όχι βέβαια...Τυχαίο;;;Δεν νομίζω...και πως να βρεθείς όταν εισπράτεις 70000 ευρώ τον χρόνο και έχεις και παράπονο κιόλας ότι σου μείωσαν τον μισθό!!!!!!Χωρίς να υπολογίζουμε τα άλλα εισοδήματα βέβαια...λες και κάνεις σωστά την δουλειά σου ως βουλευτής...αν και αυτοί που σε ψηφίζουν προφανώς είναι ευχαριστημένοι.<br />
Οι πολίτες που αντιμετωπίζουν τέτοια προβλήματα(τα διόδια είναι ένα πρόσφατο παράδειγμα)δεν ενδιαφέρονται πλέον για πολιτικές προτιμήσεις...έχουν να ασχοληθούν με πολύ σοβαρότερα ζητήματα.Για παράδειγμα η επιβίωση τους...κάτι που εσένα δεν θα σε απασχολήσει ποτέ.<br />
Πόσο χαμηλά θα φτάσεις κύριε Μπουμπούκο;<br />
Και γιατί σε ενόχλησε τόσο το κίνημα των πολιτών;;;<br />
Μήπως επειδή υπηρετείς το κόμμα της κωλοτούμπας και θες να αβαντάρεις την κυβέρνηση;;<br />
Ή μήπως επειδή θεωρείς ότι...τα διόδια καλώς αυξήθηκαν μιας και η ποιότητα των δρόμων είναι πολύ υψηλή;<br />
Σιγά τους δρόμους που έχουν φτιαχτεί...εδώ και δεκαετίες δίνονταν τεράστια ποσά για το οδικό δίκτυο και το αποτέλεσμα είναι δρόμοι με χιλιάδες λακούβες,δρόμοι με άσφαλτο πιο ψιλή και από το φύλλο που ανοίγει η μάνα μου,δρόμοι που έχουν σκοτώσει κόσμο και κοσμάκη...<br />
Πάμε πάλι στον homo fasistus...αυτή είναι η δημοκρατία σου κύριε Μπομπούκο...να χαρακτηρίζετε σε τηλεοπτική εκπομπή τους πολίτες που διαμαρτύρονται για τα διόδια ως "Κομμουνιστές"...λες και όρος αυτός είναι αρνητικός!!!!!Από πού και ως πού;;;Όποιος δεν συμφωνεί με μας στην πυρά...Ετσι ασκείς το λειτούργημα σου...με τέτοιες δηλώσεις...<br />
Το ξέρω ότι και μόνο στη σκέψη να ήσουν από μια μεριά στον Έβρο που κατασκευάζεται ο περίφημος φράχτης κατουριέσαι από χαρά.<br />
Και οι κομμουνιστές δεν σε συμπαθούν αλλά δεν τους έχω ακούσει ποτέ να χαρακτηρίσουν μερίδα κόσμου που διαμαρτύρεται ως φασίστες.<br />
Προκαλεί μεγάλη εντύπωση το πόσο μίσος κρύβει μέσα του ένας άνθρωπος...και σε κάθε ευκαιρία το επιδεικνύει χρησιμοποιώντας τον υψηλότερο τόνο που διαθέτει η φωνή του.<br />
Οι καλοί δεξιοί,κεντρώοι άντε και σοσιαλιστές(επειδή χαρίζει η ομάδα...) και οι κακοί κομμουνιστές!!!Τα αποβράσματα της κοινωνίας που θέλουν να τα καταλύσουν όλα.<br />
Και επειδή σε ενοχλούν οι απόψεις τους πρέπει να χτυπιέσαι σαν τρελός;;Πόσο κομπλεξικός είσαι και δεν μπορείς να ανεχθείς αντιλήψεις διαφορετικές από τις δικές σου;Κανείς δεν είναι υποχρεωμένος να δέχεται κάτι διαφορετικό αλλά όχι να φτάνεις σε τέτοιο σημείο!!<br />
Όλοι όσοι διαμαρτύρονται είναι κομμουνιστές και δεν ξέρουν τι τους γίνεται...Μα ποιον μου θυμίζει;;Ποιον;;<br />
Μπουμπούκος λοιπόν...αυτός που εκφράζει την δημοκρατία...αυτός που θεωρεί κομμουνιστές τους ανθρώπους που εκφράζουν την αντίθεση τους σε μέτρα που τους καταπνίγουν!!!!!!<br />
Έτσι για να γουστάρουμε...<br />
<br />
Εκ της διευθύνσεωςUnknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4300223571609118557.post-52164640889510819252011-01-04T13:55:00.001+02:002011-01-04T13:58:10.304+02:00Μενού με ολίγη από Πάγκαλο και υστερόγραφα<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjQGfo8_39g-0gdL7O24glOgNJSi44GFeCuBuzGgntefemiB8gCM4lRYzXmUsKMdkCaNPRT2yHHDVOnCeEjpr4JDAdOu12U67o36Jt2P2kgA82jKiJ0DRmjka50hQ-rFtIcYowRcpTwpV0/s1600/pagalos.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="239" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjQGfo8_39g-0gdL7O24glOgNJSi44GFeCuBuzGgntefemiB8gCM4lRYzXmUsKMdkCaNPRT2yHHDVOnCeEjpr4JDAdOu12U67o36Jt2P2kgA82jKiJ0DRmjka50hQ-rFtIcYowRcpTwpV0/s320/pagalos.jpg" width="320" /></a></div>Για πρώτο πιάτο ή starter όπως θα λέγαμε στα αγγλικά(τςςς) σας έχω ευχές:Χρόνια πολλά και καλή χρονιά σε όλους με υγεία πάνω απ'όλα!!Ελπίζω το 2011 να είναι καλύτερο(;;;)από το 2010...<br />
Μεταξύ μας δεν έχουμε και πολλά περιθώρια αισιοδοξίας αλλά ποτέ δεν ξέρεις...<br />
Πάμε τώρα στο κυρίως πιάτο της ημέρας...<br />
Χαμός!!!Ξεσηκωμός!!!Όλοι εναντίον του αντιπροέδρου της κυβέρνησης για τα όσα είπε και συνεχίζει να λέει.Γενικά θα μπορούσαμε να τα χαρακτηρίσουμε μπαρούφες,βλακείες ή με όποια άλλη "κακή" λέξη που δικαιολογημένα βγαίνει από το ούτως ή άλλως πλούσιο λεξιλόγιο μας.<br />
<a name='more'></a><br />
"Κανένας πολιτικός δεν είναι τόσο διεφθαρμένος, ώστε να βγαίνει στους δρόμους και να στρατολογεί ψηφοφόρους. Κάθεται στο γραφείο του και διεφθαρμένοι πολίτες πάνε και τον βρίσκουν" όπως ανέφερε σε διάλεξη στην Οξφόρδη τον Μάιο.<br />
Ποιος μετέδωσε την διαφθορά στους πολίτες ρε μεγάλε;Ποιοι έταζαν στον κόσμο λαγούς και πετραχείλια εδώ και δεκατίες με αντάλλαγμα την ψήφο του;Σωστά λες όμως ότι δεν γίνεται στρατολόγηση στον δρόμο...γίνεται στα γραφεία σας...Γιατί καταφέρατε να εμποτίσετε τον χαρακτήρα των πολιτών,αν όχι όλων ενός μεγάλου ποσοστού, με την διαφθορά σας...Πως γίνεται να έχουμε παραπάνω δημοσίους υπαλλήλους από χώρες που είναι πολυπληθέστερες;Πριν από τις εκάστοτε εκλογές πήγαινε ο καθένας και ζήταγε μια θεσούλα,όπως εύστοχα την ονόμαζαν στις ελληνικές ταινίες,και εσείς του υποσχόσαστε ότι θα τοποθετηθεί στο δημόσιο αν βέβαια τον ψήφιζε...<br />
Στην συνέχεια ο αντιπρόεδρος-αποτυχία της φύσης χαρακτήρισε τους επαναστάτες του '21 ως ένα "μάτσο αγράμματους και αδαείς χωριάτες, οι οποίοι γι' αυτό το λόγο (επειδή ήταν αγράμματοι) αποφάσισαν να δημιουργήσουν ένα σχίσμα από την οθωμανική αυτοκρατορία."<br />
Ναι κύριε ήταν αγράμματοι και αδαείς χωριάτες..αλλά είδαμε και τους μορφωμένους τι έκαναν μέχρι τότε...επίσης είδαμε και τους !@#$%^&* παπάδες που δεν ήθελαν την επανάσταση γιατί τα είχαν κάνει πλακάκια με τους Οθωμανούς και την είχαν καταβρεί...στο διάολο αυτοί!!!<br />
Άνθρωπε βουβάλι σε αυτούς τους αγράμματους.που είχαν το σθένος να αποτινάξουν τον ζυγό που βάραινε για 400 χρόνια τον ευλογημένο αυτό τόπο, χρωστάς το ότι μιλάς ελληνικά σήμερα και όχ τούρκικα ή καποια άλλη γλώσσα...<br />
Για επίδορπιο σας έχω το εξής:"Οι νεοέλληνες έχουν την ψευδαίσθηση ότι είναι άμεσοι απόγονοι του Περικλή"...Κατά την γνώμη μου είναι ψευδαίσθηση γιατί έχουν περάσει 2,5 χιλιάδες χρόνια από μια εποχή που ήταν και ή ίδια αρκετά διεφθαρμένη,καθώς πίσω από την απαστράπτουσα δημοκρατική βιτρίνα κρυβόταν ένα σάπιο σύστημα...Όμως γιατί οι νεοέλληνες αισθάνονται έτσι;Μήπως γιατί οι πρόγονοι τους δεν προσέφεραν κάτι στον τόπο για να θυμούνται οι νέοι παραμόνο τον έκαναν χειρότερο;;;Γι αυτό στρέφονται σε αυτές τις ψευδαισθήσεις...<br />
<br />
Υ.Γ.1 Κάνει μπαμ η προσπάθεια αποπροσανοτιλισμού του κόσμου από τα σημαντικά που έρχονται με την χρήση του δεύτερου τη τάξη μέλους της κυβέρνησης και των ηλιθιοτήτων που ξεστομίζει.<br />
Υ.Γ.2 Δεν είναι χαζός ο χοντρός.Πρόκειται για έναν πανέξυπνο άνθρωπο που ξέρει πολύ καλά τι του γίνεται.Γι αυτό χρησιμοποιείται κιόλας για να εξοργίσει τον κόσμο με τα λεγόμενα του μεταφέροντας το ενδιαφέρον πάνω του.<br />
Υ.Γ.3 Καλά θα κάνει ο κόσμος να μην βγάζει την ουρά του απέξω γιατί φέρει μερίδιο ευθύνης.<br />
Υ.Γ.4 Θα θελα να ξερα πως θα αισθάνονταν οι δημόσιοι αν είχαν ένα βούρδουλα πάνω από το κεφάλι τους και αναγκάζονταν να δεχτούν σιωπηρά μειώσεις μισθών,μη πληρωμές υπερωριών κλπ. ενώ ταυτόχρονα να απειλούνται με απόλυση σε περίπτωση απεργίας.<br />
Υ.Γ.5 Χέστηκε το κράτος για τις απεργίες των ΜΜΜ...ίσα ίσα που γλιτώνει μεροκάματα.<br />
Υ.Γ.6 Να κόψουν τον κώλο από όλους τους υψηλόμισθους του δημοσίου που απλά δεν κάνουν τίποτα...<br />
Υ.Γ.7 Για τον φράκτη του Έβρου θα τα πούμε πολύ πολύ σύντομα...<br />
<br />
Εκ της διευθύνσεωςUnknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4300223571609118557.post-8166138211529096802010-12-26T22:56:00.000+02:002010-12-26T22:56:09.238+02:00Queen - 'Love Of My Life'<iframe src="http://www.youtube.com/embed/sUJkCXE4sAA?fs=1" width="425" frameborder="0" height="344"></iframe>Nathttp://www.blogger.com/profile/16424481515254160800noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4300223571609118557.post-44824854749378096392010-12-26T22:39:00.000+02:002010-12-26T22:39:05.446+02:00"Περί έρωτος και άλλων δαιμονίων..."<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg97axwxfFW0fzO16GeEbhoO0A_06Z3oW86mM0uQRkJ4ARjO2vAgB9rLSkleY6lw7Uzd5D9KDQ2IAOOSrw1RyghfM5NeMTkgzI8P5F-vin7l98GeNYXo44rZnVfP3JmL0JScpE-RvBz8Cc/s1600/7119_158617518847_73341798847_2815470_3517497_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg97axwxfFW0fzO16GeEbhoO0A_06Z3oW86mM0uQRkJ4ARjO2vAgB9rLSkleY6lw7Uzd5D9KDQ2IAOOSrw1RyghfM5NeMTkgzI8P5F-vin7l98GeNYXo44rZnVfP3JmL0JScpE-RvBz8Cc/s320/7119_158617518847_73341798847_2815470_3517497_n.jpg" width="320" /></a></div><div style="font-family: "Courier New",Courier,monospace; text-align: justify;"><br />
</div><div style="font-family: "Courier New",Courier,monospace; text-align: justify;"><u style="color: #cc0000;"><i><b>Δαιμόνιο είναι κι ο έρωτας</b></i></u>. Εισβάλει μέσα σου, εν αγνοία σου, και κλέβει τον έλεγχο της καρδιάς, του μυαλού, της ψυχής σου. Υποκύπτεις σ' αυτόν όπως δεν υποκύπτεις σε κανένα άλλο συναίσθημα. Όλα τα υπόλοιπα μπορούν να χαλιναγωγηθούν, αν έχεις την πρόνοια να σκεφτείς λίγο καλύτερα πριν πράξεις... εκείνος όχι. <i style="color: #cc0000;"><b>Παραδίνεσαι</b></i>. Όταν στη θέση του μυαλού μπαίνει η καρδιά, το έχεις χάσει το παιχνίδι... Όσο λογικά κι αν προσπαθήσεις να σκεφτείς, όσο κι αν συνειδητοποιείς ότι αυτό που θέλεις είναι παράλογο, όσο κι αν ξέρεις ότι δεν πρέπει να το κάνεις, στο τέλος πάντα θα σε βασανίζει η σκέψη ότι δεν έκανες αυτό που ένιωσες. <i style="color: #cc0000;"><b>Κάθε μορφή ψυχικής ηρεμίας καταλύεται άπαξ κι ερωτεύθηκες...</b></i> το δαιμόνιο σε γνώρισε,βρήκε πρόσφορο έδαφος κ δεν θα σ' αφήσει ποτέ.Τέτοιες ημέρες γιορτινές θα έπρεπε κανονικά να υμνώ τον έρωτα. Τυχαίνει όμως μέρες σαν κι αυτές να μου αποκαλύπτεται η μελαγχολική πλευρά του συναισθήματος... </div><a name='more'></a><br />
<div style="font-family: "Courier New",Courier,monospace; text-align: justify;"><u style="color: #990000;"><i><b>Απευθύνομαι σε εσένα που, όπως κι εγώ, είσαι ερωτευμένος και το αντικείμενο του έρωτά σου λείπει.</b></i></u> Πιστεύω ότι πρόκειται για ένα συναίσθημα θεϊκό, αν υπάρχει λέξη κατάλληλη για να το χαρακτηρίσει κανείς... Θεωρώ ότι δεν υπάρχει άνθρωπος που ερωτεύτηκε και δεν πίστεψε πως είναι ό,τι καλύτερο του έχει συμβεί. Όμως πες μου: μπορείς εσύ να υμνήσεις τον έρωτα σήμερα; Μπορείς να νιώσεις χαρούμενος που είσαι ερωτευμένος μια τέτοια μέρα, όταν ξέρεις ότι θα έπρεπε να γιορτάζεις μαζί του κι αυτός δεν είναι εδώ; Όταν ξέρεις πόσα έχεις να μοιραστείς και δεν μπορείς; Ίσως είναι ηλίθιο, αλλά πιστεύω ότι οι γιορτές εντείνουν την μελαγχολία μας και την ανάγκη μας για τον έρωτά μας... Δεν ξέρω γιατί συμβαίνει, όμως είναι γεγονός ότι συμβαίνει... και μας επηρεάζει. </div><div style="font-family: "Courier New",Courier,monospace; text-align: justify;">Θεωρούσα ότι αυτές οι γιορτές θα περνούσαν ήρεμα, ανεπηρέαστα, κατακλυσμένες κυρίως από το αίσθημα της αναγκαιότητας να προλάβω να τακτοποιήσω όλες τις εκκρεμότητές μου. Μάλλον έτρεφα αυταπάτες... <u style="color: #990000;"><i><b>γιατί ένα απλό γεγονός όπως το να σε δω τυχαία στον δρόμο, ξύπνησε το δαιμόνιο σου μέσα μου...</b></i></u> και η φαινομενική ηρεμία μου έλαβε τέλος. Ξαφνικά όλες οι αμφιβολίες μου αναδύθηκαν στην επιφάνεια, ορθώθηκαν και με πλάκωσαν με το βάρος των επιλογών μου... επιλογών που δεν έπαψα και μάλλον δεν θα πάψω ποτέ να αμφισβητώ. Οι πράξεις μου, αυτές που τόλμησα κι αυτές που δεν πραγματοποίησα ποτέ, περνούν μπροστά από τα μάτια μου κάθε φορά που σε κοιτάζω... <i style="color: #cc0000;"><b>Αυτά που δεν ειπώθηκαν ποτέ μεταξύ μας θα με βαραίνουν πάντα.</b></i> Δεν ξέρω αν έχει σημασία ότι ήξερα πως ήξερες... ούτε πως στο έδειξα με κάθε δυνατό τρόπο, πέραν του να στο πω, γιατί οι συνθήκες τότε ήταν ρευστές... Ίσως όλα αυτά να είναι απλώς δικαιολογίες για να καθησυχάζω τον εαυτό μου... ίσως και οι συνθήκες να ήταν κάτι παραπάνω από απαγορευτικές για τα αισθήματά μου. Εν τέλει όμως, τίποτε απ' αυτά που με δικαιολογούν στα μάτια των άλλων δεν με δικαιολογεί στον εαυτό μου... <u style="color: #990000;"><i><b>άλλωστε, γι' αυτό είσαι κ η μοναδική απόφαση που με διχάζει στη ζωή μου. </b></i></u></div><div style="font-family: "Courier New",Courier,monospace; text-align: justify;">Το ηθικό δίδαγμα της ημέρας που σε συνάντησα είναι που μου προκαλεί το μεγαλύτερο δέος. Ίσως στην πραγματικότητα πάντα να το ήξερα, αλλά να μην το είχα συνειδητοποιήσει σε όλο του το μεγαλείο... <u style="color: lime;"><i><b>Τη στιγμή που θα σε αντικρίσω, είσαι ό,τι με κρατάει στη γη.</b></i></u> Εκείνη τη στιγμή, όσα χρόνια κι αν έχουν περάσει, όσους άντρες κι αν έχω γνωρίσει, όποιον κι έχω βάλει στη ζωή μου, όλα διαγράφονται. Δεν υπάρχει κανείς, δεν υπάρχει τίποτα. Μόλις εσύ ξυπνήσεις μέσα μου, όλα τα άλλα είναι μηδαμινά, όσο σπουδαία κι αν τα θεωρούσα μέχρι εκείνη τη στιγμή. Δεν νομίζω ότι έχει νόημα να μπω καν στον κόπο να προσπαθήσω να το εξηγήσω... Ούτε θέλω να σκεφτώ αν μια τέτοια επαφή θεωρείται υγιής. Πόσο μάλλον να εγγυηθώ ότι θα συνεχίσει να συμβαίνει... Δεν μπορώ να πω μεγάλα λόγια, όμως εκείνη η στιγμή επιβεβαίωσε την πρώτη σκέψη που έκανα όταν σε γνώρισα: ότι είσαι ένα άτομο που δεν θα βγει ποτέ από μέσα μου. Με συγκλονίζει αυτή η συνειδητοποίηση και ταυτοχρόνως ήταν κάτι που το ανέμενα... </div><div style="font-family: "Courier New",Courier,monospace; text-align: justify;">Η σκέψη σου ήδη με ταλάνιζε έντονα αυτόν τον καιρό, συνεπώς δεν είναι να απορώ που έχω πέσει σε περισυλλογή. Έχω αρχίσει να σκέφτομαι ότι δεν έχω τίποτα να χάσω... φαινομενικά. Είναι κοροϊδία να δίνω συμβουλές στους άλλους κι εγώ η ίδια να μην τα εφαρμόζω. Παραδέχομαι ότι είσαι μια ιδιόμορφη κατηγορία. Και ξέρω ότι δεν θα οδηγήσει πουθενά. Αλλά είναι άδικο να μην ξέρεις ότι υπάρχει ένας άνθρωπος που σε αγαπάει τόσο πολύ... Κι είναι εξίσου ψυχοφθόρο για μένα να το κουβαλάω τόσα χρόνια μέσα μου... Δεν θα είναι εύκολο όμως. <i style="color: #990000;"><u><b>Γιατί ό,τι αξίζει, πονάει κι είναι δύσκολο...</b></u></i></div><div style="font-family: "Courier New",Courier,monospace; text-align: justify;"><br />
</div><div style="font-family: "Courier New",Courier,monospace; text-align: justify;">P.S.: Τα credits για τον τίτλο απευθύνονται <i style="color: #990000;"><b>στο ομώνυμο βιβλίο του Gabriel Garcia Marquez</b></i>, καθώς θεώρησα ότι ταιριάζει γάντι στο σημερινό περιεχόμενο του άρθρου... </div>Nathttp://www.blogger.com/profile/16424481515254160800noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-4300223571609118557.post-71630952722846279292010-12-16T14:53:00.001+02:002010-12-16T14:54:11.903+02:00Τόσο απλά...Να ξεκινήσουμε από τα βασικά...Δεν ξέρω πολλούς που να τους αρέσει να βλέπουν ανθρώπους να δέχονται επίθεση και να τραυματίζονται άσχημα.Είναι απάνθρωπο και καταδικαστέο.Ειδικά όταν το θύμα είναι περιτρυγιρισμένο από πολλά άτομα.<br />
Πάμε στην ουσία...<br />
Για ποιο λόγο κύριε Χατζηδάκη βγήκατε από την βουλή την ώρα της πορείας;<br />
Μήπως θέλατε να φανεί ότι είστε δίπλα στον κόσμο που πεινάει;<br />
Μήπως επιχειρούσατε μια ακόμα λαϊκίστικη κίνηση όπως το συνηθίζουν οι Έλληνες πολιτικοί;<br />
Ίσως...<br />
Προφανώς δεν περιμένατε τέτοια αντίδραση από τους <span style="color: red;">πολίτες</span>...και τονίζω το "πολίτες" γιατί απ' όσα είδα στις φωτογραφίες δεν ήταν αντιεξουσιαστές που σας επιτέθηκαν(όπως σίγουρα θα μεταδώσουν τα ΜΜΕ στην πλειονότητά τους) αλλά απλός κόσμος.<br />
<a name='more'></a><br />
Προφανώς δεν περιμένατε ότι θα σας γιουχάρουν και θα σας λιντσάρουν...<br />
Προφανώς δεν περιμένατε ότι ο κόσμος θα ξυπνούσε τόσο απότομα...<br />
Άρα που πηγαίνατε ξυπόλητος στα αγγούρια;<br />
Ο κόσμος έχει αρχίσει να ξυπνάει και το είχαμε δει και πριν από την ψήφιση των μέτρων,όταν σε αρκετές περιπτώσεις αντίκριζε πολιτικούς και τους έφτυνε,τους έβριζε κλπ.<br />
Η έξαρση της βίας είναι αναπόφευκτη όταν μια κοινωνία φτάνει στα όρια της και ένας λαός δεν έχει άλλο τρόπο αντίδρασης.<br />
Και δεν καταλαβαίνω γιατί δεν μιλάμε για την βία του κράτους,το οποίο έχει στα χέρια του τις εξουσίες,τη βία που δεν έχει απαραίτητα την μορφή που ξέρουμε αλλά την μορφή του μνημονίου,των ετσιθελικών νομοσχεδίων και της πλήρης απαξίωσης των υποτιθέμενων θεσμών.Δεν είναι βία και μάλιστα ωμή όταν ο λαός(που έχει μεγάλο μερίδιο ευθύνης στην καταστάση) καλείται να πληρώσει τα σπασμένα;;;Δεν είναι βία όταν δεν τιμωρείται κανένας πολιτικός και αντί να φτωχαίνουν αυτοί,φτωχαίνουν οι πολίτες;;<br />
Η βία του λαού αυτή την μορφή θα πάρει...την κανονική της...<br />
<br />
Στην εποχή της νομιμοποιημένης χούντας...<br />
<br />
Η χούντα των συνταγματαρχών ήταν ότι πιο στημένο στην σύγχρονη ελληνική ιστορία.Οι καλοί μας φίλοι οι αμερικανοί δεν ήθελαν να συνεχιστεί η πολιτική αστάθεια στην Ελλάδα,που κάθε τρεις και λίγο είχαμε εκλογές,και προώθησαν την δικτατορία.Τόσο απλά.<br />
Ελα όμως που μετά από καιρό ο λαός βρήκε τον τρόπο να αντιδράσει ενώ την ίδια στιγμή πολλοί από τους χουντικούς ήταν σάποιοι...Παράλληλα τα "γεράκια" έστησαν και το Κυπριακό και η χούντα έπεσε.Τόσο απλά.<br />
Τα υπόλοιπα είναι λίγο ή πολύ γνωστά.Το ίδρυμα Ροκφέλερ έδωσε στον Α.Παπανδρέου 100 εκατομμύρια για να στήσει το ΠΑΣΟΚ...την συνέχεια την γνωρίζετε όλοι..<br />
Εν έτει 2010 η χούντα που μας κυβερνάει είναι απόλυτα νομιμοποιημένη με την ψήφο που της έδωσε ο λαός.<br />
Στην χώρα που γέννησε την δημοκρατία(η οποία ήταν και αυτή σάπια πίσω από την χρυσή βιτρίνα)έχει καταλυθεί κάθε θεσμός.Οι κοστουμάτοι του ΔΝΤ δίνουν εντολές και η κυβέρνηση τις εκτελεί πιστά.Χωρίς καμία αντίδραση...ούτε καν για τα μάτια του κόσμου βρε αδερφέ...Νομοσχέδια συγγράφονται εν μια νυκτί και ψηφίζονται την επόμενη μέρα και όποιος τολμήσει να καταψηφίσει διαγράφεται από την κοινοβουλευτική ομάδα.Τόσο απλά και δημοκρατικά.<br />
Και όταν γίνονται πορείες στήνονται από το κράτος απίθανε προβοκάτσιες που όμοιες της δεν έχουμε ξαναδεί.Τα ΜΑΤ,σαν να πρόκειται για σύστημα στο ποδόσφαιρο,προσπαθούν να διασπάσουν τις πορείες και να τις κόψουν σε μικρά μέρη.Επιπλέον ντύνονται κουκουλοφόροι και αντιεξουσιαστές προκαλώντας επεισόδια για να σταματήσουν την ορμή των διαδηλώσεων.Τόσο απλά και προβοκατόρικα.<br />
Δεν χρειάζεται να ψάξετε πολύ για να βρείτε φωτογραφίες με τις μεταμφιέσεις αστυνομικών.Κυκλοφορούν στο ίντερνετ που ευτυχώς δεν έχει περιοριστεί και φιμωθεί ακόμα...αν και πολλοί θα το ήθελαν...<br />
Τουλάχιστον στην διαβόητη επταετία η δικτατορία το δήλωνε.Σήμερα κρύβονται όλοι πίσω από τον μανδύα της δημοκρατίας και νομοθετούν με το έτσι θέλω χωρίς να ρωτάνε τον κόσμο,τον οποίο αφορούν και καταδυναστεύουν τα μέτρα που λαμβάνονται.<br />
Επίσης έχουν διαγράψει εντελώς τον χαρακτηρισμό της σοσιαλιστικής παράταξης συμπεριφερόμενοι χειρότερα από τους δεξιούς και παίρνουν μέτρα με σαφή νεοφιλελεύθερο προσανοτολισμό,ευνοώντας τις επιχειρήσεις και όχι τους εργαζόμενους.Τόσο απλά και σοσιαλιστικά.<br />
Η βία λοιπόν είναι το απότελεσμα.Ο κόσμος θα ξεσπάει όλο και εντονότερα από δω και στο εξής.Ο ξυλοδαρμός Χατζηδάκη ήταν ένα μήνυμα προς πάσα κατεύθυνση.Μήπως και φοβηθούν λίγο την συσσωρευμένη οργή των πολιτών.<br />
Εχουν και άλλοι πολιτικοί σειρά αν τολμήσουν να εμφανιστούν με αυτό τον τρόπο.<br />
Οτιδήποτε και αν δείτε από δω και πέρα μην σας προκαλέσει καμια εντύπωση.<br />
Και απ' την μεριά του κράτους και από την μερια του λαού.<br />
Το σύστημα προσπαθεί με νύχια και με δόντια να κρατηθεί όρθιο και να μην καταρρεύσει και στην προσπάθεια αυτή είναι ικανό για όλα.Τόσο απλά και συστηματικά.<br />
<br />
Υ.Γ.1 Χατζηδάκη πες την αλήθεια...ψαχνόσουν για να τις φας...<br />
Υ.Γ.2 Έχουμε σοβαρό έλλειμμα ηγετικών μορφών στο πολιτικό σκηνικό που να μπορούν να ορθώσουν ανάστημα απέναντι στους κυριλάτους ξένους.<br />
Υ.Γ.3 Η Πετρούλα είναι σημείο των καιρών....Τόσο απλά....Unknownnoreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-4300223571609118557.post-41246810032004624042010-11-30T01:01:00.000+02:002010-11-30T01:01:54.083+02:00ΠΥΞ ΛΑΞ Μοναξιά μου όλα<iframe src="http://www.youtube.com/embed/2oMfWfmQkZQ?fs=1" width="425" frameborder="0" height="344"></iframe>Nathttp://www.blogger.com/profile/16424481515254160800noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4300223571609118557.post-36608724023009594542010-11-30T00:49:00.001+02:002010-11-30T15:33:58.491+02:00Άνθρωποι μόνοι: επιλέγουμε τη μοναχικότητα, όχι τη μοναξιά...<div style="color: #0c343d; font-family: "Courier New",Courier,monospace; text-align: justify;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgjBB9FQbjCG8N-U-5WcUBMjbyCpBPlNlR6BYujtSotBtd3H23ckxR7b8N9rc1AWPgsaj5Ev326iK2tlKkoUb1W71UG63xnsqk9nmm7SziNft97_elNLQg49goyF3fOLHPydeH6AIjKwsI/s1600/2334834-3-loneliness.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgjBB9FQbjCG8N-U-5WcUBMjbyCpBPlNlR6BYujtSotBtd3H23ckxR7b8N9rc1AWPgsaj5Ev326iK2tlKkoUb1W71UG63xnsqk9nmm7SziNft97_elNLQg49goyF3fOLHPydeH6AIjKwsI/s320/2334834-3-loneliness.jpg" width="212" /></a></div>Είναι γεγονός ότι άλλο ήθελα να γράψω κι άλλο κατέληξα να σκέφτομαι. Δεν είναι κάτι που το κάνω συχνά - συνήθως η ανάγκη να εκφραστώ είναι τόσο έντονη, που δεν χωρούν δεύτερες σκέψεις στο μυαλό μου. Παρόλα αυτά, το γενικότερο κλίμα τον τελευταίο καιρό επιβάλει μια διαφορετικού είδους αντιμετώπιση απ' αυτήν που (σας/με) έχω συνηθίσει. Όπως είπε κ μια πολύ καλή φίλη σήμερα, <b><i><span style="color: blue;">"άνθρωποι μόνοι, επιλέγουμε τη </span>μοναχικότητα<span style="color: blue;">, ΔΕΝ επιλέγουμε τη μοναξιά... άνθρωποι βουτηγμένοι στην κατάθλιψη, τις ψυχώσεις, τις νευρώσεις, τις ανασφάλειες" </span></i></b>... Μακράν πιο επίκαιρο θέμα απ' αυτό που είχα κατά νου. Απ' την άλλη, πώς αγγίζεις ένα τέτοιο θέμα; <i style="color: blue;"><b>Με θράσος... <a name='more'></a></b></i></div><div style="color: #0c343d; font-family: "Courier New",Courier,monospace; text-align: justify;">Ναι, με θράσος. Γιατί μερικά πράγμα πρέπει να λέγονται έξω απ' τα δόντια. Γιατί βαρέθηκα να κρυβόμαστε πίσω από το δάκτυλό μας. <i style="color: blue;"><b>Γιατί στην εποχή που διανύουμε, η μόνη μας στήριξη είναι οι ανθρώπινες σχέσεις...</b></i> και τις καθιστούμε τόσο μα τόσο δύσκολες. Ναι, οι ανθρώπινες σχέσεις δεν είναι δύσκολες από μόνες τους, ούτε είναι δύσκολες γιατί κάποιος αποφάσισε μια μέρα ότι έτσι είναι. Είναι περίπλοκες γιατί ο άνθρωπος είναι εκ φύσεως περίπλοκο ον, συνεπώς δεν μπορεί παρά να αποζητά την περιπλοκότητα. Όλοι μας έχουμε πει κάποια στιγμή στη ζωή μας "πόσο απλά θα θέλαμε να είναι τα πράγματα" κι όμως όταν τα απλά πράγματα μας προσφέρονται ανοιχτά, αρεσκόμαστε μόνο στο να αναζητούμε τρόπους να τα κάνουμε περίπλοκα... </div><div style="color: #0c343d; font-family: "Courier New",Courier,monospace; text-align: justify;"><i style="color: blue;"><b>Υπάρχουν αλήθειες αντικειμενικές, αδιάψευστες κ αναντίρρητες.</b></i> Ακόμη κι εγώ που δεν πιστεύω στην αντικειμενικότητα των πραγμάτων, οφείλω να αναγνωρίσω ότι μερικά πράγματα είναι γενικά παραδεκτά. <u><i style="color: blue;"><b>"Τα φαινόμενα απατούν"</b></i></u>, μέγιστη αλήθεια και εξαιρετικά συναφής με το ζήτημα των ανθρώπινων σχέσεων. Κοιτάξτε γύρω σας, στη σχολή, τη δουλειά, την καφετέρια, το εστιατόριο, όλα εκείνα τα απλά, καθημερινά μέρη που περνάμε μεγάλο μέρος της ζωής μας. Ρίξτε μια ματιά στους φίλους σας, τους γνωστούς σας, την οικογένειά σας ακόμα και τους άγνωστους που περνάνε δίπλα σας στον συρμό του μετρό... τι βλέπετε; Βλέπετε ό,τι κι εγώ: ανθρώπους μόνους, σε παρέες, ζευγάρια, φίλοι, συνάδελφοι, συγγενείς, άγνωστοι... Άνθρωποι γελαστοί, σκυθρωποί, θλιμμένοι, αδιάφοροι, προβληματισμένοι, κουρασμένοι, χαρούμενοι, ευτυχισμένοι, πονεμένοι, νευριασμένοι... και πείτε μου, <i style="color: blue;"><b>ποιοι απ' όλους αυτούς αντικατοπτρίζουν στο πρόσωπό τους την αλήθεια;</b></i> </div><div style="color: #0c343d; font-family: "Courier New",Courier,monospace; text-align: justify;"><i style="color: blue;"><b>Ποιος είναι, άραγε, περισσότερο μόνος;</b></i> Εκείνος που κάθεται μόνος του στην καφετέρια, απορροφημένος στο βιβλίο του κι εξοικειωμένος με τη μοναχικότητά του... ή μήπως εκείνος που κάθεται με την παρέα του, χαμογελάει μηχανικά, αντιδρά μηχανικά, απαντάει μηχανικά κι όμως νιώθει να ανήκει τόσο σε τούτη την παρέα όσο κι ο μοναχικός τύπος στο απέναντι τραπεζάκι; <i style="color: blue;"><b>Π</b><b>οιος είναι περισσότερο δυστυχισμένος,</b></i> εκείνος που δεν έχει σύντροφο ή εκείνος που έχει και δεν μπόρεσε ποτέ να τον καταλάβει και να τον νιώσει; Πότε είμαστε περισσότερο μόνοι μας, όταν αποτραβιόμαστε για να μάθουμε καλύτερα τον εαυτό μας ή όταν βρισκόμαστε ανάμεσα σε άτομα που δεν κατανοούμε, δεν βρίσκουμε κοινά σημεία, δεν τα νιώθουμε αρκετά κοντά μας ώστε να χτίσουμε μια σχέση εμπιστοσύνης; Πώς μπορείς να ακολουθήσεις μια κοινή σχεσιακή πορεία, είτε αυτή είναι φιλική είτε ερωτική, αν δεν προσπαθήσεις να μάθεις και να κατανοήσεις τους γύρω σου;<i style="color: blue;"><b> Και πώς θα κατανοήσεις τους γύρω σου, αν πρώτα δεν κατανοήσεις τον εαυτό σου;</b></i> </div><div style="color: #0c343d; font-family: "Courier New",Courier,monospace; text-align: justify;">Μαζεύονται πολλά ερωτήματα, όμως αυτός ήταν εξαρχής ο σκοπός μου: να προβληματιστούμε λίγο. Όλοι μαζί. Δεν εξαιρώ τον εαυτό μου από αυτή τη διαδικασία ούτε από τις ομάδες ατόμων που μόλις περιέγραψα. Έχω περάσει από αυτές τις φάσεις και ξέρω πόσο δύσκολες είναι... Έχω βρεθεί μόνη μου σε ένα μέρος γεμάτο κόσμο και παρέες κι έχω νιώσει ολοκληρωμένη...όπως κι έχω βρεθεί σε παρέα, με διάθεση τόσο διαφορετική και τόσες υπαρξιακές σκέψεις να κατακλύζουν το μυαλό μου, που μου δημιουργούσαν την αίσθηση ότι ήμουν μόνη μου - κι ας είχα όλους τους φίλους μου γύρω. Έχω βρεθεί στη δυσάρεστη θέση να μην κατανοώ τους φίλους μου κ στην ακόμη πιο δυσάρεστη να μην κατανοούν εκείνοι εμένα. Έχω βρεθεί στη θέση να μην κατανοώ τον εαυτό μου, να βιώνω τη μοναξιά μου πιο έντονα παρά ποτέ, να είμαι απογοητευμένη από τις ανθρώπινες σχέσεις σε μια ηλικία που κανείς δεν θα έπρεπε να απογοητεύεται από τους ανθρώπους... αλλά έχω βρεθεί και στην υπέροχη θέση να έχω στη ζωή μου άτομα που αξίζει να τα εκτιμάς, άτομα που βρίσκονται μπροστά σου την κατάλληλη στιγμή για να σου δώσουν την ώθηση να πιστέψεις ότι αξίζει να επενδύεις στις ανθρώπινες σχέσεις... <i style="color: blue;"><b>Χρωστάω τεράστια ευγνωμοσύνη σε αυτά τα άτομα γι' αυτό που είμαι τώρα... επειδή ό,τι κι αν είναι αυτό, είναι σίγουρα πολύ καλύτερο απ' αυτό που θα ήμουν αν δεν τα γνώριζα.</b></i></div><div style="color: #0c343d; font-family: "Courier New",Courier,monospace; text-align: justify;"><u style="color: blue;"><i><b>"Για να αλλάξεις τον κόσμο, πρέπει πρώτα να αλλάξεις τον εαυτό σου",</b></i></u> δεύτερη μέγιστη αλήθεια. Όλα ξεκινούν από εμάς τους ίδιους. Δεν μπορείς να κρίνεις τους άλλους αν δεν έχεις μάθει να κρίνεις πάνω απ' όλα τον εαυτό σου... και το να κρίνεις τον εαυτό σου δεν σημαίνει απαραίτητα ότι αυτομάτως θα γίνεις σωστός ή αλάνθαστος. Η αυτοκριτική και η ενδοσκόπηση έχουν στόχο να μας βοηθήσουν να μάθουμε καλύτερα ποιοι είμαστε κι αν αυτό που είμαστε μας ικανοποιεί ή νιώθουμε την ανάγκη να το βελτιώσουμε... Μαθαίνουμε να αγαπάμε τον εαυτό μας με τα ελαττώματά του, γιατί μόνο έτσι θα μάθουμε να αγαπάμε εξίσου τους άλλους... Χωρίς τα "ελαττώματά" μας, πιθανότατα δεν θα ξεχωρίζαμε σε τίποτα από τον πλησίον μας... εκείνα είναι που μας κάνουν μοναδικούς, που μας διαφοροποιούν, που μας καθιστούν αξιοπρόσεκτους στους άλλους... <i style="color: blue;"><b>Οι μικρολεπτομέρειες είναι που δένουν τις σχέσεις, όχι τα δεδομένα που είναι ορατά σε όλους.</b></i></div><div style="color: #0c343d; font-family: "Courier New",Courier,monospace; text-align: justify;">Δεν ξέρω αν βλέπω τα πράγματα από λάθος οπτική γωνία, αλλά πραγματικά αν κάποιος δεν είναι σε θέση να εμπιστευτεί και να κατανοήσει τον εαυτό του, τότε πώς μπορεί να δημιουργήσει σχέσεις με τους γύρω του; Κι αν οι σχέσεις που δημιουργούμε δεν στηρίζονται στην εμπιστοσύνη, τότε πώς μπορεί να είναι αληθινές; Είναι δυνατόν να μπορεί να ζει κανείς με τον μόνιμο φόβο της προδοσίας; Κι αν εσύ δεν μου δείχνεις εμπιστοσύνη, τότε πώς θα μπορέσω ποτέ εγώ να σε εμπιστευτώ; Και το αντίστροφο...; Αν αυτός δεν είναι ο ορισμός της μοναξιάς, να δημιουργείς σχέσεις που στηρίζονται στην καχυποψία, στην έλλειψη εμπιστοσύνης, στο φαίνεσθαι και όχι στο είναι, τότε ποιος είναι; Αν ο ορισμός της μοναξιάς δεν είναι να μην ξέρουμε τον εαυτό μας, να μην νιώθουμε καλά μαζί του, τότε ποιος είναι; Η μοναχικότητα είναι αποτέλεσμα συνειδητής επιλογής μας, η μοναξιά όχι... </div><div style="color: #0c343d; font-family: "Courier New",Courier,monospace; text-align: justify;"><i style="color: blue;"><b>Νομίζω ότι κάπου εδώ πρέπει να αφήσω τις ευγένειες και να τα χώσω λίγο άγρια.</b></i> Νιώθεις μόνος σου; Ψάξε λίγο να βρεις σε ποιο ακριβώς σημείο έχασες τον εαυτό σου. Χρειάζεσαι βοήθεια; Ζήτα τη. Εκείνοι που σε αγαπάνε - κ υπάρχουν πάντα άτομα που σε αγαπάνε, ακόμα κ αν εσύ το αγνοείς - θα ανακαλύψεις ότι ήταν πάντα εκεί, περιμένοντας πότε θα το φωνάξεις. Νιώθεις ότι τα πράγματα δεν πάνε καλά; Συζήτα το! Σε ενοχλεί κάτι; Μην συσσωρεύεις τα γεγονότα μέσα σου μέχρι να φτάσεις στο σημείο που δεν θα μπορείς να ελέγξεις το ξέσπασμά σου... Πες το! Νιώθεις ότι ένα άτομο είναι υπερβολικά σημαντικό για να το αφήσεις να βγει από τη ζωή σου; Μην περιμένεις να το χάσεις πρώτα για να του πεις πόσο σημαντικό είναι... Νιώθεις ότι δεν καταλαβαίνεις κάποιον, ότι η σχέση σου μαζί του δεν είναι αυτή που θα ήθελες; Ψάξε να βρεις τι δεν κάνεις σωστά... δώσε λίγη περισσότερη προσοχή, δες λίγο πιο μακριά. Οι βιαστικές κινήσεις κ τα ξεσπάσματα συσσωρευμένης απογοήτευσης συνήθως δεν οδηγούν πουθενά... μιλάω εκ πείρας. Και για κανέναν, μα για κανέναν απολύτως λόγο μην δίνεις δικαιώματα να χαθεί η εκτίμηση προς το άτομό σου... κι ακόμα περισσότερο, η εκτίμηση προς τον ίδιο σου τον εαυτό. Δεν είναι κακό να διορθώνουμε τα λάθη μας και να μαθαίνουμε απ' αυτά... το κακό είναι να μην τα συνειδητοποιούμε. </div><div style="color: #0c343d; font-family: "Courier New",Courier,monospace; text-align: justify;">Εν τέλει, δεν ξέρω ποια είναι η σωστή απάντηση για όλα αυτά τα ερωτήματα που νομίζω ότι βασανίζουν τους περισσότερους από μας. <i style="color: blue;"><b>Ένα ξέρω σίγουρα, ότι χωρίς εμπιστοσύνη δεν χτίζονται σχέσεις, χωρίς ειλικρίνεια δεν επιβιώνουν και χωρίς αλληλοβοήθεια δεν έχουν νόημα...</b></i> Είσαι ένα σημαντικό άτομο στη ζωή μου εσύ που πιθανότατα το διαβάζεις αυτό... και θα είμαι εδώ για σένα όποτε με χρειαστείς... όχι μόνο για να σε στηρίξω,<span style="color: #0c343d; font-family: "Courier New",Courier,monospace;"></span> να σε αγαπήσω, να σε βοηθήσω αλλά και για να σε ταρακουνήσω, να σε υποχρεώσω να δεις την αλήθεια όταν εθελοτυφλείς κ να καταλάβω πότε αυτό που σε απασχολεί ξεπερνάει τόσο εμένα όσο κι εσένα... είμαι εδώ και ξεκινάω αυτή τη σχέση θέλοντας πρώτα και πάνω απ' όλα να σου δώσω ό,τι μπορώ. Μπορεί να μην είμαι πάντα όλα αυτά, μπορεί να έχω κ εγώ τις άσχημες στιγμές μου αλλά σίγουρα προσπαθώ τον περισσότερο καιρό... και μου φαίνεται, τελικά, ότι αν όλοι ξεκινούσαμε ξέροντας τι έχουμε να προσφέρουμε κι όχι προσδοκώντας να λάβουμε, οι σχέσεις θα ήταν πολύ πιο ισορροπημένες... και η μοναξιά πολύ πιο μειωμένη.<u style="color: blue;"><i><b>Όλα ξεκινούν και τελειώνουν στον εαυτό μας... Μακάρι να μάθουμε κάποια στιγμή να τον αγαπάμε.</b></i></u></div><div style="color: #0c343d; font-family: "Courier New",Courier,monospace; text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><span style="color: #0c343d; font-family: "Courier New",Courier,monospace;">Υ.Γ.: </span>Special<span style="color: #0c343d; font-family: "Courier New",Courier,monospace;"> </span>thanks<span style="color: #0c343d; font-family: "Courier New",Courier,monospace;"> στην Εύα για την ενθάρρυνση και την έμπνευση αλλά κ σε πολλά άλλα άτομα που με προβλημάτισαν αυ</span> <span style="color: #0c343d; font-family: "Courier New",Courier,monospace;">τές τις μέρες... </span></div>Nathttp://www.blogger.com/profile/16424481515254160800noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4300223571609118557.post-30111095728536201752010-11-04T23:48:00.001+02:002010-11-04T23:48:34.877+02:00To Apoxi or not to Apoxi..?Ιδού λοιπόν το μέγα ερώτημα των ημερών...να ψηφίσει κάποιος ή να μην ψηφίσει στις επερχόμενες δημοτικές εκλογές;<br />
Αρχικά πρέπει να κάνουμε μια μίνι περιγραφή της κατάστασης που επικρατεί σήμερα.<br />
Όλοι έχετε αντιληφθεί ότι μας κυβερνάνε κάποιοι κουστουμάτοι που μετριούνται στα δάχτυλα των 2 χεριών,δίνωντας εντολές στην δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση του Τζέφρι,η οποία απλά κατοχυρώνει και επισημοποιεί τις αποφάσεις.<br />
<a name='more'></a><br />
Στην εποχή του μνημονίου λοιπόν με την χώρα στο χείλος (;;;) της χρεοκωπίας οι συνθήκες που έχουν δημιουργηθεί μόνο θετικές δεν είναι και μόνο αισιοδοξία δεν μπορούν να φέρουν στους πολίτες.Βέβαια είναι ξεκάθαρο ότι ΚΑΙ οι πολίτες συμμετείχαν ενεργά τα τελευταία 30 χρόνια στην κατασπατάληση του δημοσίου χρήματος με τα αποτελέσματα να είναι μπροστά στα μάτια μας.Προσοχή!!Δεν ενστερνίζομαι αυτό που είπε ο Πάγκαλος περί μοιρασμένης ευθύνης πολιτών-πολιτικών αλλά δεν μπορώ να μην δεχτώ ότι δεν έχει ο λαός σημαντικό μερίδιο ευθύνης σε όλα όσα έγιναν και γίνονται!<br />
Ένα χρόνο μετά τις βουλευτικές εκλογές καλούμαστε να δούμε τα πράγματα αντιμνημονιακά.Και δυστυχώς αυτές οι δημοτικές έχουν πολιτικοποιηθεί στον μέγιστο βαθμό ενώ θα έπρεπε να συμβαίνει το αντίθετο και οι σχέσεις τοπικής αυτοδιοίκησης-κεντρικής εξουσίας να περιορίζονται στη νόμιμη χρηματοδότηση της δεύτερης προς την πρώτη.<br />
Άρα πρέπει να αναλύσουμε λίγο τις επιλογές που έχουμε...<br />
1)ΠΑΣΟΚ:Κλήθηκε πριν 1 χρόνο(και κάτι) να αναδιαμορφώσει τη χώρα(προς το καλύτερο..) αλλά μετά το περίφημο "Λεφτά υπάρχουν" που ξαμόλησε ο Τζέφρι πριν τις εκλογές(κάτι έπρεπε να πει για να αποσπάσει όσο το δυνατόν περισσότερες ψήφους) φτάσαμε στο mnimonium και την επιβολή εξαθλιωτικών μέτρων ούτως ώστε να βγει κάποια στιγμή η χώρα από το αδιέξοδο(;)Μα καλά 5 χρόνια στην αντιπολίτευση δεν ήξεραν πως είχαν τα πράγματα στην χώρα;Οεο;Γι αυτό μας φορτώθηκε το ΔΝΤ δερβέναγας στο κεφάλι μας και κάνει αυτό το παιχνίδι.(3 τύπους κυριλάτους που πηγαινοέρχονται στην Αθήνα έχω δει...η λεγόμενη Τρόϊκα ε..μεγάλοι μπαλαδόροι..)<br />
2)ΝΔ: Ήρθαν το 2004 ως αυτοί που θα επανίδρυαν το κράτος.Και σε μια πενταετία ο κόσμος τους ψήφισε άλλες 2 φορές,παρά το γεγονός ότι είχαν κάνει ρεκόρ σκανδάλων,ενώ το ΠΑΣΟΚ προσπαθούσε να αναδιοργανωθεί στη μετά-Σημίτη εποχή.Παρέλαβαν μια χώρα σχεδόν ρημαγμένη από την κοντή μαϊμού και την λεηλάτησαν όσο δεν έπαιρνε με τον χοντρούλη να ασχολείται με άλλα πράγματα(μα τω θεώ δεν έχω κανένα πρόβλημα να πιστέψω ότι έπαιζε playstation συνέχεια).Το 2009 άλλαξαν αρχηγό και όπως ήταν το λογικό(ποιο λογικό;στην Ελλάδα ζόυμε όλα είναι πιθανά...)έχασαν με 10 μονάδες διαφορα.Και τώρα ο Σαμαράς λέει ό,τι παπάρα μπορούμε να φανταστούμε και κάνει σαφείς λαϊκιστικές κινήσεις...Λες και αυτός θα έπαιρνε άλλα μέτρα και θα έσωνε τη χώρα..<br />
3)ΚΚΕ:Το μόνο κόμμα που στην ουσία μπορεί να κοντράρει τον δικομματισμό στα ίσα.Με τα καλά και τα κακά του...σε αυτό μπορούμε κάνουμε ολόκληρη συζήτηση...(ο υπογράφων συμφωνεί στην θεωρία του κομμουνισμού αλλά δεν πολυπιστεύει στην σωστή,έστω εν μέρει,εφαρμογή του...)Ίσως κάποιοι να θεωρούν ότι έχει μείνει στάσιμο σε άλλες εποχές,ίσως κάποιοι να τους θεωρούν ότι χρειάζεται μια αλλαγή...ένα refresh βρε αδερφέ.Όπως και να χει οι μόνοι που μπορούν να τρομάξουν τον δικομματισμό.Και αυτή η Αλέκα πια...αμάν βάλτε την Λιάνα που δεν κολλάει πουθενά.<br />
4)ΛΑΟΣ:Εδώ τι να πεις;;;;Το κόμμα της κωλοτούμπας,που την μια στηρίζει ΠΑΣΟΚ,την άλλη ΝΔ,την παράλλη τα χώνει και στους 2 ή τα χώνει στον Μητσοτάκη...(μπρρρρ...)Με δεξιά έως ακροδεξία πολιτική και σαφή πολιτικό τυχωδιωκτισμό.Ο ορισμός του "ότι να ναι"...Δυστυχώς έχει ενισχυθεί αρκετά με όσους δεν ψηφίζουν πια την ΝΔ και τους πιο ηλικιωμένους ανθρώπους καθώς προβάλει τις δήθεν χριστιανικές αρχές του...<br />
5)ΣΥΡΙΖΑ:Το κόμμα που ναι μεν τα χώνει στο σύστημα αλλά ακουμπάει στον Τζέφρι και την παρέα του...Ο Τσίπρας (ενώ ξεκίνησε δυναμικά μετά κάπου το χασε..)απλά νιαουρίζει αντί να φωνάζει(αδερφέ νέος άνθρωπος είσαι κάνε αυτό που πρέπει..)και δεν ξεκαθαρίζει τον ρόλο του στην πολιτική σκηνή...<br />
Πάμε και στην αποχή...<br />
Στο σημείο αυτό να επισημάνω ότι προηγήθηκαν 2 έντονες συζητήσεις σχετικά με το θέμα,η πρώτη με φίλο με αριστερές απόψεις και η δεύτερη και πιο έντονη με την οικογένεια του υπογράφοντος,η οποία λίγο έλειψε να πάρει την μορφή καβγά με το τόνο της φωνής να ανεβαίνει σε αρκετά σημεία...<br />
Οι πολίτες είναι πολύ δυσαρεστημένοι τα τελευταία χρόνια και οι περισσότεροι(ανάμεσα τους και ο υπογράφων)θεωρεί ότι θα υπάρξει μια αντίδραση με την επιλογή της αποχής από της εκλογές.Και όμως δεν είναι έτσι...Πρέπει να καταλάβουμε ότι η κυβέρνηση παρακαλάει για την αποχή μιας και θα έχουν πιο εύκολο έργο μετά,επιβάλλοντας τα όποια μέτρα προκύψουν ενώ την ίδια ώρα κρύβονται πίσω από την δήθεν απαξίωση των θεσμών από τον κόσμο.<br />
Επίσης πρέπει να αντιληφθούμε ότι με την μη συμμετοχή στις εκλογές εκχωρούμε τα δικαιώματά μας,γινόμαστε ΕΥΘΥΝΟΦΟΒΟΙ και αφήνουμε άλλους να αποφασίζουν για μας και το μέλλον μας.Ας πάρουμε για παράδειγμα την αποχή στις εκλογές πέρσι ή και στις ευρωεκλογές.Αυτά που "έπρεπε"να γίνουν έγιναν και δεν το πήραμε χαμπάρι.Επιπλέον νομίζω ότι δεν πρέπει να έχουμε παράπονο για όσα μας κάνουν αν δεν συμμέτεχουμε στα κοινά.Δεν λέω ότι θα σωθούμε ή ότι θα αλλάξει η κατάσταση δραματικά,όμως η ψήφος έχει τεράστια δύναμη και πρέπει να το κατανοήσουμε.Εστω να ασκήσουμε μια πίεση για να καταλάβουν αυτοί εκεί στο Σύνταγμα ότι οι πολίτες ξυπνάνε σιγά σιγά και δεν καταπίνουν αμάσητα αυτά που του λένε και του κάνουν.Το πιο ευνοικό θα ήταν γι αυτούς να υπάρξουν μεγάλα ποσοστά αποχής.Και έχουν περάσει το μικρόβιο στον κόσμο,ότι και καλά με την αποχή θα φανεί η αντίδραση.Σκοπός είναι να δυναμώσουν τα μικρά κόμματα ώστε να διαδραματίσουν κεντρικότερο ρόλο.<br />
Ο θεός να αγιάσει τα μυαλά και τα χέρια μας...<br />
<br />
Υ.Γ.Μα καλά...Κικίλιας;;;;<br />
<br />
Εκ της διευθύνσεως...Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4300223571609118557.post-42183608459436226402010-10-13T01:51:00.001+03:002010-10-13T01:54:02.806+03:00La Bohème<a href="http://youtu.be/nZvehG_Lgls">http://youtu.be/nZvehG_Lgls</a> <br />
<br />
<span style="color: black;"><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;"><b>Ίσως το κομμάτι να μην είναι πολύ γνωστό... Μπορεί ακόμα και οι γαλλικοί στίχοι να σας ξενίζουν ή ακόμα χειρότερα να σας ξυπνούν εφιάλτες από τα χρόνια που πηγαίνατε γυμνάσιο ή λύκειο και είχατε (συμπτωματικά) κάποια ξινή καθηγήτρια γαλλικών, η οποία σας είχε και στο μάτι... <a name='more'></a></b></span></span></span><br />
<br />
<span style="color: black;"><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;"><b><span style="color: #0b5394;">Αφήστε τις προκαταλήψεις και παρασυρθείτε με το κομμάτι αυτό, που θα σας διηγηθεί τις δικές του ιστορίες και θα σας "περάσει" τις δικές του μνήμες και σίγουρα στο τέλος θα καταλήξετε μέχρι και να τις οικειοποιηθείτε... Για τους μη-γαλλομαθείς θα το κάνω ακόμα πιο εύκολο...</span> </b></span></span></span> <br />
<br />
<span style="color: #741b47;"><b><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Times,"Times New Roman",serif;"><i>Είναι μάλλον μία συννεφιασμένη μέρα και βρίσκεστε στο λόφο της Μονμάρτης, εκεί που βρίσκονται και οι "αποτυχημένοι καλλιτέχνες" και </i></span></span></b><i><b><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Times,"Times New Roman",serif;">πιο ψηλά "αχνοφαίνεται" το άσπρο αλαβάστρινο εκκλησάκι της Sacre coeur (ιερή καρδιά)... Κάποτε ζούσατε "εδώ", ήσασταν ένας απ' αυτούς τους ζωγράφους... Δεν είχατε χρήματα, ήσασταν όμως ερωτευμένος\η ,είχατε ένα μικρό ατελιέ και έξω από το παράθυρό σας είχατε αναρριχώμενα μώβ λουλούδια (πασχαλιά) και την μαγεία της Μονμάρτης... Τα δρομάκια, ο αρωματισμένος καφές από τα μπιστρό και εσείς απλά περιμένατε...άλλους καιρούς...δόξα..χρήματα, κάνατε και σχέδια με το ταίρι σας και περιμένατε στωικά... Δεν θυσιάζατε τα "πιστεύω" σας ούτε καν για να φάτε, ούτως ή άλλως αυτή είναι και η σημασία του να είστε μποέμ... Ένας καλλιτέχνης που "τρέφεται" μόνο με αγάπη... </span></span></b></i></span><br />
<br />
<i><span style="color: #a64d79;"><span style="font-size: large;"><span style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;"><b>Ξανά στο ίδιο δρομάκι, έπειτα από πολλά χρόνια αναζητάτε το "σπίτι" σας, τα λουλούδια, το ατελιέ σας, εκείνον\η που αφήσατε πίσω...τον μποέμ σας εαυτό... </b></span></span></span></i><br />
<br />
<i><span style="color: #a64d79;"><span style="font-size: large;"><span style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;"><b><span style="color: #674ea7;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Είναι τρελό...Έ να τραγούδι να ξυπνάει αναμνήσεις που ποτέ δεν υπήρξαν...Όπως ανοίγεις ένα άλμπουμ με παλιές φωτογραφίες άλλων που όμως σε γεμίζουν εμπειρίες που ποτέ δεν έζησες, με γεύσεις που ποτέ δεν δοκίμασες... ΄Ενα άρωμα που γεμίζει το άδειο δωμάτιο, που ποτέ σου δεν το έχεις μυρίσει ξανά αλλά σε γεμίζει νοσταλγία... Για αναμνήσεις που ποτέ δεν υπήρξαν, δεν βιώθηκαν...</span></span></b></span></span></span></i><br />
<br />
<i><span style="color: #a64d79;"><span style="font-size: large;"><span style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;"><b><span style="color: #674ea7;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="color: black;"><span style="font-family: "Courier New",Courier,monospace;">Κάπου,κάποιος,κάποτε... Άνθρωποι αγνοί, αισθήματα ειλικρινά, όνειρα πως το καλύτερο θα 'ρθει, μα δεν ήξεραν... Η ευτυχία τους ήταν πάντα ΕΚΕΙ... Η ευτυχία και ο διάβολος "βρίσκονται" πάντα στις λεπτομέρειες, ακριβώς γιατί τις προσπερνάμε ως κάτι περιττό μα είναι η ΟΥΣΙΑ...</span></span> </span></span></b><b> </b></span></span></span></i>rosehttp://www.blogger.com/profile/15356416364315615705noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4300223571609118557.post-83066363424225856342010-09-29T02:05:00.000+03:002010-09-29T02:05:30.347+03:00Μια απ' τα ίδια ή κάτι διαφορετικό...;Επιστροφή στο blogging μετα από αρκετό καιρό...επιτέλους...Υπάρχει η δικαιολογία της έλλειψης έμπνευσης.Όχι ότι την έχουμε τώρα ολοκληρωμένη αλλά θα προσπαθήσουμε να μας βγει γράφοντας αυτές τις γραμμές.<br />
Ας πάμε στο θέμα που σκεφτήκαμε(έστω και μισό,μπερδεμένο κλπ κλπ)...Φθινόπωρο 2010 λοιπόν και η νέα χρονιά όσον αφορά τα "επαγγελματικά" ξεκινά.Ύστερα από ένα όμορφο όσο και ζεστό καλοκαίρι ήρθε η εποχή των βροχών,των πρώτων κρύων και ...των πεσμένων φύλλων(εξού και η νέα εμφάνιση του ιστολογίου μας).Το καλοκαίρι όσο και να θέλει να κρατηθεί,είναι ξεκάθαρο ότι δεν μπορεί να αντέξει πολύ ακόμα.<br />
<a name='more'></a><br />
Επιστροφή λοιπόν στις δουλειές,"κάθε κατεργάρης στον πάγκο του" που έλεγαν και οι παλιότεροι για τα παιδιά που γυρνούσαν στα σχολεία τους.Και το ζήτημα που τίθεται είναι το εξής:Θα είναι η νέα χρονιά μια απ τα ίδια ή θα ζήσουμε κάτι εντελώς διαφορετικό;;;<br />
Αφορμή για αυτό ερώτημα είναι η είσοδος μας στο 3ο έτος σπουδών στο πανεπιστήμιο(με τα χίλια μύρια κακά του,αλλά αυτό είναι άλλο θέμα..).<br />
Για να είναι διαφορετικά τα πράγματα πρέπει να κάνουμε κάτι ουσιαστικό και εποικοδομητικό ώστε να μην μείνουμε απλά στα μαθήματα της σχολής.<br />
Πρέπει να προκαλέσουμε καταστάσεις,να θέσουμε μηχανισμούς σε κίνηση για να μην σκουριάσουμε και φέτος.Έχοντας δρομολογήσει διάφορες δραστηριότητες οφείλουμε να ομολογήσουμε ότι μας έχει δημιουργηθεί μια αισιοδοξία και αυτό είναι καλό.<br />
Δεν επαναπαυόμαστε όμως γιατί δεν θέλει και πολύ για να επιστρέψουμε σε παλιές συνήθειες..<br />
Σημαντικό ρόλο βέβαια παίζει και η θέληση του καθενός ξεχωριστά για να αποφύγει λάθη του παρελθόντος.Όσο πιο δυνατή είναι τόσο το καλύτερο για τον ίδιο.<br />
Αν βάλεις κάποιους στόχους και θες πραγματικά να τους πετύχεις τότε τίποτα δεν μπορεί να ανακόψει την πορεία σου,παρά μόνο να σου θέσει προσωρινά εμπόδια.<br />
Βάζοντας λοιπόν τους στόχους μας,προσπαθούμε να δούμε πόσο εφικτοί είναι...απ την άλλη μεριά όμως είναι στο δικό μας χέρι να τους πετύχουμε.Δημιουργώντας τις κατάλληλες συνθήκες και με την απαραίτητη συγκέντρωση έρχεσαι πιο κοντά στην επίτευξη των στόχων σου.Απαραίτητη είναι και η συνδρομή που θα μας παρέχουν τα άτομα που εμπιστευόμαστε και θεωρούμε ότι θα μας βοηθήσουν με τον τρόπο τους ο καθένας.<br />
Με αυτό το μικρό κείμενο εγκαινιάζουμε την νέα σεζόν και ευχόμαστε καλή χρονιά σε όλους.<br />
<br />
<br />
Υ.Γ. Μην το βάζετε κάτω ποτέ,η δύναμη κρύβεται μέσα μας και μόνο εμείς ορίζουμε την μοίρα μας...Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4300223571609118557.post-79895968743052171992010-08-27T22:51:00.001+03:002010-08-31T21:13:04.858+03:00Καινούρια αρχή (;)Στα ίδια λοιπόν, τα γνώριμα και παλιά κάθε καλοκαίρι η ίδια σκέψη : <br />
Από Σεπτέμβρη θα...<br />
Θα είμαι αλλιώς, <span style="color: #a64d79;"><b>πιο ωραία</b></span>, <span style="color: magenta;"><b>πιο μοιραία</b></span>, <span style="color: #134f5c;"><b>πιο συνεπής</b></span>, <span style="color: #351c75;"><b>επιμελής</b>,</span><b> <span style="color: blue;">λιγότερο αυθόρμητη</span></b>, <span style="color: #cc0000;"><b>περισσότερο προσεκτική</b></span> και πάει λέγοντας...<br />
Ε όχι λοιπόν!! Αυτό το καλοκαίρι δε θα χαθώ σε νέους λαβύρινθους να κυνηγάω ανεμοθύελλες!! Τέρμα οι στοχασμοί, οι αγωνίες, οι απορίες, τα σχέδια...<br />
Από Σεπτέμβρη θα είμαι <b><span style="background-color: white; color: blue; font-family: "Courier New",Courier,monospace;">η ίδια</span></b>, <span style="color: magenta; font-family: "Courier New",Courier,monospace;"><b>η παλιά</b></span>, <span style="color: #ea9999;">η γνώριμη</span>, <span style="color: #674ea7; font-family: "Courier New",Courier,monospace;"><b>η γκαφατζού</b></span>, <b><span style="color: #6aa84f; font-family: "Courier New",Courier,monospace;">η νευρική</span></b>, <b><span style="color: #134f5c;">η παρορμητική</span></b>, <span style="color: #e69138; font-family: "Courier New",Courier,monospace;"><b>η αθώα</b></span>, <b><span style="color: black; font-family: Times,"Times New Roman",serif;">η αφελής</span></b> που όλοι ξέρουν. Πέρασα πολλά καλοκαίρια που παρακαλούσα τη νεράιδα μου να μ' αλλάξεις, να με ψηλώσει, να με αδυνατίσει, να με ομορφύνει και ενώ άλλαζα εγώ δεν έβλεπα ποτέ τίποτα και περίμενα...περίμενα...<br />
<a name='more'></a>Η αλλαγή είναι μέσα σου...πάντα αναρωτιόμουν τι να είναι πια αυτή η αλλαγή και να...που ξαφνικά μια ήσυχη βραδιά, παρέα με τη μικροοικονομία μου αγκαλιά (μα καλά δεν θα την περάσω ποτέ;;) ήρθε μια αναλαμπή, το κομμάτι του παζλ που έλλειπε...<br />
Αλλάζω άλλαξα και πάντα θα αλλάζω, η αλήθεια είναι πως δεν περίμενα ποτέ να το ανακαλύψω τόσο φυσικά...<br />
Η μεγαλύτερη αλλαγή που έκανα ποτέ είναι μπροστά μου, αναπνέει, κλαίει, γελάει και ήταν τόσο κοντά μου και όμως δεν την έβλεπα...Την κοίταζα στον καθρέφτη και " συννέφιαζα "... <br />
Και όμως... η μεγαλύτερη αλλαγή που μπορείς ποτέ να θελήσεις είναι μια μικρή ευγνωμοσύνη σ'αυτό που είσαι και ο όρκος σου να μην το αλλάξεις ποτέ!!<br />
Σίγουρα η ανακάλυψή μου μπορεί να μην φέρει καμία τεχνολογική επανάσταση όμως πόσες φορές δεν νιώσαμε την ανάγκη να αλλάξουμε...για το ιδεατό, το άπιαστο, για ματαιοδοξία και αλαζονεία.<br />
Μερικές φορές όμως η καλύτερη αλλαγή που πρέπει να γίνει είναι η συμφιλίωση με το " άτομο" που κρύβεται μέσα σου, που είναι φοβισμένο να εκφραστεί, να απελευθερωθεί...<br />
Τruth will set you free, πόσες φορές το έχω διαβάσει, ακούσει και όμως ούτε μία δεν στάθηκα να το νιώσω. Βλέπω την "αλήθεια" μου, εντάξει και εγώ την περίμενα πιο ψηλή, πιο αδύνατη, πιο γλυκιά όμως είναι η δική μου " αλήθεια" και είναι η πρώτη φορά που τη βλέπω, την ακούω, την νιώθω και τη ζω.<br />
Έχω όμως πολλά να κάνω...την έκανα καιρό να περιμένει και άλλο τόσο να υποφέρει, ήρθε μάλλον η ώρα να μου μιλήσει και αυτήν τη φορά ίσως πιο πολύ από κάθε φορά, είμαι διατεθειμένη να την ακούσω, να την κατανοήσω και να την σεβαστώ...<br />
Αλήθεια μου σου 'ρχομαι!!rosehttp://www.blogger.com/profile/15356416364315615705noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4300223571609118557.post-12015288545977868132010-08-06T12:06:00.002+03:002010-08-06T12:07:32.936+03:00What the hell are you waiting for?Ξυπνάς ένα πρωί και αισθάνεσαι ότι το μυαλό σου έχει βαλθεί να σου αποδείξει ότι ο κόσμος γύρω σου έχει αρχίσει να καταρρέει.Χωρίς να υπάρχει κάποιος συγκεκριμένος λόγος το υποσυνείδητο προσπαθεί να σε κάνει να πιστέψεις ότι όλα διαλύονται.<br />
Και να πεις ότι είχε προηγηθεί κάτι;Το απόλυτο τίποτα!!<br />
Μήπως εσύ ο ίδιος δεν έχεις καταλάβει τι παίζεται;Μήπως έχεις αφεθεί και έχεις γίνει έρμαιο του "κακού" σου εαυτού;<br />
<a name='more'></a><br />
Το αίσθημα ότι η ζωή σε προσπερνάει είναι τρομακτικό!!Μπορεί όλα αυτά να μην υφίστανται βέβαια..να είναι απλά αποκυήματα της φαντασίας σου.<br />
Δεν γίνεται όμως.Κάποιος λόγος θα υπάρχει.Όλα γίνονται για κάποιον λόγο...ή όχι;<br />
Μήπως πρόκειται για ένα εσωτερικό καμπανάκι που χτυπάει επανειλλημένα για να σε ξυπνήσει από τον λήθαργο;Να μου πει κανείς πάιζει ρόλο και η ζέστη που είσαι σαν μαστουρωμένος.<br />
Όχι όμως δεν φταίει η ζέστη.Φταις εσύ ο ίδιος που νομίζεις ότι όλα θα γίνουν από μόνα τους και στην ώρα τους.Αντιλαμβάνεσαι ότι δεν εφαρμόζεις αυτό που για σένα είναι μέγιστη αρχή!!Το γεγονός ότι εμείς οι ίδιοι ορίζουμε την τύχη μας με τις πράξεις μας!!!Ποια μοίρα και βλακείες;!<br />
Και είναι πολύ ζόρικο να βλέπεις ότι αυτά που εσύ πιστεύεις στην ουσία τα προσπερνάς και αφήνεσαι.<br />
Επίσης είναι πολύ ζόρικο να προσπαθείς να "βάλεις μπρος την μηχανή" ξανά και να αισθάνεσαι ότι σε κρατάει κάτι.Τι είναι αυτό το κάτι όμως;Δεν είναι τίποτα!!<br />
Γι' αυτό μεγάλε βάλε τα πράγματα στην σειρά που θες εσύ!!Ξεκίνα επιτέλους!!Τι περιμένεις;;;Θα σε πάρει ο χρόνος αμπάριζα και μετά έχει ομοιπαθητική στον τοίχο!!<br />
Υπερασπίσου επιτέλους τις αρχές σου και κάνε πέρα το διαολάκι που όπως στα καρτούν εμφάνιζεται στον αριστερό ώμο και σε προτρέπει να ακολουθήσεις τον λάθος δρόμο.Το αγγελάκι που έχει ξελαρυγγιαστεί απ' τα δεξιά δεν το ακούς;;<br />
Σαν ακυβέρνητο πλοίο είσαι!!Που όμως πρέπει να ξαναβρεί την σωστή ρότα γιατί έτσι όπως πάει θα χτυπήσει στα απόκρημνα βράχια και θα βυθιστεί.<br />
Ώρα λοιπόν να γίνεις σωστός καπετάνιος και να πιάσεις το τιμόνι.Θα βρεις και εμπόδια στον δρόμο σου αλλά ξέρεις ότι η ζωή είναι γεμάτη από αυτά και οφείλεις να τα προσπεράσεις με τον έναν ή τον άλλο τρόπο.Τι περιμένεις;;<br />
Πάτα το on!!<br />
Χάραξε νέα διαδρομή,σωστή αυτή την φορά,και ακολούθα την...μην σκέφτεσαι την κούραση,ψυχολογική ή σωματική,είναι κάτι το αναπόφευκτο...Έχεις το potential που θα έλεγε και κάποιος φίλος.Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4300223571609118557.post-60213264961788447142010-07-17T01:55:00.000+03:002010-07-17T01:55:46.405+03:00pix lax - oi palies agapes pane sto paradeiso - videoclip<object style="background-image: url("http://i1.ytimg.com/vi/LuOJW72sf68/hqdefault.jpg");" width="425" height="344"><param name="movie" value="http://www.youtube.com/v/LuOJW72sf68&hl=el_GR&fs=1"><param name="allowFullScreen" value="true"><param name="allowscriptaccess" value="always"><embed src="http://www.youtube.com/v/LuOJW72sf68&hl=el_GR&fs=1" allowscriptaccess="never" allowfullscreen="true" wmode="transparent" type="application/x-shockwave-flash" width="425" height="344"></embed></object>Nathttp://www.blogger.com/profile/16424481515254160800noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4300223571609118557.post-65511040017555847272010-07-17T01:53:00.000+03:002010-07-17T01:53:20.024+03:00Όνειρο θερινής νυκτός...<div style="color: #0c343d; font-family: "Courier New",Courier,monospace; text-align: justify;"><i><b>"Never ending nightmare, always there instead of you..."</b></i></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjBs-RjmHwV78Zrw8vnllf7dXel6ArUYWDdUJbSxI_nIVpdqt7Ru9iKnNU5BpjLxvEvyBm60Ol8zo8K6nyR1jXdHI4Cst5k6GLoQfO9ItZoZUWA-9qMfB5ImlmF4_xwvCMon_Q0oLkx844/s1600/20054_270278828773_270235743773_3240089_5058274_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="387" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjBs-RjmHwV78Zrw8vnllf7dXel6ArUYWDdUJbSxI_nIVpdqt7Ru9iKnNU5BpjLxvEvyBm60Ol8zo8K6nyR1jXdHI4Cst5k6GLoQfO9ItZoZUWA-9qMfB5ImlmF4_xwvCMon_Q0oLkx844/s400/20054_270278828773_270235743773_3240089_5058274_n.jpg" width="400" /></a></div><div style="color: #0c343d; font-family: "Courier New",Courier,monospace; text-align: justify;"><br />
</div><div style="color: #0c343d; font-family: "Courier New",Courier,monospace; text-align: justify;"><br />
</div><div style="color: purple; font-family: "Courier New",Courier,monospace; text-align: justify;">Ναι, εκεί που θεωρείς - ή μάλλον, θέλεις να πιστεύεις διακαώς - πως όλα πάνε καλά, το υποσυνείδητό σου, σου κρούει την θύρα: <i><b style="color: #0c343d;">"Heydude... WAKE UP!". Back to reality...</b><b><span style="color: #0c343d;"> </span></b></i> Ένας ωραιότατος εφιάλτης στοιχειώνει τον ήδη ανήσυχο ύπνο σου, διαλύοντας οποιαδήποτε ψευδαίσθηση ψυχικής ηρεμίας νόμιζες ότι είχες αποκτήσει. Γιατί ήρθες πάλι στον ύπνο μου;</div><a name='more'></a><br />
<div style="color: purple; font-family: "Courier New",Courier,monospace; text-align: justify;">Ήρθες ξαφνικά... δεν είχες λόγο να εμφανιστείς από το πουθενά μέσα στα όνειρά μου. Με αναστάτωσες... Δεν μ' αρέσουν αυτά τα όνειρα. Είναι ίσως ότι χειρότερο βιώνω στη ζωή μου, συγκρινόμενο μόνο με μερικές φωτεινές εξαιρέσεις της πραγματικότητας... <b><i><span style="color: #0c343d;">Είναι αλήθεια πως το σώμα βιώνει τα όνειρα σαν να συνέβαιναν στην πραγματικότητα...</span></i></b> κι ας ξέρεις σε κάποια σκοτεινή γωνία του μυαλού σου ότι όλο αυτό που σε βασανίζει είναι απλώς ένα ξέσπασμα του υποσυνείδητου σου, που προσπαθεί διακαώς να απαλλαγεί από όλες εκείνες τις καταστάσεις που σε αγχώνουν και σε φοβίζουν... ή ίσως είναι πολύ επίπονες για να τις επεξεργάζεσαι όσο έχεις συνείδηση του εαυτού σου.</div><div style="color: purple; font-family: "Courier New",Courier,monospace; text-align: justify;">Τι πρέπει να υποθέσω; Είναι αλήθεια πως η παρουσία σου στις σκέψεις μου είναι σχεδόν εξίσου κραυγαλέα με την απουσία σου από τη ζωή μου... Παρόλα αυτά, σπανίως με επισκέπτεσαι στα όνειρά μου χωρίς να έχει προηγηθεί κάτι που θα με ωθήσει να σε σκεφτώ πολύ πιο έντονα από το συνηθισμένο... Άρα, μόνο ένα πράγμα μένει να σκεφτώ: το άγχος μου πως κάποια μέρα θα φτάσει η στιγμή που είτε θα αδιαφορείς πλήρως για μένα είτε για τον οποιοδήποτε λόγο δεν θα θέλεις να έχεις επαφή μαζί μου, υπερνικά πανηγυρικά οποιαδήποτε άλλη σκέψη με απασχόλησε ποτέ... Κάποιοι θα έλεγαν ότι ήδη έτσι είναι, ενώ κάποιοι άλλοι θα έλεγαν ότι δεν θα είχες ποτέ λόγο να το κάνεις. <i style="color: #0c343d;"><b>Ποιον να πιστέψω; Κανέναν... Ποιος σε κατάλαβε ποτέ για να το καταφέρω εγώ τώρα;</b></i> Ίσως κι εσύ ο ίδιος να μην καταλαβαίνεις απολύτως τον εαυτό σου... Εγώ ξέρω πια ότι δεν έχει κανένα νόημα να προσπαθήσω να σε ψυχολογήσω, πόσο μάλλον να αποφανθώ με βεβαιότητα για κάτι που σε αφορά... <i><b><span style="color: #0c343d;">ξέρω ότι δεν θα μάθω ποτέ.</span></b></i></div><div style="color: purple; font-family: "Courier New",Courier,monospace; text-align: justify;">Δυστυχώς, ανήκω στα άτομα που απεχθάνονται τις αλλαγές - ειδικά τις απότομες κι εκείνες που έρχονται ξαφνικά να ταράξουν την ηρεμία σου, συνεπώς μου είναι πολύ δύσκολο και πολύ χρονοβόρο να τις επεξεργαστώ και να τις αποδεχτώ. Έτσι είμαι και μάλλον έτσι θα συνεχίσω να είμαι... <i style="color: #0c343d;"><b>Έχουν περάσει πολλά χρόνια κι εγώ ακόμη τώρα έχω αρχίσει να συνηθίζω στην ιδέα ότι τίποτα δεν είναι πλέον το ίδιο.</b></i> Προσαρμόζομαι αναγκαστικά στις νέες συνθήκες ενώ η θέλησή μου προβάλει σθεναρή αντίσταση σε αυτήν την προσαρμογή... Ανήκω στους ανθρώπους που όταν ανακαλύψουν ότι μια κατάσταση τους προσφέρει την ευκαιρία να νιώσουν παθιασμένα συναισθήματα, διαγράφουν οτιδήποτε δεν αξίζει και προσηλώνονται στην πηγή της ευτυχίας τους. Μπήκες στη ζωή μου όταν τα άτομα που δεν άξιζαν νικούσαν κατά κράτος εκείνα που άξιζαν, γεγονός που είχε τρομερά αρνητική επίδραση στην ψυχολογία μου. Σε γνώρισα και ξαφνικά συνειδητοποίησα ότι υπάρχουν αξίες για τις οποίες αξίζει να ζεις... <i style="color: #0c343d;"><b>Πίστεψα σε πολλά εκείνη τη μέρα κι έβρισκα καινούργια να πιστέψω κάθε μέρα στο εξής.</b></i> Είδα μπροστά μου νέους ορίζοντες και κυρίως, είδα τη ζωντανή επιβεβαίωση πως όλα εξαρτώνται από τον εαυτό σου, από τις επιλογές σου, από τον τρόπο που θα επιλέξεις να σκέφτεσαι και να πράττεις. Ίσως να έχω εφαρμόσει ελάχιστα απ' αυτά που έμαθα, αλλά έχω όλη τη ζωή μπροστά μου για να εφαρμόσω όσα περισσότερα μπορέσω... κι όλα αυτά, χάρη σε σένα.</div><div style="color: purple; font-family: "Courier New",Courier,monospace; text-align: justify;">Έχουν περάσει χρόνια από τότε. Είδα πολλά πράγματα στη ζωή μου. Έμαθα και μαθαίνω πολλά πράγματα για το άτομο που είχα τόσο ψηλά στην εκτίμησή μου. Πράγματα που ίσως κάποιον άλλον θα τον είχαν κάνει δύσπιστο... Ναι, κλονίζεται η εμπιστοσύνη μου. Κλονίζονται οι απόψεις μου για σένα. Κλονίζεται το σύμπαν ολόκληρο κάθε φορά που μαθαίνω κάτι. Βλέπω καταστάσεις που ποτέ δεν τις περίμενα. Βλέπω να συμβαίνουν πράγματα που έβαζα το χέρι μου στη φωτιά ότι ποτέ δεν υπήρχε περίπτωση να κάνεις. Ξέρω πλέον πως δεν είσαι τέλειος. Ξέρω πως ποτέ κανένας δεν θα μάθει ποιος είσαι πραγματικά. <i style="color: #0c343d;"><b>Αλλάζει κάτι; Όχι... Πικραίνομαι, πληγώνομαι, πονάω.</b></i> Μα η γνώμη μου για σένα δεν αλλάζει... <i style="color: #0c343d;"><b>Ηλιθιότητα; Αφέλεια; Χαζομάρα; Ονόμασε το όπως θες... Εγώ το λέω αγάπη. </b></i></div><div style="color: purple; font-family: "Courier New",Courier,monospace; text-align: justify;">Ξέρω ότι είναι δύσκολο για τους φίλους μου να καταλάβουν και δεν τους το ζητώ πια. Για να καταλάβεις κάτι τόσο δυνατό, πρέπει να το νιώσεις... πρέπει να το βιώσεις μέσα από τα δικά μου μάτια. Ίσως να μην έβγαζε πουθενά. Ίσως αν το ήξερες, αν είχα τολμήσει ποτέ να το εξομολογηθώ, να είχε σβήσει τόσο γρήγορα όσο γεννήθηκε... Δυστυχώς όμως, λατρεμένο το απαγορευμένο, για να χρησιμοποιήσω ένα λαϊκό άσμα... και το απαγορευμένο γεννά επικίνδυνες καταστάσεις. Συνεπώς, ας μην μιλάμε υποθετικά. Κατά καιρούς πιστεύω ότι ο τρόπος που σκέφτομαι είναι εντελώς διεστραμμένος... αλλιώς δεν μπορώ να εξηγήσω πώς είναι δυνατόν στα μάτια μου να φαίνεται φυσιολογική και δικαιολογημένη η κάθε λάθος κίνησή σου. Για το μόνο που δεν μπορώ να αμφιβάλλω είναι το γεγονός ότι αμφιβάλλω για σένα... <i style="color: #0c343d;"><b>Συνεπώς, όχι, δεν περιμένω πλέον από τους άλλους να καταλάβουν κάτι που ούτε κι εγώ δεν ξέρω πώς το καταλαβαίνω.</b></i> Το μόνο που μου μένει είναι αναμνήσεις... πολύ εύγλωττες αναμνήσεις. </div><div style="color: purple; font-family: "Courier New",Courier,monospace; text-align: justify;"><i style="color: #0c343d;"><b>Μετά από πολύ κόπο, ξέρω ότι η ζωή συνεχίζεται.</b></i> Ξέρω ότι δεν μπορείς να κάνεις κάτι για αυτά που έμειναν στο παρελθόν παρά να τα αναπολείς με νοσταλγία... Ξέρω ότι ο χρόνος σε σέρνει μαζί του δίχως να σε ρωτήσει αν θέλεις ή όχι να συνεχίσεις να ζεις. Και ξέρω ότι κάποια στιγμή ανοίγω ξαφνικά τα μάτια μου και βλέπω ότι ναι, συνήθισα σε μια κατάσταση που δεν πίστευα ποτέ ότι θα άντεχα να συνηθίσω... Ξέρω ότι ανοίγω τα μάτια μου ένα πρωί κι είμαι ευγνώμων που ξύπνησα επιτέλους... γιατί αυτή η αίσθηση ότι εσύ αδιαφορείς για την ύπαρξή μου είναι αβάσταχτη, ακόμη και μετά από όλες αυτές τις συνειδητοποιήσεις - ακόμα κι αν ξέρω ότι είναι όνειρο. Το ότι ξέρω δεν αλλάζει τίποτα σ' αυτό που νιώθω... Αλλάζει μόνο τον τρόπο που βλέπω τα πράγματα, αλλάζει τις απαιτήσεις που έχω... </div><div style="color: purple; font-family: "Courier New",Courier,monospace; text-align: justify;"><i style="color: #0c343d;"><b>Τι είναι αυτό που θέλω πλέον;</b></i> Θέλω να ξέρω ότι είσαι καλά... Θέλω να μπορώ να σε βλέπω μια φορά στο τόσο για να μην ξεχάσω ποτέ το χαμόγελό σου και τη σημασία του βλέμματός σου... Θέλω να ξέρω πως υπάρχεις κάπου εκεί έξω κ ότι ανά πάσα στιγμή αν ήθελα θα μπορούσα να σε βρω. Δεν έχω φτάσει ακόμα στο στάδιο που θα άντεχα να μην ξέρω που είσαι... Πέρα απ' αυτά, ξέρω ότι τίποτε άλλο δεν μπορώ να απαιτήσω πια. Το πιο πιθανό είναι ότι σε λίγο καιρό δεν θα θυμάσαι καν ποια είμαι... οδυνηρό για μένα αλλά λογικό για σένα. Επιπλέον, το πιο πιθανό είναι ότι όντως αδιαφορείς για μένα, γεγονός που είναι επίσης λογικό πλέον... Το ότι είσαι ένα απολύτως ξεχωριστό άτομο για μένα δεν τοποθετεί αυτομάτως εμένα στην ίδια θέση σημασίας για σένα... κάποτε πίστευα ότι το παρελθόν το δικαιολογούσε αυτό. Μελαγχολικά συνειδητοποιώ ότι κάτι τέτοιο δεν ισχύει... Εκείνο που ισχύει είναι ότι θα αποτελείς πάντα το μοναδικό κι αναμενόμενο μέτρο σύγκρισης. Όπως ήδη ανέφερα, το γεγονός ότι συνειδητοποιώ την κατάσταση δεν αλλάζει τίποτα... Άλλωστε, αν θέλετε τη γνώμη μου, ο άνθρωπος μία φορά ερωτεύεται και ταυτόχρονα αγαπάει αληθινά στη ζωή του... κανένας και τίποτα δεν μπορεί να συγκριθεί στα άδυτα της ψυχής σου με αυτόν τον μοναδικό, μεγάλο έρωτα.</div><div style="color: purple; font-family: "Courier New",Courier,monospace; text-align: justify;">Η σκέψη μου θα είναι πάντα μαζί σου...</div><div style="color: purple; font-family: "Courier New",Courier,monospace; text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><i style="color: #0c343d;"><b><span style="font-family: "Courier New",Courier,monospace;">"Δεν ξέρω αν φεύγεις τώρα για το λίγο μου... ή αν αυτό που νιώθω ήταν πολύ, πολύ για σένα... πολύ για σένα..." Πυξ </span>Λαξ</b><span style="font-family: "Courier New",Courier,monospace;"><b>, Οι παλιές αγάπες πάνε στον Παράδεισο.</b> </span></i></div>Nathttp://www.blogger.com/profile/16424481515254160800noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-4300223571609118557.post-1946588010924755342010-06-21T13:49:00.001+03:002010-06-21T13:49:37.601+03:00Καλοκαιρινό βράδυΈχουμε συνηθίσει το καλοκαίρι να βγαίνουμε συνέχεια έξω,να ξεσαλώνουμε και γενικά να είμαστε οπουδήποτε εκτός του σπιτιού.Τι καλύτερο από αυτό μέσα στην ανυπόφορη ζέστη;<br />
Κι όμως...έχει τύχει ποτέ να καθήσετε αργά το βράδυ στο μπαλκόνι και να το απολαύσετε;<br />
Όσοι το έχουν δοκιμάσει ξέρουν για τι μιλάω...<br />
Αν μάλιστα υπάρχουν και οι κατάλληλες συνθήκες ακόμα καλύτερα.Ξημερώματα,απόλυτη ησυχία,δροσερό αεράκι,μουσική,ένα ποτό...μια ιδανική κατάσταση.Σου προσφέρεται η ευκαιρία να ηρεμήσεις λίγο και να χαλαρώσεις.Λύνεσαι ψυχικά και σωματικά ενώ ξεκινάς ένα όμορφο ταξίδι,το οποίο μπορεί να είναι σύντομο αλλά αξίζει για να συνομιλήσεις με τα ενδότερα της ψυχής σου.<br />
Όλες οι σκέψεις που τις προηγούμενες ώρες ήταν ανακαταμένες μέσα στο μυαλό τώρα μπαίνουν σε μια περίεργη σειρά λες και ο εγκέφαλος έψαχνε αυτές τις στιγμές ηρεμίας και χαλάρωσης για να λειτουργήσει σε χαμηλότερες στροφές.<br />
<a name='more'></a><br />
Σε αυτό βοηθάει και η μουσική.Κατά την γνώμη μου,συλλογές όπως η Illusions και η Inspirations(κάνουμε και διαφήμιση στο Compact Disc Club...) είναι ό,τι πρέπει για να οδηγήσουν το μυαλό σε άλλα πιο ήσυχα μονοπάτια.Πάλι καλά που ο Θεός δημιούργησε τα mp3 και μπορούμε να ακούμε την μουσική που θελουμε ανά πάσα στιγμή.Κάποιος βέβαια μπορεί να προτιμά το ραδιόφωνο...pas mal...κάποιος άλλος μπορεί απλά να χρειάζεται το καλοκαιρινό αεράκι για συντροφιά.<br />
Και ένα ποτό δεν θα ήταν κακό όμως...Ένα ποτό οχι όλο το μπαρ....Να χαλαρώσουμε θέλουμε όχι να γίνουμε ντίρλα...<br />
Κάθεσαι άνετα λοιπόν και αφήνεσαι.Με τον ήχο που θες στα αυτιά όλα φαίνονται να γίνονται αυτόματα...ακόμα και η ίδια η φύση...λες και αντιλαμβάνεται την παρουσία κάποιου "μοναχικού" ατόμου και διώχνει τα μικρά σύννεφα για να φαίνεται πεντακάθαρος ο νυχτερινός ουρανός...αμέσως μετά φυσάει ελαφρά και το ταξίδι ξεκινά...<br />
Σε πιάνει μια γλυκιά μελαγχολία...με ελάχιστο σωματικό και ψυχικό έλεγχο παρασύρεσαι και το μυαλό καθαρίζει από κάθε τι περιττό.Σκέφτεσαι τον λόγο που επέλεξες να δημιουργήσεις αυτές τις συνθήκες και με αφετηρία την ψυχή σου αρχίζεις ένα ταξίδι προσωρινής "απελευθέρωσης".Τότε είναι που βλέπεις με άλλο μάτι αυτά που σου συμβαίνουν και ψάχνεις χωρίς άγχος να βρεις τρόπους να τα αντιμετωπίσεις.Έτσι και αλλιώς έχεις χρόνο μπροστά σου.Το "καλοκαιρινό βράδυ" μόλις ξεκίνησε...<br />
Πίνεις μια γουλιά από το αγαπημένο σου ποτό για να πάρεις μια παραπάνω βοήθεια,ένα χαλαρό σπρώξιμο...<br />
Απ'την άλλη μεριά όμως,δεν χρειάζεται να έχεις κάποιο πρόβλημα για να κάτσεις στο μπαλκόνι και να το σκεφτείς.Μπορεί απλά να θες να βρεις μια προσωρινή γαλήνη...μπορεί να θες να μια πνευματική αναζήτηση...οι προαναφερθείσες συνθήκες ευνοούν άλλωστε τις πνευματικές αναζητήσεις.Ίσως η ψυχή σου να έχει μέρη ανεξερεύνητα που χρειάζεται να τα ανακαλύψεις...ίσως πρέπει να βρεις τον εαυτό σου...ίσως πρέπει να βρεις τι πραγματικά είσαι....<br />
Ξαφνικά τα άδυτα της ψυχής σου δεν φαίνονται και τόσο βαθιά...νιώθεις σαν να ανεβαίνουν στην επιφάνεια κομμάτια του "εγώ" σου που σαν νησιά είχαν βυθιστεί αλλά τώρα επανήλθαν για να τα ανακαλύψεις ξανά.<br />
Πέρα από τις σκέψεις το ταξίδι αυτό μπορεί να αφορά και διάφορες αναμνήσεις...αναμνήσεις που σου προκάλεσαν ανάμεικτα συναισθήματα.<br />
Σε αυτή την θάλασσα σκέψεων και αναμνήσεων το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν θα πνιγείς.Γιατί το "καλοκαιρινό βράδυ" λειτουργεί σαν μια μαγική δύναμη που σε ελέγχει κατά κάποιο τρόπο.Μπορεί να μπερδευτείς κι άλλο όμως τις περισσότερες φορές φτάνεις σε μια "αυτοκάθαρση" και αντιλαμβάνεσαι το εσωτερικό της ψυχής σου σαν κάτι νέο και διαφορετικό...<br />
Αποφασίζεις αν θες να διατηρήσεις τα νησιά που βρήκες ή να τα ξαναβυθίσεις αφού την δεδομένη στιγμή δεν σου φάνηκαν και τόσο αξιοπρόσεκτα...<br />
Παράλληλα η φαντασία πλάθει όλων των ειδών τα σενάρια για όλων των ειδών τα ζητήματα...Όσο αγχωτικό και αν ακούγεται μερικες φορές το δεδομένο βράδυ όχι μόνο δεν σε επηρεάζει αρνητικά αλλά σαν να ωθείς την φαντασία να συνεχίσει να δημιουργεί...<br />
Το ελεύθερο της δημιουργίας το προσφέρει απλόχερα η ίδια η νύχτα...<br />
Ψευδαισθήσεις και εμπνεύσεις....<br />
Καλό ξημέρωμα....Μέχρι την επόμενη φορά...Unknownnoreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-4300223571609118557.post-81971869047003612592010-06-15T00:08:00.003+03:002010-06-15T00:15:39.266+03:00Σκέπτομαι...άρα Υπάρχω;;;;;;Ένα ερώτημα επίκαιρο...Δεν ξέρω βέβαια κατά πόσο ο Ντεκάρτ θα είχε διατυπώσει αυτό το ερώτημα-απόφθεγμα, αν ζούσε στο δικό μας<b> <span style="color: #674ea7;">τώρα</span></b>. Τι είναι στα αλήθεια η σκέψη;; Συχνά αναρωτιέμαι αν όντως σκεφτόμαστε...το ίδιο συχνά όμως αναρωτιέμαι και αν υπάρχουμε... Είναι η<b style="color: #674ea7;"> σκέψη </b>αλληλένδετη με την ανθρώπινη ύπαρξη και το αντίστροφο;; Ας μιλήσουμε υποθετικά, ο άνθρωπος πάντα υποθετικά είναι ανώτερος από όλα τ' άλλα δημιουργήματα του Θεού, γιατί έχει την ικανότητα να σκέφτεται...Καλά μέχρι εδώ, το πράγμα όμως μοιάζει να χωλαίνει παρακάτω... Η <b><span style="color: #674ea7;">σκέψη </span></b>ως έννοια μοιάζει εκτός από ιδεατή και αν μην τι άλλο προσδοκώμενη, φαντάζει επίσης και "άκακη"... Αν όμως είναι όντως "άκακη" γιατί κάποιοι φοβούνται τόσο πολύ να σκεφτούν;; Από πότε η <b><span style="color: #674ea7;">σκέψη</span></b> έγινε <b><span style="color: #a64d79;">αδίκημα</span></b>;;<br />
<a name='more'></a><br />
Είναι φορές που αναρωτιέμαι αν ωριμάζουμε και εξελισσόμαστε ή βρισκόμαστε στον αιώνα ενός εξευγενισμένου σκοταδισμού.. Ακριβώς όπως η ιερά εξέταση που καταδίκασε τον Γαλιλαίο για την επιμονή του σ' ένα ηλιοκεντρικό σύστημα, όταν ο καθολικισμός του επέβαλλε να υποταχθεί σ' ένα απόλυτα ματαιόδοξο γεωκεντρικό σύστημα, γιατί εμείς οι άνθρωποι είμαστε μοναδικοί, ξεχωριστοί και πάντα το <span style="color: #e06666;"><span class="goog-spellcheck-word">ΚΕΝΤΡΟ</span></span> ενός ολόκληρου σύμπαντος.... Σε αυτό το πνεύμα θέλω να καταλήξω, όσα χρόνια κι αν περάσουν όσο και αν η φύση μας δείχνει την δύναμη της με όσους τρόπους διαθέτει, εμείς θα συνεχίσουμε να είμαστε νικητές...Νικητές...γιατί σκεφτόμαστε!! Σήμερα λοιπόν <span class="goog-spellcheck-word">δρέπουμε</span> τους καρπούς των επιτευγμάτων μας, που τόσο περήφανοι είμαστε γι' αυτά... Εγώ, θα φταίω που μάλλον δεν βλέπω... Δεν με νοιάζει αν ο Προμηθέας μας έδωσε την φωτιά, με νοιάζει όμως που αυτή την ίδια φωτιά κάποιος, κάπου, κάποτε <b><span style="color: #444444;"><span class="goog-spellcheck-word">ΣΚΟΤΩΣΕ</span>...</span></b>κάποιον. Η ταυτότητα, ο τόπος δεν μετράνε...Δεν με νοιάζει ο άνθρωπος, με νοιάζει η πράξη, η μετουσιωμένη<span style="color: #674ea7;"> </span><b style="color: #674ea7;">σκέψη</b>. Βλάπτει λοιπόν η σκέψη;;; Όχι, η σκέψη δεν βλάπτει αυτό, που βλάπτει είναι ο άνθρωπος...<br />
Διάβασα κάποια στιγμή, πριν βγουν στη μόδα τα <span class="goog-spellcheck-word">realities</span>, το βιβλίο του Τζορτζ Όργουελ " 1984 ή ο μεγάλος αδερφός"... Στην αρχή μου είχε φανεί τρελό, αστυνομία της σκέψης, άνθρωποι που παρακολουθούνται από κάμερες, η αγάπη και ο έρωτας σαν σκέψη και πράξη έννοιες κατακριτέες...<br />
Ευσυγκίνητη όπως είμαι δεν μπορούσα παρά να κλαίω σχεδόν σε κάθε κεφάλαιο... Ένας ολόκληρος κόσμος ελέγχεται από κάμερες που καταγράφουν την σκέψη πριν γίνει πράξη και όχι μόνο αυτό, αλλά τους καταδικάζει, τους αφήνει να σαπίσουν στην φυλακή και δεν τους αφήνει μέχρι να υποταχθούν και να ενσωματωθούν στον όχλο που αβίαστα δέχεται την όποια καταπάτηση των δικαιωμάτων του. Δεν ξέρω τι ήταν αυτό που με τρομοκράτησε περισσότερο, η πλοκή ή ο επίλογος... Όλα ξαφνικά φαίνονται λογικά, οι πράξεις είναι δικαιολογημένες αφού όλοι δέχονται σαν πειθήνια όργανα την λογική της "<span class="goog-spellcheck-word">βίτσας</span>".<br />
Και <span class="goog-spellcheck-word">ξαναγυρνάμε</span> από εκεί που ξεκινήσαμε...Τι είναι <b style="color: #674ea7;">σκέψη</b>;;; Μαθαίνεται η <b style="color: #674ea7;">σκέψη</b>;;; Στα σχολεία υποτίθεται ότι διδάσκουν στα παιδάκια να σκέφτονται... Λάθος, στα παιδάκια παρέχεται η γνώση, αλλά την διαδικασία της <b style="color: #674ea7;">σκέψης </b>δεν μπορείς να την μάθεις, μπορείς να παπαγαλίζεις, μα αυτό δεν είναι <b style="color: #674ea7;">σκέψη</b>... <b><span style="color: #674ea7;">Σκέψη</span></b> είναι να νιώθεις, να ζεις, να αισθάνεσαι, να αντιλαμβάνεσαι και να έχεις λόγο για αυτά που γίνονται...<br />
Η <b><span style="color: #674ea7;">σκέψη</span></b> είναι εργαλείο, ο άνθρωπος λοιπόν είναι υπεύθυνος για το πως θα την χρησιμοποιήσει... Η <b style="color: #674ea7;">σκέψη </b>μπορεί να δημιουργήσει και να καταστρέψει... Είμαστε όμως ικανοί, εμείς οι άνθρωποι να κάνουμε χρήση ενός τόσο σπάνιου "δώρου";; Θέλει πολλή συζήτηση να καταλήξουμε σ' ένα μεμονωμένο συμπέρασμα. Η ίδια η φύση του ανθρώπου δεν μας επιτρέπει περιορισμό των κινήσεων, ο κάθε άνθρωπος είναι ξεχωριστός σπάνια θέτει τον εαυτό του υπόλογο μιας ένοχης πράξης, ακόμα και αν έχει αποδειχθεί η πράξη του.. Μόδα των σημερινών "ανήθικων ημερών"; Όχι...Είναι μία αρχέγονη κληρονομιά, που "μεταδίδεται" από άνθρωπο σε άνθρωπο και ακόμα και σήμερα που υποτίθεται ότι είμαστε αναπτυγμένοι τεχνολογικά ,αρκετά ώστε να βρούμε το αντίδοτο της άκρατης ιδιοτέλειας που τείνει να γίνει δεύτερος εαυτός μας...<br />
Απάντηση στην ερώτηση δεν υπάρχει... Σίγουρα και η <b style="color: #674ea7;">σκέψη </b>μας σηματοδοτεί την ύπαρξή μας ως πνευματικές οντότητες, αλλά από την άλλη μια ύπαρξη δεν ακολουθείται πάντα από <b style="color: #674ea7;">σκέψη</b> ( αν και θα έπρεπε..). Τι είναι αυτό που καθορίζει την ερώτηση;; Η <b style="color: #674ea7;">σκέψη</b> ή η ύπαρξη;; Δεν μπορώ <span class="goog-spellcheck-word">ν'απαντήσ</span>ω με σιγουριά, η αλήθειά είναι, ότι κάθε φορά που καταλήγω σ' ένα συμπέρασμα αλλάζω την τελευταία στιγμή γνώμη.. Μάλλον είναι μια ερώτηση αυτογνωσίας, που ο κάθε άνθρωπος θα έπρεπε να υποβάλλει στον εαυτό του...ανεξάρτητα από την απάντηση που θα δώσει! Γνωρίζοντας τον εαυτό σου και τα όρια του, μπορεί κάποια στιγμή και να ανακαλύψεις, αν υπάρχεις επειδή σκέφτεσαι ή αν σκέφτεσαι επειδή υπάρχεις... Πολλές φορές το να <span class="goog-spellcheck-word">γενικεύεις</span> μια θεωρία, να καταστρέφει και το νόημα της ύπαρξης της...πόσο μάλλον μιας ρητορικής ερώτησης που έμεινε αναλλοίωτη στους αιώνες να βασανίζει το μυαλό μας...rosehttp://www.blogger.com/profile/15356416364315615705noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4300223571609118557.post-80743515634001559602010-06-05T01:29:00.000+03:002010-06-05T01:29:46.935+03:00Summer time<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://blog.wholesalerscatalog.com/wp-content/uploads/image/summer-fun.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://blog.wholesalerscatalog.com/wp-content/uploads/image/summer-fun.jpg" /></a></div>Τσουπ!Να το το καλοκαίρι...είναι και επίσημα εδώ....ωρα για εξορμήσεις στις παραλίες,για μπάνια,για βόλτες,για τρέλες...<br />
(Που πας ρε Καραμήτρο...)Μια φωνή μέσα μου ακούγεται και με ξυπνάει από τον "λήθαργο" των καλοκαιρινών σχεδίων.Ξαφνικά εμφανίζονται μπροστά μου σκηνές τρομαχτικές...Σκηνές εξεταστικής!!!Γκρρ....<br />
<a name='more'></a><br />
Αρχής γενομένης από την Δευτέρα 7 Ιουνίου,η εξεταστική κάνει "ντου" και μας αλλάζει τα φώτα.Να χεις την αφόρητη ζέστη να χεις και τις εξετάσεις.Με τα χίλια δυό προβλήματα...<br />
Προφορικά μαθήματα,μπερδεμένες ώρες εξέτασης,καθυστερήσεις στο μοίρασμα βιβλίων και φακέλων κλπ.Ανάθεμα σε αυτόν που έβαλε την εξεταστική μέσα στο καλοκαίρι.Ας την κάναμε νωρίτερα.Δεν μας λυπάται κανείς.Ευτυχώς που σε αυτό το εξάμηνο τα πράγματα έτρεξαν λίγο πιο γρήγορα και είμαστε λιγάκι προετοιμασμένοι(λέμε τώρα..)<br />
Για 3 βδομάδες λοιπόν τα κεφάλια μέσα,ας κάνουμε ότι καλύτερο μπορούμε μπας και περάσουμε κανένα μάθημα.<br />
Πραγματικά είναι πολύ δύσκολο να συγκεντρωθεί για να κάτσει να διαβάσει καθώς περνάνε τόσες σκέψεις από το μυαλό.Είναι και οι συνθήκες.Τον χειμώνα είναι και πιο εύκολο να διαβάσεις.Που να βγεις με το κρύο;Οέο;<br />
Και το χειρότερο είναι ότι η εξεταστική επιστρέφει τον Σεπτέμβριο...δεν φτάνουν όλες οι φράσεις αγανάκτησης από τα καρτούν για να το περιγράψουμε!!<br />
Τουλάχιστον ας οργανώσουμε τα σχέδια μας από τώρα έτσι ώστε να είμαστε έτοιμοι να φύγουμε για διακοπές μόλις τελειώσουμε.<br />
Εύχομαι τα καλύτερα για όλους τους φοιτητές,να περάσουμε όσα μαθήματα μπορούμε αλλά και να μην εκνευριστούμε αν κάτι δεν πάει καλά...<br />
Καλή επιτυχία και ΥΠΟΜΟΝΗ...θα περάσει ο καιρός και θα βρεθούμε στις παραλίες για μπανάκι...Πάμε γερά και με τρέλα!!!!!<br />
Γιούργιαααααααααααααααααααααααααααααααααααααααα!!!!!!!!!!Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4300223571609118557.post-41103661482595688852010-05-22T14:35:00.001+03:002010-05-22T14:36:05.540+03:008a mpeiS met@?Το λέγαμε πριν καιρό για το msn,τα τελευταία χρόνια όμως έχουμε περάσει στην εποχή του facebook.Σαν να θέλουμε να κανονίσουμε ένα ποτό μετα την έξοδό μας για καφέ...μόνο που το ραντεβού που δίνουμε λαμβάνει χώρα στις οθόνες του υπολογιστή μας.Ο καθένας από το σπίτι του μπαίνει στο "μπαρ" και ο χαμός αρχίζει.<br />
Και αυτό το μέσο κοινωνικής δικτύωσης(ή κάπως έτσι...)μας παρέχει πολλές δυνατότητες...από το να αρμέξουμε τις αγελάδες στην φάρμα μας μέχρι το να γίνουμε αρχηγοί της μαφίας στην Κούβα...από το να ανεβάσουμε φωτογραφίες που τραβήξαμε πριν από 1-2 ώρες μέχρι το να δημοσιεύσουμε στο προφίλ ενός φίλου μας ένα τραγούδι που έψαχνε και εμείς το βρήκαμε από το youtube.Το φατσοβιβλίο έχει γίνει "προέκταση" της ζωής μας και δεν λέμε να το καταλάβουμε...και το λέω εγώ που ξοδεύω αρκετό χρόνο σε αυτό...<br />
<a name='more'></a><br />
Και τι δεν παρατηρείται στο συγκεκριμένο μέσο.Προτάσεις για σχέσεις,ονλάιν χωρισμοί,δήθεν σπόντες με τραγούδια σε αυτούς που θέλουμε να τσιγκλήσουμε και φυσικά τα αισχρά σχόλια λιγούρηδων και γλοιώδων τύπων σε φωτογραφίες που έχουν ανεβάσει "ηθικά" κορίτσια.<br />
Είναι αναδιαμφισβήτητο γεγονός ότι έχουμε αντικαταστήσει μέρος της κοινωνικής μας ζωής με το facebook.Και περνάμε ατέλειωτες ώρες σε αυτό.Δεν λέω ότι δεν έχει και τα καλά του.Εννοείται αυτό...Μπορεί να βρει κανείς παλιούς φίλους και συμμαθητές του απ'το δημοτικό,από τα αγγλικά κ.λ.π.Επίσης παρέχεται η δυνατότητα να συνομιλήσεις για τα ενδιαφέροντα σου με ανθρώπους από όλο τον κόσμο μέσω των γκρουπ και των σελίδων που υπάρχουν.<br />
Όμως οι περισσότεροι έχουμε ξεπεράσει αυτό το επίδεδο μπαίνωντας στο fb για ψίλου πήδημα ενώ αρκετοί έχουν οδηγηθεί σε εθισμό.Πρέπει να μειώσουμε τον χρόνο που αφιερώνουμε και να αφιερωθούμε σε άλλες δραστηριότητες.Πρέπει να βγούμε έξω από τα σπίτια μας,να μιλήσουμε,να διασκεδάσουμε,να ερωτευτούμε...<br />
Δεν γίνεται να περιμένουμε πότε θα δημοσιευτεί κάτι που θα μας αφορά,πότε θα σχολιάσει ή θα ανεβάσει ένα τραγούδι κάποιος/α που μας ενδιαφέρει.<br />
Δεν λέω να το παραμερίσουμε εντελώς αλλά η ζωή είναι εκεί έξω!!Δεν βρίσκεται στην οθόνη και στα ακουστικά μας(που τα φοράμε για να μην ενοχλήσουμε τους δικούς μας που κοιμούνται ενώ εμείς ακούμε μουσική στις 3 το πρωί...)<br />
Το οφείλουμε πρώτα πρώτα στους εαυτούς μας καθώς χρειάζεται ένας επαναπροσδιορισμός του πως ξοδεύουμε τον ελεύθερο χρόνο μας.Ας ελαττώσουμε την χρήση του υπολογιστή...το ρημάδι το ποντίκι αν είχε γλώσσα θα φώναζε...<br />
Η κοινωνική μας ζωή χρειάζεται να βρει την κανονική της μορφή,Δεν υφίσταται πραγματική φιλία,πραγματικές σχέσεις,πραγματικός έρωτας μέσω των προσωπείων που δημιουργούμε στο διαδίκτυο.Έχουμε βολευτεί με την προστασία που μας παρέχει η οθόνη αφού κανείς δεν μπορεί να μας γνωρίσει ουσιαστικά.Τι πιο εύκολο από το να προσπαθήσεις να δημιουργήσεις μια σχέση(όχι απαραίτητα ερωτική) με κάποιον μέσω του υπολογιστή.Η αληθινή μαγκιά θα ήταν να βγεις έξω και να κάνεις το "παιχνίδι"¨σου.<br />
Δεν είναι κακό να κάνουμε λάθη,η ζωή είναι γεμάτη από αυτά...ίσα ίσα που μαθαίνουμε από αυτά και την επόμενη φορά είμαστε καλύτεροι.Τουλάχιστον ας κάνουμε τα λάθη in the real world και όχι στο msn και το facebook.Τι και αν έχουμε 500-1000 "φίλους",αν δεν μπορούμε να έχουμε μια αληθινή κοινωνική ζωή;Να βράσω τους χιλιάδες φίλους αν δεν βγω έξω να συζητήσω,να διασκεδάσω,να ζήσω βρε αδερφέ...<br />
<br />
Υ.Γ. Πολλοί έχουν ξεχάσει να γράφουν λόγω της συνεχούς χρήσης των greeklish και τα μαργαριτάρια πέφτουν ασταμάτητα...Γράψτε και λίγα ελληνικά,δεν κάνει κακό.EleoS pIa 8a 3exAsoume thn rhmADa thn glWsSa...!!Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4300223571609118557.post-21582425647955476352010-05-20T22:07:00.001+03:002010-05-20T22:08:10.887+03:00Η άγνωστη έννοια της αυτομόρφωσης...<div style="font-family: "Courier New",Courier,monospace; text-align: justify;">Πολυσυζητημένο ζήτημα των τελευταίων ημερών, με αφορμή το φετινό θέμα της έκθεσης των Πανελλαδικών εξετάσεων, το οποίο είχε ως εξής: <i style="color: #134f5c;"><b>"Σε άρθρο που θα δημοσιευθεί στην εφημερίδα του σχολείου σας να αναφερθείτε στη σημασία της <span class="goog-spellcheck-word">αυτομόρφωσης</span> και να προτείνετε τρόπους πραγμάτωσης της σε όλη τη διάρκεια της ζωής του ανθρώπου"</b></i>. Θεωρώ ότι είχε χρόνια να πέσει ένα τόσο ανοιχτό και προσφιλές θέμα στις εξετάσεις της Νεοελληνικής γλώσσας, άλλωστε γι' αυτό όταν είδα τα θέματα η πρώτη μου σκέψη ήταν "μακάρι να είχε πέσει και σε μένα ένα τέτοιο θέμα". Προς μεγάλη μου έκπληξη, μια μεγάλη μερίδα παιδιών που δίνουν φέτος Πανελλήνιες φάνηκε να πιστεύει όχι μόνο ότι δεν ήταν προσφιλές το θέμα αλλά ότι τους αδίκησαν - τους "γ******ν", για να χρησιμοποιήσω τις δικές τους εκφράσεις, με αποκορύφωμα την <i style="color: #134f5c;"><b>ανεκδιήγητη απορία</b></i> που έσπευσαν να κάνουν <i style="color: #134f5c;"><b>γκρουπ στο <span class="goog-spellcheck-word">Facebook</span> "Υπήρχε κανείς που να έχει ξανακούσει τη λέξη <span class="goog-spellcheck-word">αυτομόρφωση</span>;"...</b></i> και ναι, αυτά ακούστηκαν από παιδιά που προετοιμάζονται τουλάχιστον τα τελευταία 2 χρόνια του λυκείου για να δώσουν Νεοελληνική γλώσσα.<br />
<a name='more'></a></div><div style="font-family: "Courier New",Courier,monospace; text-align: justify;">Έστω, λοιπόν, ότι δεν είχατε ξανακούσει τη λέξη <i style="color: #134f5c;"><b><span class="goog-spellcheck-word">αυτομόρφωση</span></b></i>... είναι τόσο πολύπλοκη που δεν μπορούσατε να σκεφτείτε την ετυμολογία της; Εδώ που τα λέμε, αν ξέρετε καν τι είναι η ετυμολογία... <i style="color: #134f5c;"><b>Λυπάμαι αν ακούγομαι σκληρή, αλλά κάποιος πρέπει να μιλήσει έξω απ' τα δόντια όταν βλέπει ότι τα πράγματα έχουν εκτροχιαστεί πλέον.</b></i> Για να μιλήσουμε ανοιχτά, συνεπώς, καλό είναι να παραδεχτούμε ότι δεν σας έβαλαν πυρηνική φυσική να αναπτύξετε. Που είμαι σίγουρη, δηλαδή, ότι αν σας έβαζαν πυρηνική φυσική ίσως και να μην σας φαινόταν τόσο δύσκολο, δεδομένου του γεγονότος ότι ακολουθείτε <i style="color: #134f5c;"><b>την πεπατημένη γραμμή </b></i>που σας δίνουν τα φροντιστήρια για τις εκθέσεις, η οποία επιβάλει να ασχολείστε με θέματα επιστημονικού περιεχομένου. Λες και θα πέσουν ποτέ θέματα που να ευνοούν μία κατεύθυνση, παρόλα αυτά τα κάνετε, όπως τα έκανα κι εγώ κι άλλοι πριν από μένα κι όπως θα συνεχίσουν να τα κάνουν μετά από μας - δυστυχώς <i style="color: #134f5c;"><b>η έκθεση είναι ένα μάθημα που απαιτεί κρίση</b></i> και, κακά τα ψέματα, χρειάζεται να το έχεις και λίγο στον γραπτό λόγο... οπότε πρέπει να φροντίζουν ώστε να καλύπτουμε τα βασικά θέματα και πέρα απ' αυτά, όσα περισσότερα γίνονται. Τα μειονεκτήματα αυτής της γραμμής διδασκαλίας όμως είναι οφθαλμοφανή, κρίνοντας από τον φετινό πανικό: <i style="color: #134f5c;"><b>δεν σκέφτεστε</b></i>.</div><div style="font-family: "Courier New",Courier,monospace; text-align: justify;">Επιπλέον, όχι μόνο δεν σκέφτεστε αλλά δεν βλέπετε κιόλας. Ακόμη κι αν δεν σκεφτήκατε τι σημαίνει η λέξη <span class="goog-spellcheck-word">αυτομόρφωση</span>, το κείμενο που δίνεται ξεκινάει δίνοντας τον ορισμό της <span class="goog-spellcheck-word">αυτομόρφωσης</span>: "Με τον όρο <span class="goog-spellcheck-word">αυτομόρφωση</span> περιγράφουμε μία σύνθετη εκπαιδευτική διαδικασία της οποίας θεμελιώδης κινητήρια δύναμη είναι ο ίδιος ο άνθρωπος, ο οποίος, έχοντας επίγνωση των αναγκών και των επιθυμιών του, καλείται να συμβάλει αποφασιστικά στην πορεία της εκπαιδευτικής και επαγγελματικής του κατάρτισης". Συν το γεγονός ότι το κείμενο παρέχει επαρκή αν όχι πολλά δεδομένα, από τα οποία ένας μέσος άνθρωπος μπορεί να αντλήσει στοιχεία για να αναπτύξει το ζητούμενο θέμα. Έχω άδικο; Δεν νομίζω... </div><div style="font-family: "Courier New",Courier,monospace; text-align: justify;">Ποιο ήταν, λοιπόν, το <i style="color: #134f5c;"><b>πραγματικό πρόβλημα;</b></i> Ότι δεν είχατε ξανακούσει τη λέξη <span class="goog-spellcheck-word">αυτομόρφωση</span> ή ότι δεν περιλαμβανόταν στα θέματα που οι περισσότεροι από σας είχατε πραγματευτεί και απομνημονεύσει στο φροντιστήριο; Μάλλον το δεύτερο... <i style="color: #134f5c;"><b>Κ</b><b><span class="goog-spellcheck-word">αι</span> μέσα απ' αυτό, ποιο είναι το βαθύτερο πρόβλημα;</b></i> <i style="color: #134f5c;"><b>Ότι δεν φροντίζουμε εμείς οι ίδιοι για την μόρφωσή μας, τουτέστιν για την <span class="goog-spellcheck-word">αυτομόρφωσή</span></b></i> <i style="color: #134f5c;"><b>μας... Ειρωνικό; Καθόλου... Τραγικό; Ναι.</b></i> Κάπου εδώ επιστρέφουμε στο γεγονός ότι το θέμα ήταν απολύτως κατάλληλο για τη φετινή χρονιά... Μπορεί να νομίζατε ότι θα προσανατολίζονταν στην οικονομική κρίση, στα πολιτικά, στα σκάνδαλα και γενικότερα σε ότι απασχόλησε τα ΜΜΕ καθ' όλη τη διάρκεια της χρονιάς και ειδικότερα τους τελευταίους μήνες... <span class="goog-spellcheck-word">ΛΆΘΟΣ</span>. <i style="color: #134f5c;"><b>Στην έκθεση δεν πέφτει ποτέ η επικαιρότητα με την άμεση μορφή της κι αυτό γιατί: (α) είναι το πλέον αναμενόμενο θέμα που θα έχουν πραγματευτεί όλοι οι φιλόλογοι απ' την στιγμή που προέκυψε, (β) δεν τους συμφέρει να εκφραστεί η δυσαρέσκεια των νέων ανθρώπων και (γ) χάνεται το στοιχείο του αιφνιδιασμού. </b></i></div><div style="font-family: "Courier New",Courier,monospace; text-align: justify;">Παρόλα αυτά, το θέμα ήταν επίκαιρο... ίσως το πιο επίκαιρο θέμα που έχει πέσει τα τελευταία χρόνια... <i style="color: #134f5c;"><b>και ήταν επίκαιρο γιατί παρουσιάζει την πραγματική επικαιρότητα κι όχι τη φαινομενική που μας θολώνει τα μάτια... και η πραγματική επικαιρότητα είναι η πνευματική και <span class="goog-spellcheck-word">πολιστική</span> ένδεια που χαρακτηρίζει τις νέες γενιές. </b></i>Σε τούτο το blog έχουμε πραγματευτεί και παλαιότερα το συγκεκριμένο θέμα και οι απόψεις μας είναι γνωστές. Θα μου πείτε, δεν φταίει το Υπουργείο, το οποίο μάλιστα με τη νέα κυβέρνηση έλαβε τον πρόσθετο τίτλο/ρόλο <i style="color: #134f5c;"><b>"Δια Βίου Μάθησης" (= <span class="goog-spellcheck-word">αυτομόρφωσης</span>);</b></i> Εννοείται ότι φταίει... Φταίει που δεν φροντίζει ώστε να έχουμε ένα καλύτερο σύστημα παιδείας, <i style="color: #134f5c;"><b>ώστε να αναπτύσσεται η κριτική ικανότητα των μαθημάτων</b></i>, ώστε το μόνο που μας ενδιαφέρει στην γ λυκείου να μην είναι μόνο το πώς θα παπαγαλίσουμε 6 μαθήματα προκειμένου να περάσουμε στην ανώτερη εκπαίδευση, ώστε να μην στρεφόμαστε στην παραπαιδεία, ώστε οι μαθητές να μην τρέφουν μίσος για το σχολείο και τη μάθηση, ώστε, ώστε, ώστε... Το σύστημα φταίει για πάρα πολλά και κυρίως για το γεγονός ότι ο καθένας μπορεί να γίνει καθηγητής και να αναλάβει να διδάξει, κάνοντας μόνο ένα διδακτορικό, χωρίς να έχει παιδαγωγικές και ψυχολογικές γνώσεις ώστε να μπορεί να συναναστρέφεται με παιδιά... Από κει και πέρα, <i style="color: #134f5c;"><b>εμείς τι κάνουμε; </b></i>Ποια είναι η δική μας ευθύνη απέναντι σ' αυτή την έλλειψη παιδείας; <i style="color: #134f5c;"><b>Φροντίζουμε εμείς για τη δική μας μόρφωση;</b></i> <i style="color: #134f5c;"><b>Μας ενδιαφέρει να ανοίξουμε τους ορίζοντές μας;</b></i> Ή απλώς τα ρίχνουμε όλα στο σύστημα; <i style="color: #134f5c;"><b>Άρα, είναι ή δεν είναι το πλέον επίκαιρο θέμα έκφρασης της νέας γενιάς η <span class="goog-spellcheck-word">αυτομόρφωση</span>; Είναι... </b></i></div><div style="font-family: "Courier New",Courier,monospace; text-align: justify;"><span class="goog-spellcheck-word">δρέψεις</span> τους καρπούς των κόπων 2 χρόνων... <i style="color: #134f5c;"><b>Κατά τη γνώμη μου, όμως, είναι αδικαιολόγητο για παιδιά 18 χρόνων, που διαμορφώνουν συνείδηση και κρίση για τη ζωή να μην είναι σε θέση να αναλύσουν μια τόσο απλή λέξη με τόσο σημαντικό νόημα.</b></i> Στην τελική, σας αφορά όλους άμεσα... ΜΑΣ αφορά όλους άμεσα. Δυστυχώς, στα χρόνια που ζούμε μπορεί η επιστήμη και η τεχνολογία να βρίσκονται στο απόγειο της εξέλιξής τους, αλλά η πνευματικότητα του ανθρώπου παρακμάζει μέρα με τη μέρα... Αν δεν φροντίσουμε εμείς για τη μόρφωσή μας, τότε δεν μπορούμε να στηριζόμαστε ότι θα το κάνει κάποιος άλλος για μας. Γιατί κι αυτός ο άλλος που περιμένουμε να ενδιαφερθεί, πρώτα απ' όλα φρόντισε για τη δική του μόρφωση, ώστε να έχει την κρίση να φροντίσει για τη δική μας... Μην επαναπαύεστε ότι δεν είναι στο χέρι σας. Είναι... </div><div style="font-family: "Courier New",Courier,monospace; text-align: justify;">Είμαι ειλικρινά απογοητευμένη από την αμάθεια παιδιών σχεδόν συνομηλίκων μου και από την έλλειψη ενδιαφέροντος. Ναι, όλοι λιώνουμε στο <span class="goog-spellcheck-word">Facebook</span> και στο <span class="goog-spellcheck-word">Msn</span>, καλώς ή κακώς είναι κι αυτός ένας τρόπος επικοινωνίας... Παρόλα αυτά, δεν αντικαθιστούμε την πραγματική επικοινωνία με την ηλεκτρονική ούτε επιτρέπουμε να μας αποβλακώνει αντί να μας προσφέρει επιπλέον χρήσιμες εμπειρίες. Το να <span class="goog-spellcheck-word">σπεύσεις</span> να φτιάξεις <span class="goog-spellcheck-word">γκρουπάκι</span> στο <span class="goog-spellcheck-word">Facebook</span> για να μαζέψεις όλους εκείνους που αντιμετώπισαν το θέμα με τον ίδιο βλακώδη τρόπο που τον αντιμετώπισες εσύ, δεν τιμά ούτε εσένα ούτε όσους σε συμμερίζονται. Το μόνο που <span class="goog-spellcheck-word">καταφέρνεις</span> είναι να γίνεις ρεζίλι σε όλους εκείνους η κρίση των οποίων θα έπρεπε να μετράει για σένα. Χαίρομαι όμως για το γεγονός ότι πολλά παιδιά μπήκαν σ' αυτά τα <span class="goog-spellcheck-word">γκρουπάκια</span>, μόνο και μόνο για να καταρρίψουν την κοινή ομολογία ότι οι νέοι της σημερινής εποχής δεν ξέρουν που πάνε τα τέσσερα, έτσι ώστε να μην γίνουμε τελείως ρεζίλι ως γενιά. Επίσης χαίρομαι, που άτομα του φιλικού μου περιβάλλοντος πήγαν κι έγραψαν κι έμειναν ευχαριστημένοι από το θέμα, αντί να έχουν τη γνωστή "α-δεν-το-είχαμε-κάνει-στο-φροντιστήριο" αντίδραση... </div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: "Courier New",Courier,monospace;">Ξυπνήστε επιτέλους και κοιτάξτε που <span class="goog-spellcheck-word">οδηγούμεθα</span>. Δεν είναι κατάσταση αυτή και σαφώς δεν μας <span class="goog-spellcheck-word">τιμάει</span> καθόλου, αντιθέτως το μόνο που ταιριάζει εδώ είναι "αίσχος και όνειδος"... Είχα την τύχη στη ζωή μου να με διδάξουν άξιοι καθηγητές, καθηγητές που κατέχουν το αντικείμενό τους και που, πάνω απ' όλα, κατανοούσαν ότι ασκούν λειτούργημα και ότι η μάθηση δεν περιορίζεται στην παπαγαλία... και δεν αναφέρομαι τόσο στους καθηγητές του φροντιστηρίου, όπου όλοι αναγκαζόμαστε να προσέξουμε αν έχουμε λίγη συνείδηση ότι οι γονείς μας πληρώνουν, όσο για τους καθηγητές του σχολείου. Ναι, υπάρχουν τέτοιοι καθηγητές κι είχα την τύχη να έχω αρκετούς, όχι μόνο έναν... αλλά στην τάξη εκτός από μένα υπήρχαν άλλα 28 άτομα και στην χρονιά 119 και πολλά απ' αυτά τα άτομα είναι η ζωντανή απόδειξη ότι η θέληση για ευαισθητοποίηση ξεκινάει κυρίως από μέσα σου. Οι καθηγητές παίζουν πολύ σημαντικό ρόλο, τον σημαντικότερο όμως τον παίζεις εσύ... γιατί υπάρχουν και παιδιά που δεν είχαν κανέναν τέτοιο καθηγητή κι όμως η κρίση τους ξεπερνάει κατά πολύ αυτή πολλών γνωστών μου. Τι μας λέει αυτό; Ότι η σημασία της <span class="goog-spellcheck-word">αυτομόρφωσης</span> είναι μεγαλύτερη απ' ότι πιστεύουμε και ότι είναι καιρός να το συνειδητοποιήσουμε.</span></div><div style="text-align: justify;"><br />
</div>Nathttp://www.blogger.com/profile/16424481515254160800noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4300223571609118557.post-69763717135799630182010-05-13T16:57:00.004+03:002010-05-13T16:59:40.769+03:00As time goes by...Φτάνει μια στιγμή που συνειδητοποιείς πόσο γρήγορα περνάει ο καιρός(βασικά είναι πολλές αυτές οι στιγμές αλλά τέλος πάντων)και σκέφτεσαι διάφορα.Προσωπικά πιστεύω ότι το 2010 τρέχει και δεν το φτάνουμε.Ειδικά μετά το Πάσχα ο καιρός φάνηκε να επιταχύνει ακόμα περισσότερο.Εκεί που δεν το περιμέναμε...να το και το καλοκαίρι.Από τις χαμηλές θερμοκρασίες και τα χοντρά ρούχα στους 30 βαθμούς και τα κοντομάνικα.<br />
Είναι να αναρωτιέσαι αν έκανες τίποτα ουσιώδες όλον αυτόν τον καιρό...και φτάνεις στην εξεταστική...ωραία...τι ωραία δηλαδή..θεϊκά!!!<br />
Να έχεις ένα σωρό πράγματα στο κεφάλι σου και να έχεις και τις εξετάσεις καλοκαιριάτικα.Τι να πουν και τα παιδιά που δίνουν Πανελλήνιες...<br />
<a name='more'></a><br />
Πόσα καταφέραμε στο πρώτο μισό της χρονιάς άραγε;Γίναμε καλύτεροι άνθρωποι;Ωριμότεροι ίσως;Μάθαμε τίποτα που να αξίζει;<br />
Στις σχέσεις μας με τους συνανθρώπους μας ήμασταν "σωστοί";<br />
Δεν ξέρω πραγματικά...Ώρες ώρες νομίζει κανείς ότι η ζωή σε προσπερνάει και δεν προλαβαίνεις να την αρπάξεις.Όλα γίνονται τόσο γρήγορα και μερικές φορές δεν μπορείς να ακολουθήσεις,φτάνοντας στο σημείο να μην ξέρεις τι κάνεις...άν κάνεις..Είναι και η εποχή τέτοια που παίζει τον ρόλο της...απίστευτοι ρυθμοί...<br />
Μήπως έφτασε το πλήρωμα του χρόνου για να αναρωτηθούμε αν όλα αυτά που έχουμε μας ικανοποιούν και αν θέλουμε πραγματικά να κάνουμε αλλαγές.Όχι απαραίτητα μεγάλες...αρκεί και μια μικρή αλλαγή για να νιώσουμε την διαφορά.<br />
Μήπως πρέπει επιτέλους να σκεφτούμε αν έχουμε κάνει λάθη και αν αυτά τα λάθη έκαναν κακό σε άλλους;Mea culpa?<br />
Ας τα διορθώσουμε και ας ζητήσουμε συγγνώμη από αυτούς που πρέπει.<br />
Είναι ανάγκη να ψάξουμε βαθύτερα μέσα μας για να ανακαλύψουμε τον αληθινό εαυτό μας..και αυτό γιατί αρκετά συχνά προσαρμοζόμαστε στις απαιτήσεις των άλλων ξεχνώντας αυτό που νιώθουμε μέσα μας.Κάποτε όμως αυτό βγαίνει στην επιφάνεια...σα να ξυπνάει η ψυχή από τον λήθαργο που την έριξε ο νους.<br />
Ελεύθερη ψυχή...ελεύθερο πνεύμα...<br />
Μακριά από την "σκλαβιά" των "πρέπει" και των "θέλω" των άλλων...χωρίς να αγνοούμε εντελώς τις απόψεις των άλλων.Κάτι χρήσιμο θα έχουν να προσφέρουν.<br />
Δεν χρειάζεται να εγκλωβιζόμαστε...φτάνει μια στιγμή μόνο για να συνειδητοποιήσεις την κατάσταση στην οποία βρίσκεσαι.<br />
Αυτή η στιγμή μπορεί να προκύψει από το τίποτα.Από ένα τραγούδι που θα ακούσεις,τον θόρυβο της βροχής,την ησυχία ένα βράδυ του καλοκαιριού ακόμα και από την φασαρία του δρόμου ή μιας καφετέριας.<br />
Σα να πατάς ένα κουμπί και να αρχίζει να λύνεται το "μυστήριο" της ψυχής σου.Και θέλει χρόνο για να ταξιδέψεις σε όλα τα μονοπάτια της.Όταν όμως "ξυπνήσεις" αισθάνεσαι την διαφορά.Ότι κάτι άλλαξε μέσα σου από αυτό το ταξίδι.Μπορεί να χρειαστεί να το ξανακάνεις όμως και πάλι θα σου προκαλεί αξιοπερίεργα συναισθήματα.<br />
Και ο καιρός περνάει...έτσι είναι η ζωή...όχι ότι έχουμε προλάβει να ζήσουμε τόσα πολλά για να κρίνουμε αλλά φαίνονται κάποιες πτυχές της...Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4300223571609118557.post-49972921764594884922010-05-06T22:05:00.000+03:002010-05-06T22:05:20.437+03:00Δεν θέλω να ξεχάσω...Είναι βέβαιο ότι τα αποτρόπαια γεγονότα χθες, είναι ακόμα νωπά στη μνήμη πολλών, δυστυχώς και όχι όλων... Ζητάμε λοιπόν να βρούμε τους ιθύνοντες για να τους "φορτώσουμε" και την ευθύνη. Συγγνώμη, εγώ δεν μπορώ... Από χθες "πλένω" τα χέρια μου και όσο τα πλένω, τόσο πιο πολύ λερώνονται... Την βόμβα μολότοφ λοιπόν την έριξα εγώ... Εγώ που έχω μάθει να ξεχνάω...<span style="color: #674ea7;"><b>Στα πόσα αθώα θύματα, σβήνει το κοντέρ της συνείδησης μας; <span style="color: black;">Η μνήμη μας λοιπόν αντέχει μέχρι το επόμενο έκτακτο δελτίο ειδήσεων;;; </span></b></span><br />
<span style="color: #674ea7;"><b><span style="color: black;"> </span></b></span>Μπορεί να συνεχιστεί η ζωή μας όπως πριν;;;; Δεν με νοιάζει ποιος φταίει!! Δεν είμαι κανίβαλος, να πετάξω στην πυρά τους ενόχους για να βρω την γαλήνη μου... Θυμώνω,-ας μου επιτραπεί η έκφραση-, με αυτούς που κατηγορούν κόμματα, πολιτικά πρόσωπα, ζητώντας την κεφαλή τους, επί πίνακι. Δεν δικαιώνεσαι, διαπράττοντας άλλα εγκλήματα για να <span class="goog-spellcheck-word">επιφέρεις</span> την δικαίωση... Για ότι έγινε θα κατηγορήσω πρώτα εμένα και μετά τους άλλους, γιατί τόσα χρόνια με "βόλευαν" και ενώ ήξερα δεν μίλαγα...<br />
Όπως ανέφερε και η <span class="goog-spellcheck-word">Nat</span> στο κείμενο της πιο κάτω, χρησιμοποιώντας τα σοφά λόγια του Λέοντα Τολστόι:<span style="color: red;"><b>"</b></span><b><span style="color: #cc0000;">Όλοι </span></b><span style="color: red;"><b>σκέφτονται ν' αλλάξουν τον κόσμο, αλλά κανένας τον εαυτό του" <span style="color: black;">ΌΣΟ <span class="goog-spellcheck-word">ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΜΕ</span> ΝΑ <span class="goog-spellcheck-word">ΞΕΧΝΑΜΕ</span>, <span class="goog-spellcheck-word">ΑΛΛΟ</span> <span class="goog-spellcheck-word">ΤΟΣΟ</span> ΘΑ <span class="goog-spellcheck-word">ΞΕΧΝΑΜΕ</span> <span class="goog-spellcheck-word">ΟΤΙ</span> <span class="goog-spellcheck-word">ΚΑΠΟΤΕ</span> <span class="goog-spellcheck-word">ΥΠΗΡΞΑΜΕ</span> <span class="goog-spellcheck-word">ΑΝΘΡΩΠΟΙ</span>..<span style="color: #444444;"> </span></span></b></span>Τόσα εγκλήματα μέσα σε μία δεκαετία δεν πρέπει να παραγράφονται... Ποιος θα θυμάται αύριο, αυτά που έγιναν σήμερα;;; Ποιος θυμάται σήμερα τα παιδιά στα Τέμπη;; Ποιος θυμάται τον Αλέξη;;; Ποιος θυμάται την κοπελίτσα που βιάστηκε από τους συμμαθητές της;;; Ποιος θυμάται την <span class="goog-spellcheck-word">Κούνεβα</span>;;; Κατηγορούσα τους Αμερικάνους που δεν θυμούνται, πότε έγινε το "χτύπημα" στους Δίδυμους Πύργους, αλλά <span class="goog-spellcheck-word">μέτα</span> λύπης μου διαπιστώνω πως είμαστε χειρότεροι... <br />
<br />
Έχουμε καταντήσει <span class="goog-spellcheck-word">σα</span> <span class="goog-spellcheck-word">ρομποτάκια</span>, <span class="goog-spellcheck-word">στεναχωριόμαστε</span>, λυπόμαστε σε ταχύτητα <span class="goog-spellcheck-word">dt</span> και με την ίδια ταχύτητα. ξεχνάμε.. Ας μην ξεχάσουμε, αν ξεχάσουμε τώρα που καίγεται το σπίτι του γείτονα μας, καλό θα είναι να μην περιμένουμε αντίδραση από αυτόν, όταν θα καίγεται το δικό μας. Η τακτική, λυπάμαι αλλά δεν τον\την\ τους ήξερα, πρέπει ν' αλλάξει, ν' αλλάξουμε εμείς...<br />
<br />
Πολλοί εξέφρασαν την θλίψη τους, γράφοντας ένα δακρύβρεχτο μελό μήνυμα στην κατάσταση τους στο <span class="goog-spellcheck-word">fb</span> άλλοι τόσοι μπήκαν σε ομάδες που καταδικάζουν τα γεγονότα και το θέμα τελείωσε εκεί... Και θέλετε να μου πείτε τώρα ότι αυτό είναι αντίδραση;;;; Δεν θέλουμε οργή 'η επαναστάσεις, αλλαγή μυαλού θέλουμε, αλλαγή στον τρόπο σκέψης... Δεν μας φταίει η Βουλή, ούτε η δημοκρατία, τα μυαλά μας φταίνε... Δεν διαφέρουμε σε τίποτα από τον αιμοδιψή λαό της Αρχαίας Ρώμης, που του άρεσε το θέαμα ανθρώπων όχι κατ' ανάγκη αθώων να κατασπαράζονται στην αρένα στο <span class="goog-spellcheck-word">Κολοσσαίο</span>... Δεν νιώθω οργή, γιατί η οργή δημιουργεί και άλλη βία και ενδεχομένως και άλλα θύματα... Δεν θέλω άλλα θύματα... Όχι άλλο αίμα σας παρακαλώ, τα βράδια δεν μπορώ να κοιμηθώ και τα βάζω μ' εμένα, ας κάνουμε επιτέλους το βήμα και ας αναλάβουμε τις <b><span class="goog-spellcheck-word">ΕΥΘΥΝΕΣ</span> ΜΑΣ </b>γιατί είναι κυρίως <b>ΜΑΣ</b>.<br />
Δεν θα ρίξω την ευθύνη σε κανέναν, έχω το θάρρος και την σκέψη να κατανοήσω ότι η "μολότοφ" έφυγε από το δικό μου χέρι... Γιατί λοιπόν τόση υποκρισία λοιπόν;;;; Αφού ξέραμε ότι όλοι της βουλής ήταν <span class="goog-spellcheck-word">λαμόγια</span>, <span class="goog-spellcheck-word">λέρες</span>, ότι η αξιοκρατία δεν ήταν πότε στοιχείο της ελληνικής μοντέρνας κουλτούρας, όταν μας <span class="goog-spellcheck-word">έτριξαν</span> τα "<span class="goog-spellcheck-word">δοντάκια</span>" οι Ευρωπαίοι, θυμηθήκαμε. ότι μας κοροϊδεύουν;;;;<br />
Στεναχωριέμαι πιο πολύ, όχι για το σήμερα, αλλά για το αύριο, που όλα θα έχουν ξεχαστεί, μέχρι να γίνει άλλο "θανατικό" και να θυμηθούμε ότι μάλλον είμαστε <b><span class="goog-spellcheck-word">ΑΝΘΡΩΠΟΙ</span>...</b>που μεταξύ μας, αμφιβάλλω πολύ και αν όντως είμαστε...<br />
<br />
<br />
Ας μην ξεχάσουμε λοιπόν, σας παρακαλώ... Μην ξεχάσουμε αυτά τα εγκλήματα...ας αντιδράσουμε!!!! ΌΧΙ ΜΕ ΒΙΑ <span class="goog-spellcheck-word">ΟΜΩΣ</span>..Ο <span class="goog-spellcheck-word">ΚΑΘΕΝΑΣ</span> ΜΕ ΤΟΝ <span class="goog-spellcheck-word">ΤΡΟΠΟ</span> ΠΟΥ <span class="goog-spellcheck-word">ΞΕΡΕΙ</span> ΝΑ <span class="goog-spellcheck-word">ΕΚΦΡΑΖΕΤΑΙ</span>.. <span class="goog-spellcheck-word">ΕΚΦΡΑΣΤΕΙΤΕ</span> ΜΕ ΤΟ <span class="goog-spellcheck-word">ΤΑΛΕΝΤΟ</span> ΣΑΣ...<span class="goog-spellcheck-word">ΑΛΛΟΙ</span> ΜΕ ΤΗΝ <span class="goog-spellcheck-word">ΜΟΥΣΙΚΗ</span>, <span class="goog-spellcheck-word">ΑΛΛΟΙ</span> ΜΕ ΤΗΝ <span class="goog-spellcheck-word">ΖΩΓΡΑΦΙΚΗ</span>, <span class="goog-spellcheck-word">ΑΛΛΟΙ</span> ΜΕ ΤΗΝ <span class="goog-spellcheck-word">ΠΟΙΗΣΗ</span> ΚΑΙ <span class="goog-spellcheck-word">ΑΛΛΟΙ</span> <span class="goog-spellcheck-word">ΑΠΛΑ</span> ΑΣ <span class="goog-spellcheck-word">ΞΥΠΝΗΣΟΥΝ</span>...<br />
Ο <span class="goog-spellcheck-word">ΔΡΟΜΟΣ</span> ΠΡΟΣ ΤΗΝ <span class="goog-spellcheck-word">ΑΥΤΟΓΝΩΣΙΑ</span> <span class="goog-spellcheck-word">ΕΙΝΑΙ</span> <span class="goog-spellcheck-word">ΜΑΚΡΥΣ</span> ΚΑΙ <span class="goog-spellcheck-word">ΕΠΙΠΟΝΟΣ</span>, <span class="goog-spellcheck-word">ΣΤΡΩΜΕΝΟΣ</span> ΚΑΙ ΜΕ ΤΑ <span class="goog-spellcheck-word">ΡΟΔΑ</span>...<span class="goog-spellcheck-word">ΑΛΛΑ</span> ΚΑΙ ΜΕ <span class="goog-spellcheck-word">Τ'ΑΓΚΑΘΙΑ</span> ΤΟΥΣ...rosehttp://www.blogger.com/profile/15356416364315615705noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-4300223571609118557.post-72969498494980369242010-05-06T18:38:00.002+03:002010-05-06T18:39:27.039+03:00Non serviamΔεν ξέρω γιατί διάλεξα αυτόν τίτλο.Lucyfer speaking.Μου άρεσε σαν δήλωση.Εξάλλου έχω μία τάση προς το σκοτάδι..<br />
Πήγα για μάθημα σοκαριμένος ακόμα απο τα γεγονότα της Τετάρτης και τον θάνατο τεσσάρων ανθρώπων.Είχα σκοπό να ετοιμάσω ένα πρόχειρο με τις σκέψεις μου,που ήταν πολλές,και να τις βάλω μια σειρά για να γράψω αυτό το ρημάδι το άρθρο.Όλως τυχαίως ήμουν αρκετή ώρα πριν αρχίσει το μάθημα στην τάξη και είχα χρόνο να σημειώσω κάποια πράγματα.Συνέχισα και στο διάλειμμα και στο τέλος σκεφτόμουν ότι είχε ειπωθεί στην αίθουσα σχετικά με τα χτεσινά.<br />
Αποφάσισα να γράψω χωρίς προσχέδιο(μια καθηγήτρια στο φροντιστήριο θα με καταριόταν..)και να καταθέσω την άποψη μου για δίαφορα θέματα που συνδέονται.Ισως να είναι μπέρδεμα αλλά θα προσπαθήσω να κρατήσω μια υποτυπώδη σειρά.<br />
Μετά από αυτόν τον μικρό πρόλογο ας αρχίσω πια..<br />
<a name='more'></a>.<br />
Την Κυριακή ανακοινώθηκαν τα σκληρότερα μέτρα λιτότητας στην σύγχρονη ιστορία μας.Τα μέτρα αυτά αφορούν κατά κύριο λόγο τον δημόσιο τομέα αλλά όλοι ξέρουμε ότι θα επηρεαστεί με κάποιο τρόπο και ο ιδιωτικός.Πολλοί σκέφτηκαν "Ας πληρώσουν οι δημόσιοι επιτέλους,αφού μια ζωή κάθονται και ξύνονται".Σύμφωνοι.Αλλά μην γίνεται ξανά το τσουβάλιασμα.Δεν είναι όλοι οι δημόσιοι που αδιαφορούν και απλά παίρνουν τον μισθό τους και χίλια δυο επιδόματα του κώλου.Όμως υπάρχει ένα μεγάλο ποσοστό.Και το πρόβλημα ξεκινάει από τους προϊσταμένους που παίρνουν παχυλούς μισθούς και προσπαθούν να τα αρπάξουν από παντού.Δυστυχώς οι από κάτω αφού τους βλέπουν να κλέβουν χωρίς να τιμωρούνται επιχειρούν να κάνουν το ίδιο.<br />
Πάμε στην χθεσινή διαδήλωση.Πρωτοφανής η προσέλευση του κόσμου.Έγινε λόγος για 200.000 άτομα.Όλα κυλούσαν ειρηνικά μέχρι που άρχισαν τα γνωστά επεισόδια.Αποκορύφωμα όλων όσων έγιναν είναι η φωτιά που προκλήθηκε σε υποκατάστημα της Μαρφίν στην οδό Σταδίου.Οι αναθυμιάσεις προκάλεσαν τον θάνατο ενός άνδρα και 2 γυναικών,μία εκ των οποίων κυοφορούσε το παιδί της!!!!!!!!<br />
Μου προκλήθηκαν πολλά ερώτηματα...<br />
Ποια επανάσταση και ποια εξέργεση επωφελείται από την εν ψυχρώ δολοφονία 4 ανθρώπων;<br />
Τι έφταιγαν αυτοί οι υπάλληλοι και πλήρωσαν με την ζωή τους;<br />
Κανείς από αυτούς τους αλήτες-καθίκια-αναγκέφαλους-δολοφόνους δεν σκέφτηκε ότι υπάρχουν υπάλληλοι μέσα στην τράπεζα και ότι μπορεί να πεθάνουν;<br />
Γιατί δεν τους φώναξαν να βγουν έξω αφού θα έκαιγαν ούτως ή άλλως την τράπεζα;<br />
Παράλληλα γιατί οι υπάλληλοι,που είχαν ζητήσει να φύγουν μέχρι τις 12,αναγκάστηκαν να παραμείνουν στις θέσεις τους την ώρα που όλοι γνώριζαν ότι θα γινόταν πορεία στο κέντρο της Αθήνας;<br />
Ερωτήματα που θα μείνουν αναπάντητα...<br />
Και ρε πούστη μου ποιοι είναι αυτοί οι γνωστοί-άγνωστοι;<br />
Δεν πιστεύω ότι είναι αναρχικοί,δεν πιστεύω ότι θα ήθελαν ποτέ να θυσιαστούν άνθρωποι στο βωμό της μάχης με το κεφάλαιο.Δεν θεωρώ ότι θα τους αντιπροσώπευε καν.<br />
Μπορεί να είναι εντεταλμένοι παρατάξεων και επειδή είμαι προκατηλειμμένος<br />
σκέφτηκα τους τραμπούκους του ΛΑΟΣ.Του φασιστικού κόμματος της κωλοτούμπας,που το μόνο που κάνει είναι να βγάζει δήθεν δημοκρατικές κορώνες και να προβοκάρει σε απίστευτα έντονο βαθμό ΚΚΕ και ΣΥΡΙΖΑ.Την ώρα που αμφότεροι δήλωσαν ότι περιφρουρούσαν τις πορείες τους και αυτό φάνηκε από τα τηλεοπτικά πλάνα.<br />
Μπορεί να είναι δάκτυλοι ξένων υπηρεσιών π.χ.CIA,Mossad κλπ για να προκαλέσουν αναταραχή στην χώρα.<br />
Δεν ξέρω τι να πιστέψω.<br />
Ακούω απ την άλλη για πλήγμα στην δημοκρατία...ΠΙΠΕΣ!!!Ποια δημοκρατία;Βλέπει κανείς καμιά δημοκρατία;Εγώ βλέπω έναν οικονομικό φασισμό(εφαρμόζοντας μέτρα με το έτσι θέλω) που έχει το κάλυμμα της δημοκρατίας.Σε τι διαφέρει η επταετία από το σήμερα;<br />
Επίσης βλέπω τα ΜΜΕ να συνεχίζουν να προστατεύουν τους επιχειρηματίες.Και δεν μιλάω μόνο για τον Βγενόπουλο.Αλλά ξέχασα...οι πολιτικοί έχουν πελατειακές σχέσεις μαζί τους,προωθώντας νομοσχέδια που τους ευνοούν σε βάρος του λαού και τα ΜΜΕ πληρώνονται επίσης από αυτούς.<br />
Και μετά από αυτά τι;<br />
Η τεράστια και μαζική αυτή διαδήλωση αμαυρώθηκε από τον τραγικό θάνατο 4 ψυχών!!!Που δεν έφταιγαν σε τίποτα!!!Που ξεκίνησαν να πάνε το πρωί στην δουλειά τους επειδή αν τολμούσαν να δηλώσουν ότι θα απεργήσουν,οι διευθυντές θα τους έδειχναν την πόρτα!!Μιλάμε για εργαζόμενους!!<br />
Δεν θα ήθελα να ξέρω τι θα γινόταν αν εισέβαλαν κάποιοι στην βουλή χτες.<br />
Τρέφω οργή για τους πολιτικούς που οι προηγούμενες γενιές ψήφισαν ξανά και ξανά και ξανά.<br />
Εκμεταλλέυτηκαν τον κόπο του λαού και κατασπάραξαν το δημόσιο χρήμα τόσα χρόνια.<br />
Δεν λέω,πρέπει και ο λαός να κάνει θυσίες αλλά γαμώ το κέρατο μου<br />
ΑΣ ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΟΥΝ ΚΑΠΟΙΟΝ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΠΙΑ!!!!<br />
ΑΣ ΤΙΜΩΡΗΘΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ!!!!<br />
Μόνο έτσι θα πειστούν οι πολίτες να κάνουν θυσίες.Βλέποντας ότι θα πληρώσουν όλα αυτά τα καθάρματα που έφαγαν τόσα χρόνια με χρυσά κουτάλια.Η ΑΤΙΜΩΡΙΣΙΑ πρέπει να σταματήσει άμεσα!!!Δεν θέλω να παραλείψω τις ευθύνες του ίδιου του λαού στο θέμα "ψηφίζω-εκλέγω-έχω μέσο-βρίσκω δουλειά στο δημόσιο"Ευθυνόμαστε και εμείς για αυτό το χάλι.Ας ξεκινήσουν από ψηλά όμως οι τιμωρίες και ο κόσμος θα αναλάβει τις ευθύνες που του αναλογούν!!<br />
Και κανένας δεν ζητάει συγγνώμη!!!!Ο κοντός με τον ελαιώνα στην μούρη βρίσκεται στην Γερμανία(...άσυλο μυριζομαι) και ο χοντρός κάνει μπάνια στην Ραφήνα!!!!Φυλακίστε τους πια!!!Εφεραν την χώρα στο χείλος της αβύσσου που είπε και ο Παπούλιας χτες.ΟΧΙ ΑΛΛΗ ΑΤΙΜΩΡΙΣΙΑ!!<br />
Και όλοι οι υποκριτές κράτησαν ενός λεπτού σιγή χτες στην Βουλή για τους αδικοχαμένους εργαζόμενους!!!!Αντί να πάνε στο σημείο(έστω και με τη δήθεν λύπη) κάθονταν στην προστασία του ασύλου και συνέχιζαν να μιλάνε κομματικά,χωρίς να προτείνει κανείς κάτι διαφορετικό από τα μέτρα που πήρε το ΠΑΣΟΚ,κοιτάζοντας τα πολιτικά οφέλη που θα αποκομήσουν!!Ήθελα να ήξερα αν ο Παπανδρέου έλεγε στον Σαμαρά "Αναλαμβάνεις από αύριο" τι θα έκανε αυτός!!!<br />
Οφείλουμε όλοι να αλλάξουμε νοοτροπία και να αλλάξουμε πρώτα τον εαυτό μας και ύστερα τον κόσμο.Εξάλλου καθρέφτης μας είναι οι πολιτικοί(σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό βέβαια)<br />
<br />
<b>NON SERVIAM</b>Unknownnoreply@blogger.com0